Traszka Zwyczajna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | <center>'''Traszka Zwyczajna'''</cen...")
 
 
(Nie pokazano 11 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
 
<center>'''Traszka Zwyczajna'''</center>
 
<center>'''Traszka Zwyczajna'''</center>
 
|-
 
|-
| colspan="2" | [[Plik:Rzekotka-drzewna.gif|center|250px]]
+
| colspan="2" | [[Plik:Traszka zwyczajna.gif|center|250px]]
 
|-
 
|-
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
Linia 15: Linia 15:
 
|-
 
|-
 
|style="width: 45%" | '''Rodzina'''
 
|style="width: 45%" | '''Rodzina'''
| [https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBabowate Żabowate]
+
| [https://pl.wikipedia.org/wiki/Salamandrowate Salamandrowate]
 
|-
 
|-
 
|style="width: 45%" | '''Gatunek'''
 
|style="width: 45%" | '''Gatunek'''
Linia 21: Linia 21:
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
| 4–8 cm.
+
| 4,1–11 cm.
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
| 8–30 g.
+
| 0,9–4,6 g.
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
<center>'''Zasięg Występowania'''</center>
 
<center>'''Zasięg Występowania'''</center>
 
|-
 
|-
| colspan="2" | [[Plik:Mapa-rzekotka-drzewna.png|center|250px]]
+
| colspan="2" | [[Plik:Mapa-traszka-zwyczajna.png|center|250px]]
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |   
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |   
 
|}
 
|}
Rzekotka Drzewna – gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych.<br>
+
'''Traszka Zwyczajna''' – gatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych. Ubarwiony jest w odcieniach brązu z czarnymi plamkami, bardziej widocznymi u samców, które są większe od samic.<br>
Cechuje się zwykle zielonym, szarym, brązowym lub żółtawym ubarwieniem, które potrafi zmieniać w zależności od otoczenia.  
+
Posiada szeroki zasięg występowania w Europie i zachodniej Azji. Preferuje niziny i lasy, choć zapuszcza się też w góry i siedliska zmodyfikowane działalnością człowieka. Większą część życia spędza na lądzie.<br>
Boki ciała rzekotki zdobi charakterystyczna ciemna pręga, odgrywająca obok rechotu rolę w doborze płciowym.
+
Rozród przebiega w wodzie. Zapłodnienie poprzedza taniec godowy samca, po nim zaś następuje składanie jaj przez samicę, która zawija je w liście roślin wodnych.<br>
Oczy są duże, wyłupiaste, kończyny tylne długie, opuszki palców wieńczą przylgi ułatwiające wspinaczkę po drzewach.
+
Wylęgają się z nich kijanki, które po metamorfozie wychodzą na ląd. Zwierzęta te żywią się w większości bezkręgowcami, ale też i innymi płazami.  
Płaz zamieszkuje większą część Europy, od Portugalii aż do krańców kontynentu i zachodniej Azji, na północy sięga Danii. Preferuje niziny, ale istnieją doniesienia o spotkaniu go na wysokości 2300 m.  
 
Zajmuje różnorodne środowiska roślinne, zarówno lasy, tereny krzewiaste, jak i porośnięte niższą roślinnością. Rozmnaża się w różnorodnych zbiornikach wód stojących, w tym sztucznych.  
 
Żywi się drobnymi bezkręgowcami, głównie owadami i pająkami. Menu zmienia się w zależności od miesiąca i roku.
 
Zdarzają się w nim też jaja innych płazów.
 
 
<br>
 
<br>
  
 
==Budowa ciała==
 
==Budowa ciała==
Rzekotka drzewna dorasta do 5 cm długości, choć nieraz podaje się 3–4, do 5,2 czy 4–6 cm. <br>
+
Długość ciała wynosi osobników dorosłych: u samców 4,1–11 cm, u samic 4,1–10 cm; wedle innych źródeł od 6 do 10-11 cm. Masa ciała od 0,9g–4,6 g.<br>
Masa ciała wykazuje różnice w zależności od płci. Lżejsze samce ważą przeciętnie 8–9 g, cięższe od nich samice osiągają natomiast średnio 11 g, mogą jednak ważyć nawet 15 g.<br>
+
Głowa mała, wąska i wysklepiona, na jej grzbiecie występują 3 podłużne, niegłębokie bruzdy, szyja słabo zaznaczona. Uzębienie występuje zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. Zęby lemieszowe grupują się w linie prawie równoległe, zbiegające się ku tyłowi. <br>
Średni wiek i rozmiary samic są większe, niż u samców. Zależność pomiędzy wiekiem a rozmiarami ciała w przypadku rzekotki drzewnej przypomina te spotykane u innych bezogonowych.  
+
Oczy małe, z okrągłymi źrenicami o złocistych tęczówkach. Brak fałdu podgardzielowego.<br>
 +
Ciało wysmukłe, cylindryczne, wydłużone i słabo umięśnione. Przez lupę można w skórze zobaczyć otwory podobne do linii bocznej ryb.<br>
 +
Przez środek grzbietu u obu płci biegnie wzdłuż ciała niski fałd skórny. Otwór kloakalny ma kształty podłużnej szpary. Ogon, łagodnie zwężający się ku końcowi, zakończony wyraźnym szpicem, osiąga długość równą w przybliżeniu długości głowy i tułowia, może być nieco dłuższy lub krótszy.<br>  
 +
Samiec posiada rozpościerający się pośrodku grzbietu i ogona karbowany grzebień oraz szerokie błony pławne na tylnych łapach, dobrze rozwinięte zwłaszcza w okresie godowym. Przybiera on też wtedy swoistą szatę godową. Na bokach jego ogona, a nieraz i grzbietu, pojawiają się podłużne niebieskie pasy.<br>
 +
Kończyny są drobne, cienkie z palcami bez błon pływnych i modzeli.  
 
<br>
 
<br>
  
 
==Tryb życia==
 
==Tryb życia==
Na przełomie marca i kwietnia lub też w kwietniu wybudza się z letargu zimowego, by na początku maja przystąpić do rozrodu.<br>  
+
Jest gatunkiem ziemno-wodnym. Do wody wchodzi wiosną lub jesienią, by spędzić tam okres godowy.<br>  
W środowisku wodnym przebywa krótko. Wiedzie lądowy tryb życia. Spotyka się ją od maja do września. Zimę zwierzę to spędza zagrzebane w ziemi w sąsiedztwie zbiornika wodnego czy w wilgotnym zagłębieniu.<br>
+
W Polsce odbywa się to na przełomie marca i kwietnia. Wykazuje wówczas aktywność przez całą dobę, szczególnie zaś podczas ciepłych, słonecznych dni.<br>  
Rzadziej zimuje w suchej glebie. Sen zimowy rozpoczyna z końcem września lub początkiem października.<br>
+
Aktywność dorosłych zwierząt przypada jednak głównie na noc. Traszka zwyczajna doskonale pływa za pomocą ogona wyposażonego w płetwę.<br>  
Aktywność przypada na zmierzch i na noc. Z drugiej strony podnosi się, że potrzebuje ona dużo słońca, co ma związek z tropikalnym pochodzeniem rzekotkowatych.<br>
+
Odżywia się w tym czasie drobnymi zwierzętami wodnymi: larwami owadów, chruścikami, niewielkimi skorupiakami. Zjada również kijanki innych płazów i ich jaja.  
Rzekotka drzewna większą część swego życia spędza na roślinach. Wspina się zręcznie dzięki takim adaptacjom jak przylgi czepne na palcach czy płaski kształt ciała. Przylgi sprawiają, że lądująca Hyla potrafi utrzymać się w danym miejscu docelowym, jeśli przyczepi się doń tylko jedną przylgą.<br>
 
Dzięki spłaszczeniu ciała zaś bezogonowy potrafi przylgnąć brzuszną stroną ciała do powierzchni, na którą się wspina. W efekcie bardzo sprawnie idzie jej wspinaczka. Potrafi nawet poruszać się po pionowych powierzchniach.  
 
 
<br>
 
<br>
  
 
==Siedlisko==
 
==Siedlisko==
Obszar występowania gatunku pokrywa się dość dokładnie z europejskim biomem lasów liściastych.<br>
+
Gatunek posiada bardzo szeroki zasięg występowania. Na północy sięga on Skandynawii. Na zachodzie − Wysp Brytyjskich (Irlandia, gdzie jest jedynym gatunkiem traszki, i Wielka Brytania, gdzie jest to najbardziej rozpowszechniona traszka).<br>  
Rzekotka drzewna zasiedla drzewa, krzewy, rzadziej rośliny łąkowe o szerokich liściach, a także roślinność zielną i niską roślinność przybrzeżną.<br>  
+
Południowa granica zasięgu przebiega w środkowej Francji i Szwajcarii. Płaz nie występuje na południu Szwajcarii i w części północnych Włoch, brakuje go też na przyległych terenach Austrii.<br>  
Wspina się zręcznie po drzewach i innych roślinach, robiąc użytek z przylg na palcach. Potrafi wspinać się nawet po gładkiej, pionowej powierzchni.<br>  
+
Na południu sięga środkowej Italii, Grecji i północnego zachodu Turcji. Na Ukrainie traszki nie spotyka się na południowym wschodzie i wschodzie państwa, skąd granica zasięgu występowania przenosi się w obręb Federacji Rosyjskiej.<br>  
Przebywa na liściach i gałązkach, maskując się dzięki swemu ubarwieniu. Dochodzi w ten sposób do wysokości 10 m.<br>
+
Płaz zamieszkuje wschód, północ, północny zachód i centrum kraju. Granica jego zasięgu występowania przebiega na tamtych terenach od Skandynawii do Karelii, obwodu archangielskiego, Republiki Komi, Kraju Permskiego, obwodu tiumeńskiego, obwodu tomskiego, obwodu kemerowskiego, Kraju Krasnojarskiego, na południu od Uralu przez obwód czelabiński, obwód kurgański, obwód nowosybirski, Kraj Ałtajski, w końcu znów obwód kemerowski i Kraj Krasnojarski.<br>
Rzekotka drzewna preferuje doliny rzeczne porośnięte lasem: łęgiem, niskim grądem czy lasem mieszanym.<br>
+
Płaz swym zasięgiem zahacza też Kazachstan. Izolowane populacje zamieszkują południe i wschód Gruzji razem z pobliskimi terenami na południu Federacji Rosyjskiej.  
Lubi obszary obfitujące w kałuże, stawy, trzcinowiska, oczka wodne. Jej siedliska stanowią widne lasy liściaste i mieszane, skraje lasów, zwłaszcza nasłonecznione, busz i tereny porośnięte krzewami, zarośla, łąki, zwłaszcza wilgotne i zadrzewione.
 
 
<br>
 
<br>
  
 
==Rozród==
 
==Rozród==
W Europie Środkowej rozród zaczyna się w maju. Po ampleksusie samica składa żółtawe, otoczone galaretowatą osłonką jaja (skrzek), do 10 kłębów po 10–50 sztuk.<br>  
+
Reprodukcja odbywa się niedługo po wybudzeniu. Traszka zwyczajna odbywa aktywne gody nawet w wodzie o bardzo niskiej temperaturze, często nie przekraczającej 4 °C, co wyróżnia ją spośród polskich płazów.<br>  
Wylęgają się z nich żółtooliwkowe, pływające wolno kijanki, mierzące do 5 cm długości.<br>  
+
Obserwowano gody już w połowie lutego, zwykle jednak ma to miejsce w miesiącach marzec–maj. Czasami, przy niekorzystnych warunkach, okres rozrodczy przedłuża się do czerwca.<br>  
Przeobrażają się po 90 dniach na przełomie lipca i sierpnia lub też dopiero w następnym roku. Zwierzę bywa hodowane w terrariach.<br>  
+
W czasie wiosennego poszukiwania miejsca na gody i złożenie jaj zwierzę odbywa wędrówki nie tylko nocą, ale również w dzień. Rozród ma miejsce w płytkich strumieniach o wolnym nurcie, a także w rowach melioracyjnych[3]. Zdarza się też w bajorach i rowach.<br>
W Europie Zachodniej jego liczebność obniża się, co ma związek ze zmianami w środowisku spowodowanymi działalnością ludzką.  
+
Zapłodnienie poprzedzone jest tokami, podczas których samiec wykonuje w obecności samicy ciąg charakterystycznych dla gatunku, a nawet dla podgatunku zachowań, zmierzających do podjęcia spermatoforu przez samicę.<br>  
 +
Wprawia on swój ogon w wibracje, raz po raz uderzając się nim po bokach ciała. Występuje zapłodnienie wewnętrzne.<br>
 +
Samica składa jaja pojedynczo lub w małych grupkach, zawijając je w liście roślin wodnych. W niekorzystnych warunkach samica może przetrzymywać przez jakiś czas jaja w jajowodzie.
 
<br><br>
 
<br><br>
 
<br>
 
<br>

Aktualna wersja na dzień 20:14, 8 maj 2022

Traszka Zwyczajna
Traszka zwyczajna.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Płazy
Rodzina Salamandrowate
Gatunek Traszka Zwyczajna
Długość ciała 4,1–11 cm.
Masa ciała 0,9–4,6 g.
Zasięg Występowania
Mapa-traszka-zwyczajna.png

Traszka Zwyczajna – gatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych. Ubarwiony jest w odcieniach brązu z czarnymi plamkami, bardziej widocznymi u samców, które są większe od samic.
Posiada szeroki zasięg występowania w Europie i zachodniej Azji. Preferuje niziny i lasy, choć zapuszcza się też w góry i siedliska zmodyfikowane działalnością człowieka. Większą część życia spędza na lądzie.
Rozród przebiega w wodzie. Zapłodnienie poprzedza taniec godowy samca, po nim zaś następuje składanie jaj przez samicę, która zawija je w liście roślin wodnych.
Wylęgają się z nich kijanki, które po metamorfozie wychodzą na ląd. Zwierzęta te żywią się w większości bezkręgowcami, ale też i innymi płazami.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi osobników dorosłych: u samców 4,1–11 cm, u samic 4,1–10 cm; wedle innych źródeł od 6 do 10-11 cm. Masa ciała od 0,9g–4,6 g.
Głowa mała, wąska i wysklepiona, na jej grzbiecie występują 3 podłużne, niegłębokie bruzdy, szyja słabo zaznaczona. Uzębienie występuje zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. Zęby lemieszowe grupują się w linie prawie równoległe, zbiegające się ku tyłowi.
Oczy małe, z okrągłymi źrenicami o złocistych tęczówkach. Brak fałdu podgardzielowego.
Ciało wysmukłe, cylindryczne, wydłużone i słabo umięśnione. Przez lupę można w skórze zobaczyć otwory podobne do linii bocznej ryb.
Przez środek grzbietu u obu płci biegnie wzdłuż ciała niski fałd skórny. Otwór kloakalny ma kształty podłużnej szpary. Ogon, łagodnie zwężający się ku końcowi, zakończony wyraźnym szpicem, osiąga długość równą w przybliżeniu długości głowy i tułowia, może być nieco dłuższy lub krótszy.
Samiec posiada rozpościerający się pośrodku grzbietu i ogona karbowany grzebień oraz szerokie błony pławne na tylnych łapach, dobrze rozwinięte zwłaszcza w okresie godowym. Przybiera on też wtedy swoistą szatę godową. Na bokach jego ogona, a nieraz i grzbietu, pojawiają się podłużne niebieskie pasy.
Kończyny są drobne, cienkie z palcami bez błon pływnych i modzeli.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Jest gatunkiem ziemno-wodnym. Do wody wchodzi wiosną lub jesienią, by spędzić tam okres godowy.
W Polsce odbywa się to na przełomie marca i kwietnia. Wykazuje wówczas aktywność przez całą dobę, szczególnie zaś podczas ciepłych, słonecznych dni.
Aktywność dorosłych zwierząt przypada jednak głównie na noc. Traszka zwyczajna doskonale pływa za pomocą ogona wyposażonego w płetwę.
Odżywia się w tym czasie drobnymi zwierzętami wodnymi: larwami owadów, chruścikami, niewielkimi skorupiakami. Zjada również kijanki innych płazów i ich jaja.

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Gatunek posiada bardzo szeroki zasięg występowania. Na północy sięga on Skandynawii. Na zachodzie − Wysp Brytyjskich (Irlandia, gdzie jest jedynym gatunkiem traszki, i Wielka Brytania, gdzie jest to najbardziej rozpowszechniona traszka).
Południowa granica zasięgu przebiega w środkowej Francji i Szwajcarii. Płaz nie występuje na południu Szwajcarii i w części północnych Włoch, brakuje go też na przyległych terenach Austrii.
Na południu sięga środkowej Italii, Grecji i północnego zachodu Turcji. Na Ukrainie traszki nie spotyka się na południowym wschodzie i wschodzie państwa, skąd granica zasięgu występowania przenosi się w obręb Federacji Rosyjskiej.
Płaz zamieszkuje wschód, północ, północny zachód i centrum kraju. Granica jego zasięgu występowania przebiega na tamtych terenach od Skandynawii do Karelii, obwodu archangielskiego, Republiki Komi, Kraju Permskiego, obwodu tiumeńskiego, obwodu tomskiego, obwodu kemerowskiego, Kraju Krasnojarskiego, na południu od Uralu przez obwód czelabiński, obwód kurgański, obwód nowosybirski, Kraj Ałtajski, w końcu znów obwód kemerowski i Kraj Krasnojarski.
Płaz swym zasięgiem zahacza też Kazachstan. Izolowane populacje zamieszkują południe i wschód Gruzji razem z pobliskimi terenami na południu Federacji Rosyjskiej.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Reprodukcja odbywa się niedługo po wybudzeniu. Traszka zwyczajna odbywa aktywne gody nawet w wodzie o bardzo niskiej temperaturze, często nie przekraczającej 4 °C, co wyróżnia ją spośród polskich płazów.
Obserwowano gody już w połowie lutego, zwykle jednak ma to miejsce w miesiącach marzec–maj. Czasami, przy niekorzystnych warunkach, okres rozrodczy przedłuża się do czerwca.
W czasie wiosennego poszukiwania miejsca na gody i złożenie jaj zwierzę odbywa wędrówki nie tylko nocą, ale również w dzień. Rozród ma miejsce w płytkich strumieniach o wolnym nurcie, a także w rowach melioracyjnych[3]. Zdarza się też w bajorach i rowach.
Zapłodnienie poprzedzone jest tokami, podczas których samiec wykonuje w obecności samicy ciąg charakterystycznych dla gatunku, a nawet dla podgatunku zachowań, zmierzających do podjęcia spermatoforu przez samicę.
Wprawia on swój ogon w wibracje, raz po raz uderzając się nim po bokach ciała. Występuje zapłodnienie wewnętrzne.
Samica składa jaja pojedynczo lub w małych grupkach, zawijając je w liście roślin wodnych. W niekorzystnych warunkach samica może przetrzymywać przez jakiś czas jaja w jajowodzie.


Płazy w Polsce