Traszka Górska

Traszka Górska


Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Płazy
Rodzina	Salamandrowate
Gatunek	Traszka Górska
Długość ciała	Do 10 cm.
Masa ciała	2-3,8 g.
Zasięg Występowania

Traszka Górska – gatunek płaza z rodziny salamandrowatych. Tradycyjnie zaliczany do rodzaju Triturus, jednak wyniki niektórych analiz kladystycznych sugerują, że przedstawiciele tego rodzaju nie są najbliższymi znanymi krewnymi traszki górskiej.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Osiąga maksymalną długość ciała: 12 cm (samica) 10 cm (samiec). Jej skóra posiada gruczoły, jest wyraźnie ziarnista. Podczas przebywania w wodzie jest gładka w dotyku, podczas przebywania na lądzie jest lekko chropowata. Na grzbiecie ciała brak gruczołowatych krawędzi. Tułów jest cylindrycznie wydłużony, u samców bardziej wysmukły. Ogon spłaszczony po bokach, niski, z tyłu ostro zakończony i wyraźnie krótszy od reszty ciała. Zwykle samice mają nieco dłuższy ogon niż samce. U samca w okresie godowym brak niciowatego zakończenia ogona. Głowa płaska i szeroka, na powierzchni grzbietowej gładka, pysk zaokrąglony. Dobrze zaznaczone przewężenie szyjne. Gruczoły przyuszne prawie niewidoczne. Oczy słabo wystające, małe. Ich okrągłe źrenice mają złociste tęczówki. Szczęka i żuchwa uzębiona. Pasma zębów podniebiennych z przodu zbliżone do siebie końcami, z tyłu szeroko rozstawione. Fałd podgardzielowy słabo wykształcony. Język o puszkowatym kształcie, okrągły. Krótkie kończyny są dobrze wykształcone i dobrze umięśnione (zwłaszcza tylne). Na powierzchniach stóp mają modzele. Palce stóp są krótkie. Kloaka zakończona podłużnym otworem o średnicy 4–5,5 mm. W czasie przebywania na lądzie grzbiet i boki ciała są zwykle czarne, rzadziej ciemnoszare lub ciemnooliwkowe. Na tym tle u niektórych osobników występują jaśniejsze plamy o bardzo nieregularnych kształtach i tworzące różnorodne desenie. Podgardziel, szyjna i brzuszna część ciała są jaskrawo pomarańczowe i pozbawione plam. Linia styku tej barwy z ciemnym grzbietem jest ostro zaznaczona. U dojrzałych samców na górnej krawędzi ogona widoczny jest ślad godowego fałdu grzbietowego, zabarwionego na żółty kolor, u samic zaś brzuszna krawędź ogona ma barwę jaskrawożółtą[6].

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

W okresie pobytu na lądzie żeruje głównie nocą, w czasie deszczów również w dzień. W okresie godów, które spędza w wodzie, jest aktywna całą dobę. Głównym jej pożywieniem podczas godów są drobne organizmy wodne: skorupiaki, ślimaki i larwy owadów wodnych. Na lądzie żywi się dżdżownicami, ślimakami bez muszli, małymi owadami i pająkami. Zimuje przeważnie na lądzie, ukryta w rozmaitych ziemnych kryjówkach lub zagrzebana w ściółce[6].

Siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w całej Europie Środkowej. Najdalej na północ wysunięta granica jej zasięgu sięga 55° N (zasięg obejmuje całą Danię). Nie występuje na Półwyspie Skandynawskim. Obszarem jej występowania są wszystkie góry Europy Środkowej – Alpy, Sudety i całe Karpaty oraz Góry Świętokrzyskie. Wschodnia granica jej zasięgu przebiega przez Ukrainę. Zasięg górny do 1700 m n.p.m. W polskich Tatrach najwyższe jej stanowisko znajduje się w Małym Stawie Polskim w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, występuje dość licznie w niektórych stawach w Dolinie Gąsienicowej i w Smreczyńskim Stawie[6].

Jest gatunkiem wodno-lądowym. W porze godowej spotkać ją można w zimnych górskich źródłach, w różnej wielkości stawkach leśnych i polnych, szczególnie tych o mulistym dnie, zarośniętych rzęsą wodną lub inną roślinnością wodną, w rowach przydrożnych i kałużach. Występuje również w stawach i jeziorach tatrzańskich. Tam gdzie brak jest powierzchniowych zbiorników wodnych miejscem godów traszki stają się z konieczności każde, nawet niewielkie, kałuże, koleiny polnych dróg, zakola i rozlewiska małych rzek. Nie składa jednak jaj w wodach płynących. Po zakończeniu pory godowej opuszcza zbiorniki wodne, przebywając na lądzie w ich pobliżu[6].