Topola: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 31: Linia 31:
 
==Morfologia==
 
==Morfologia==
  
'''Pokrój'''<br>
+
'''Pokrój'''
 
Wysokie [[Drzewo|drzewa]] osiągające do 50 m wysokości, rzadziej [[Krzew|krzewy]]. Rozgałęziają się monopodialnie, pień główny zwykle wyraźny i prosto wzniesiony. Często tworzą odrosty korzeniowe. Pędy zróżnicowane są na krótko- i długopęd, obłe lub nieco kanciaste, wewnątrz z 5-kanciastym rdzeniem na przekroju. Korowina w różnym stopniu spękana, często szara.  
 
Wysokie [[Drzewo|drzewa]] osiągające do 50 m wysokości, rzadziej [[Krzew|krzewy]]. Rozgałęziają się monopodialnie, pień główny zwykle wyraźny i prosto wzniesiony. Często tworzą odrosty korzeniowe. Pędy zróżnicowane są na krótko- i długopęd, obłe lub nieco kanciaste, wewnątrz z 5-kanciastym rdzeniem na przekroju. Korowina w różnym stopniu spękana, często szara.  
 
<br>
 
<br>
Linia 44: Linia 44:
 
<br>
 
<br>
  
'''Kwiaty'''<br>
+
'''Kwiaty'''
  
 
<br>
 
<br>

Wersja z 20:19, 26 paź 2022

Topola
Królestwo Rośliny
Rząd Bukowce
Rodzina Brzozowate
Wysokość do 40 m.

Topola – rodzaj drzew z rodziny wierzbowatych. Wyróżnia się w jego obrębie zwykle ok. 30–40 gatunków, ale też czasem znacznie więcej. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty półkuli północnej i obszar od Arktyki po południowy Meksyk, północną Afrykę, Bliski Wschód, południowe Chiny, Mjanmę i Wietnam oraz oddzielone dysjunkcją góry w Kenii.
Duże i słabo poznane zróżnicowanie rodzaju występuje w Chinach. W Ameryce Północnej obecnych jest 8 gatunków, a w Europie i Polsce występują trzy rodzime gatunki – topola czarna, biała i osika.
Topole występują głównie w lasach łęgowych wzdłuż rzek, aczkolwiek niektóre rosną też na glebach suchych np. osika.
Topole w licznych odmianach i mieszańcach uprawiane są jako drzewa ozdobne, glebochronne i dla drewna.
Nazwa naukowa rodzaju jest starorzymską nazwą topoli, udokumentowaną m.in. przez Horacego. Drzewa te tak nazywano ze względu na ich sadzenie na placach miejskich, w miejscach zgromadzeń publicznych.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój Wysokie drzewa osiągające do 50 m wysokości, rzadziej krzewy. Rozgałęziają się monopodialnie, pień główny zwykle wyraźny i prosto wzniesiony. Często tworzą odrosty korzeniowe. Pędy zróżnicowane są na krótko- i długopęd, obłe lub nieco kanciaste, wewnątrz z 5-kanciastym rdzeniem na przekroju. Korowina w różnym stopniu spękana, często szara.

Pąki Ostro zakończone, często długie, walcowate lub kanciaste, okryte kilkoma łuskami i często lepkie.

Liście Zrzucane przed zimą. Pojedyncze i długoogonkowe, z ogonkiem obłym lub spłaszczonym na przekroju, wspartym u nasady odpadającymi przylistkami, zwykle drobnymi, większymi czasem tylko na odrostach. Na ogonku zwykle brak gruczołków. Blaszka liści zwykle jajowata lub trójkątnie jajowata, szeroka. Kształt liści różny na liściach wczesnych rozwijających się na krótkopędach i późniejszych, powstających na długopędach. Liście wczesne z reguły mają większe gruczołki na końcach blaszki połączone z wiązkami przewodzącymi, różnią się kształtem blaszki i ząbkowaniem na brzegu. Największe różnice między liśćmi wczesnymi i późnymi występują u topoli białej, u której liście wczesne są jajowato kanciaste, a późne 3- i 5-klapowe.

Kwiaty


Owoce