Żaba Moczarowa

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Żaba Jeziorkowa
Żaba-moczarowa.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Płazy
Rodzina Żabowate
Gatunek Żaba Jeziorkowa
Długość ciała 4–8 cm.
Masa ciała 8–30 g.
Zasięg Występowania
Mapa-zaba-moczarowa.jpg

Żaba Moczarowa – gatunek płaza bezogonowego z grupy żab brunatnych.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samic 4–8 cm, masa ciała 8–24 g, długość ciała samców 4–8 cm, masa ciała 8–30 g.
Ciało delikatnej budowy, błona bębenkowa mniejsza od oka, oczy wypukłe. Skóra cienka i gładka. Na grzbiecie ciała wyraźnie widoczne fałdy grzbietowe.
Ubarwienie podobne do ubarwienia żaby trawnej. Grzbiet ciała ubarwiony na różne odcienie koloru brązowego i pokryty licznymi, ciemniejszymi plamami.
Brzuch biały, lub kremowy. Skóra na wewnętrznych powierzchniach kończyn tylnych jest przezroczysta.
Cechą gatunkową żaby moczarowej jest występowanie okrągłych, niemal czarnych plam okolic brzeżnych ciała.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Dobowa aktywność tego gatunku jest prawdopodobnie zależna od regionu występowania.
Żywi się ślimakami, dżdżownicami, pająkami, owadami i ich larwami i innymi drobnymi zwierzętami.
W chłodniejszych regionach zapada w sen zimowy – odbywa się to na lądzie, w różnych norach ziemnych, wnękach pod korzeniami drzew, pod stertami gałęzi lub pod darnią łąk.
Budzi się ze snu zimowego zwykle w marcu i od razu rozpoczyna wędrówkę do najbliższych zbiorników wodnych, by odbyć gody i złożyć jaja.
Ponieważ zimują dość daleko od stawów, wędrówka trwa dosyć długo. Podczas tej wędrówki nie zachodzi ampleksus.

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Obszar jej występowania obejmuje Europę Północną, Afrykę i Azję Północną (aż po Syberię). Na północy sięga aż po koło podbiegunowe, a nawet nieco je przekracza.
W Polsce występuje dość pospolicie, ale wyłącznie na nizinach. Na znacznym obszarze swojego zasięgu występuje sympatrycznie z żabą trawną.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Dymorfizm płciowy u żab z tego gatunku jest dobrze wykształcony. Godujący samiec ma na palcach przednich kończyn duże czarne modzele godowe, wyraźnie widoczne rezonatory i obwisłe fałdy skórne.
Charakterystyczną cechą jest pojawienie się szaty godowej. Godujący samiec ma grzbiet i boki ciała ubarwione na kolor jaskrawo niebieski.
U samic brak szaty godowej. W stawach wcześniej pojawiają się samce. Żaby w czasie godów gromadzą się na płyciznach oraz wśród trzcin i sitowia.
Samce podczas godowania wydają donośne głosy i są bardzo ruchliwe. Są przy tym bardzo ostrożne i przy każdym podejrzanym głosie lub ruchu kryją się i milkną.
Samice składają jaja głównie nocą. Znajdujący się na nich samiec wypuszcza w tym samym czasie plemniki. Zapłodnienie następuje w wodzie.
Głównym okresem składania jaj w Polsce jest koniec kwietnia, gdy woda osiągnie temperaturę przynajmniej 10 stopni Celsjusza. Jaja składane są jednorazowo i w jednym miejscu w postaci kulistej bryły.
Liczba jaj składanych przez jedną samicę wynosi od 700 do 3000. Kijanki wylęgają się już z wykształconą płetwą ogonową, która służy im do poruszania się w wodzie.
Oddychają za pomocą skrzeli zewnętrznych, które już na samym początku rozwoju kijanki przekształcają się w skrzela wewnętrzne.
Odżywiają się odcedzając cząstki organiczne z wody lub zeskrobując je z roślin i przedmiotów w wodzie. W toku rozwoju powiększa się ich wielkość i wyrastają im kończyny.
Na pewien czas przed przeobrażeniem przestają rosnąć. Młode osobniki po przeobrażeniu mają długość ok. 10–15 mm i wychodzą na ląd, zwykle podczas deszczu. Dojrzewają płciowo po 3 latach.


Płazy w Polsce