Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
|
Kleń
|
|
|
|
|
| Rodzina
|
Karpiowate
|
| Okres Ochronny
|
nie ma
|
| Wymiar Ochronny
|
do 25 cm
|
| Rekord Polski
|
4,00 kg
67,0 cm – 2020 r.
|
|
|
Kleń występuje w jeziorach, rzekach górskich, rzekach średnio nizinnych.
To jedna z najczęściej poławianych ryb w polskich wodach.
Kleń ma ciało wydłużone i walcowate, lekko spłaszczone bocznie. Łuski są duże, z szarą lub czarną obwódką i tworzą na całym ciele wzór siatki.
Ubarwienie grzbietu jest szarobrązowe z zielonym odcieniem, boki są jaśniejsze, często złote, a brzuch biały.
Płetwy grzbietowa i ogonowa są szarozielone z odrobiną czerwieni, a płetwy odbytowa i brzuszne pomarańczowoczerwone.
Żywi się bezkręgowcami, starsze odżywiają się głównie mniejszymi rybami i innymi drobnymi kręgowcami.
Kleń lubi również owoce.
Latem kleń nie potrafi się obejść bez pokarmu roślinnego, który stanowi aż połowę objętości jego naturalnego pożywienia.
Szczególnie większe klenie wykazują upodobanie do roślin z liśćmi.
Lwią część pokarmu zwierzęcego stanowią małe ryby, na które klenie najnormalniej w świecie polują. Kleń staje się rybą drapieżną szczególnie zimą.
Rozród klenie ryby stymuluje woda płynąca, więc nie opuszczają właściwego koryta rzeki, choć dobrego miejsca potrafią szukać długo i wytrwale.
W dużych rzekach kleń wyszukuje przede wszystkim kamienisk na zerwanych główkach, śródnurtowych raf, czyli miejsc, gdzie po męczących czynnościach może się skryć w spokojnej wodzie – w cieniu za kamieniami, w głęboczce za ostrogą.
Ciało samca pokrywa wówczas wysypka tarłowa. Narybek kleń wylęga się w ciągu 4 dni przy temperaturze około 15°C.
