Olsza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;"
 
{| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;"
 
| colspan="3" style="background-color:#33ffff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#33ffff;" |
<center>'''Olsza'''</center>
+
<center>'''Olsza Czarna'''</center>
 
|-
 
|-
 
| colspan="2" | [[Plik:Jesion.gif|center|250px]]
 
| colspan="2" | [[Plik:Jesion.gif|center|250px]]

Wersja z 18:25, 25 maj 2022

Olsza Czarna
Jesion.gif
Królestwo Rośliny
Rząd Jasnotowce
Rodzina Oliwkowate
Rodzaj Olsza
Wysokość do 40 m.

Olsza, olcha – rodzaj drzew i krzewów z rodziny brzozowatych. Według różnych źródeł zalicza się do niego od 25 do 41–44 gatunków.
Występują one naturalnie w strefie umiarkowanej i borealnej półkuli północnej, na wschodzie ich zasięg występowania dociera do indyjskiego stanu Asam, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, gdzie rośnie 10 gatunków.
Najdalej na południe sięga A. acuminata, rosnąca w Ameryce Południowej w kolumbijskich Andach. W Europie rośnie 5 gatunków, z czego w Polsce trzy: olsza czarna A. glutinosa, olsza szara A. incana i olsza zielona A. alnobetula poza tym status gatunku nadawany jest introdukowanej i zadomowionej olszy pomarszczonej A. rugosa, w innych ujęciach mającej status podgatunku olszy szarej A. incana subsp. rugosa.
Gatunki z tego rodzaju rosną często na siedliskach wilgotnych i zalewowych. Wykorzystywane jest ich drewno, cenione ze względu na łatwość obróbki i trwałość, w tym odporność na gnicie w wodzie.
Wyrabiano z niego m.in. węgiel drzewny i proch. Drzewa sadzone są w celu rekultywacji słabych i zniszczonych gruntów, jako ozdobne, bywają też wykorzystywane jako lecznicze.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]


Pokrój
Zrzucające liście drzewa lub krzewy. Osiągają zwykle niezbyt okazałe rozmiary, do największych gatunków należy chińska A. cremastogyne i olsza czarna. Pędy i kora zwykle ciemno zabarwione.
Korzenie mają brodawki, które w symbiozie z bakteriami wiążą azot atmosferyczny do gleby, zwykle zasiedlone przez nie korzenie są czerwone i spęczniałe. Pąki zwykle na trzonkach.
Liście
Naprzemianległe, pojedyncze. Blaszka liściowa jest piłkowana lub ząbkowana na brzegu, rzadko jest całobrzega. Przylistki opadające.
Kwiaty
Promieniste, jednopłciowe, zebrane w zwisające kotki o cylindrycznym kształcie. Kwiatostany męskie zbudowane są z licznych segmentów, z których każdy składa się z 3–5 przysadek i 3 pojedynczych kwiatów.
Kwiatostany żeńskie wyrastają pojedynczo lub w parach, zebrane w kwiatostany złożone przypominające wiechy lub grona, rozwijają się w kątach pędów, mają kształt od jajowatego do stożkowatego, z licznymi łuskowatymi i zdrewniałymi przylistkami.
Poszczególne kwiaty są bardzo drobne i pozbawione okwiatu. Kwiaty męskie zawierają po cztery pręciki z czerwonymi zwykle pylnikami.
Owoce
Ściśnięte orzeszki, z błoniastymi lub papierzastymi skrzydełkami[13], stąd mające postać drobnych skrzydlaków.