Sieja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#9966ff;" | <center>'''Sieja'''</center> |- | co...")
 
 
Linia 46: Linia 46:
 
Z drugiej strony sieja z Jeziora Bodeńskiego trze się około połowy grudnia w strefie wolnej wody na dużych głębokościach.<br>  
 
Z drugiej strony sieja z Jeziora Bodeńskiego trze się około połowy grudnia w strefie wolnej wody na dużych głębokościach.<br>  
 
Z syberyjskich rzek znane są osiadłe, karłowate formy tego gatunku.  
 
Z syberyjskich rzek znane są osiadłe, karłowate formy tego gatunku.  
<br><br><br>
+
<br><br>
 +
{{Infobox gatunki ryb w polsce}}
 +
<br>
 
[[Category:Gatunki Ryb w Polsce]]
 
[[Category:Gatunki Ryb w Polsce]]
<br>
 

Aktualna wersja na dzień 23:28, 15 kwi 2022

Sieja
Ryba-sieja.jpg
Rodzina Karpiowate
Okres Ochronny 15 X – 31 XII
Wymiar Ochronny 35 cm
Rekord Polski 3,75 kg

74,0 cm 1986 r.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania, zlewisko Morza Bałtyckiego, północna Rosja, Alpy; w Polsce: jezioro Łebsko na Pomorzu (sieja łebska - gatunek endemiczny), jezioro Wdzydze, jezioro Wigry i inne.
Tworzy zarówno formy osiadłe jak i wędrowne.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe.
Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku.
Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna.
Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka; w zależności od rasy ma on położenie końcowe bądź dolne.
Na pierwszym łuku skrzelowym 25-39 (najczęściej 30-34) długich, gęsto osadzonych wyrostków filtracyjnych.
Grzbiet niebieskawozielony do ciemnozielonego. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące.
W jeziorach ubogich w pokarm występują karłowate formy osiągające długość 10-20 cm, średnia długość wynosi 30-50 cm, maksymalnie około 60 cm.

Żerowanie[edytuj | edytuj kod]

W jeziorach odżywiają się głównie skorupiakami, przemieszczającymi się ku powierzchni wody larwami owadów i ich poczwarkami.
Także wylęgiem ryb i ich ikrą. W płytkich jeziorach i rzekach zjadają również organizmy denne.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Forma wędrowna (np. w Bałtyku), wchodzi na tarło do zalewów i dolnego biegu rzek.
Pora tarła, zależnie od typu wód, bardzo różna, najczęściej jednak od września do grudnia.
Również populacje zamieszkujące jeziora podejmować mogą wędrówki tarłowe do wpadających do nich rzek.
Z drugiej strony sieja z Jeziora Bodeńskiego trze się około połowy grudnia w strefie wolnej wody na dużych głębokościach.
Z syberyjskich rzek znane są osiadłe, karłowate formy tego gatunku.