Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
|
Sieja
|
|
|
|
|
| Rodzina
|
Karpiowate
|
| Okres Ochronny
|
15 X – 31 XII
|
| Wymiar Ochronny
|
35 cm
|
| Rekord Polski
|
3,75 kg
74,0 cm 1986 r.
|
|
|
Wielka Brytania, zlewisko Morza Bałtyckiego, północna Rosja, Alpy; w Polsce: jezioro Łebsko na Pomorzu (sieja łebska - gatunek endemiczny), jezioro Wdzydze, jezioro Wigry i inne.
Tworzy zarówno formy osiadłe jak i wędrowne.
Ciało śledziowate, zależnie od lokalnej rasy mniej lub bardziej wysmukłe.
Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku.
Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna.
Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka; w zależności od rasy ma on położenie końcowe bądź dolne.
Na pierwszym łuku skrzelowym 25-39 (najczęściej 30-34) długich, gęsto osadzonych wyrostków filtracyjnych.
Grzbiet niebieskawozielony do ciemnozielonego. Boki i brzuch białe lub srebrzyście lśniące.
W jeziorach ubogich w pokarm występują karłowate formy osiągające długość 10-20 cm, średnia długość wynosi 30-50 cm, maksymalnie około 60 cm.
W jeziorach odżywiają się głównie skorupiakami, przemieszczającymi się ku powierzchni wody larwami owadów i ich poczwarkami.
Także wylęgiem ryb i ich ikrą. W płytkich jeziorach i rzekach zjadają również organizmy denne.
Forma wędrowna (np. w Bałtyku), wchodzi na tarło do zalewów i dolnego biegu rzek.
Pora tarła, zależnie od typu wód, bardzo różna, najczęściej jednak od września do grudnia.
Również populacje zamieszkujące jeziora podejmować mogą wędrówki tarłowe do wpadających do nich rzek.
Z drugiej strony sieja z Jeziora Bodeńskiego trze się około połowy grudnia w strefie wolnej wody na dużych głębokościach.
Z syberyjskich rzek znane są osiadłe, karłowate formy tego gatunku.
