Rzekotka Drzewna

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Rzekotka Drzewna
Rzekotka-drzewna.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Płazy
Rodzina Żabowate
Gatunek Rzekotka Drzewna
Długość ciała 4–8 cm.
Masa ciała 8–30 g.
Zasięg Występowania
Mapa-rzekotka-drzewna.png

Rzekotka Drzewna – gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych.
Cechuje się zwykle zielonym, szarym, brązowym lub żółtawym ubarwieniem, które potrafi zmieniać w zależności od otoczenia. Boki ciała rzekotki zdobi charakterystyczna ciemna pręga, odgrywająca obok rechotu rolę w doborze płciowym. Oczy są duże, wyłupiaste, kończyny tylne długie, opuszki palców wieńczą przylgi ułatwiające wspinaczkę po drzewach. Płaz zamieszkuje większą część Europy, od Portugalii aż do krańców kontynentu i zachodniej Azji, na północy sięga Danii. Preferuje niziny, ale istnieją doniesienia o spotkaniu go na wysokości 2300 m. Zajmuje różnorodne środowiska roślinne, zarówno lasy, tereny krzewiaste, jak i porośnięte niższą roślinnością. Rozmnaża się w różnorodnych zbiornikach wód stojących, w tym sztucznych. Żywi się drobnymi bezkręgowcami, głównie owadami i pająkami. Menu zmienia się w zależności od miesiąca i roku. Zdarzają się w nim też jaja innych płazów.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Rzekotka drzewna dorasta do 5 cm długości, choć nieraz podaje się 3–4, do 5,2 czy 4–6 cm.
Masa ciała wykazuje różnice w zależności od płci. Lżejsze samce ważą przeciętnie 8–9 g, cięższe od nich samice osiągają natomiast średnio 11 g, mogą jednak ważyć nawet 15 g.
Średni wiek i rozmiary samic są większe, niż u samców. Zależność pomiędzy wiekiem a rozmiarami ciała w przypadku rzekotki drzewnej przypomina te spotykane u innych bezogonowych.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie marca i kwietnia lub też w kwietniu wybudza się z letargu zimowego, by na początku maja przystąpić do rozrodu.
W środowisku wodnym przebywa krótko. Wiedzie lądowy tryb życia. Spotyka się ją od maja do września. Zimę zwierzę to spędza zagrzebane w ziemi w sąsiedztwie zbiornika wodnego czy w wilgotnym zagłębieniu.
Rzadziej zimuje w suchej glebie. Sen zimowy rozpoczyna z końcem września lub początkiem października.
Aktywność przypada na zmierzch i na noc. Z drugiej strony podnosi się, że potrzebuje ona dużo słońca, co ma związek z tropikalnym pochodzeniem rzekotkowatych.
Rzekotka drzewna większą część swego życia spędza na roślinach. Wspina się zręcznie dzięki takim adaptacjom jak przylgi czepne na palcach czy płaski kształt ciała. Przylgi sprawiają, że lądująca Hyla potrafi utrzymać się w danym miejscu docelowym, jeśli przyczepi się doń tylko jedną przylgą.
Dzięki spłaszczeniu ciała zaś bezogonowy potrafi przylgnąć brzuszną stroną ciała do powierzchni, na którą się wspina. W efekcie bardzo sprawnie idzie jej wspinaczka. Potrafi nawet poruszać się po pionowych powierzchniach.

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Obszar występowania gatunku pokrywa się dość dokładnie z europejskim biomem lasów liściastych.
Rzekotka drzewna zasiedla drzewa, krzewy, rzadziej rośliny łąkowe o szerokich liściach, a także roślinność zielną i niską roślinność przybrzeżną.
Wspina się zręcznie po drzewach i innych roślinach, robiąc użytek z przylg na palcach. Potrafi wspinać się nawet po gładkiej, pionowej powierzchni.
Przebywa na liściach i gałązkach, maskując się dzięki swemu ubarwieniu. Dochodzi w ten sposób do wysokości 10 m.
Rzekotka drzewna preferuje doliny rzeczne porośnięte lasem: łęgiem, niskim grądem czy lasem mieszanym.
Lubi obszary obfitujące w kałuże, stawy, trzcinowiska, oczka wodne. Jej siedliska stanowią widne lasy liściaste i mieszane, skraje lasów, zwłaszcza nasłonecznione, busz i tereny porośnięte krzewami, zarośla, łąki, zwłaszcza wilgotne i zadrzewione.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

W Europie Środkowej rozród zaczyna się w maju. Po ampleksusie samica składa żółtawe, otoczone galaretowatą osłonką jaja (skrzek), do 10 kłębów po 10–50 sztuk.
Wylęgają się z nich żółtooliwkowe, pływające wolno kijanki, mierzące do 5 cm długości.
Przeobrażają się po 90 dniach na przełomie lipca i sierpnia lub też dopiero w następnym roku. Zwierzę bywa hodowane w terrariach.
W Europie Zachodniej jego liczebność obniża się, co ma związek ze zmianami w środowisku spowodowanymi działalnością ludzką.


Płazy w Polsce