Gąska Zielonka

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Gąska Zielonka
Maslak-sitarz.jpg
Królestwo Grzyby
Rząd Borowikowce
Rodzina maślakowate
Średnica Kapelusza od 4–12 cm.
Trzon Wysokość 2–10 cm.
Trzon Grubość 0,8–2 cm.

Gąska zielonka – gatunek grzybów należący do rodziny gąskowatych.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz
Średnicy 4–10 cm, żółtozielony lub żółtobrązowy, pośrodku ciemniejszy, gładki, w młodym owocniku stożkowato wypukły, później płaski, często różnie powyginany. Skorka naga lub drobnołuskowata, mazista i dlatego często z ziarnami piasku, podczas wilgoci śliska[5].

Trzon
Osiąga długość od 3 do 9 cm i grubość do 3 cm. Jest cylindryczny, pełny. Powierzchnia najpierw z podłużnymi włóknami, później gładka, żółta albo żółtozielonkawa[7].

Miąższ
Twardy, kruchy, biały, po przekrojeniu nie zmienia zabarwienia. Smak słodkawoorzechowy, pachnie jak świeżo zmielona mąka[7].

Blaszki
Od bladożółtawych do siarkowożółtych, średnio gęste, cienkie, wycięte z ząbkiem, ale u nasady szeroko przyrośnięte[6].

Wysyp zarodników
Biały. Zarodniki o średnicy 6-8 × 3,5-5 µm, jajowate, gładkie, bezbarwne.

Gatunki Podobne[edytuj | edytuj kod]

  • trująca gąska siarkowa, która ma żółty miąższ, rzadkie blaszki i nieprzyjemny zapach,
  • gąska zielonożółta, która ma kapelusz bardziej oliwkowoszary i występuje głównie w lasach liściastych,
  • śmiertelnie trujący muchomor zielonawy; podobne są zwłaszcza młode okazy. Muchomor różni się obecnością pochwy u nasady trzonu, wysokim trzonem i wolnymi blaszkami.


Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gąska zielonka rozprzestrzeniona jest szeroko w Ameryce Północnej i Europie, ale podana też została z niektórych miejsc w Azji, Ameryce Środkowej i Afryki. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status I – gatunek o nieokreślonym zagrożeniu. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Holandii, Słowacji. W krajach, gdzie jest gatunkiem zagrożonym – zabroniony jest zbiór tego gatunku.

Rodziny grzybów jadalnych w Polsce