Porzeczka Czarna

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Porzeczka Czarna
Porzeczka Czarna.jpg
Królestwo Rośliny
Rząd Skalnicowce
Rodzina Agrestowate
Wysokość do 2 m.

Porzeczka Czarna – gatunek rośliny należący do rodziny agrestowatych. Pochodzi z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie. W Polsce występuje w stanie dzikim na całym niżu i w pasie wyżyn. Jest również pospolicie uprawiany.
Uprawiana prawdopodobnie już w 1400 roku, początkowo w Holandii i Danii, a później także w Anglii i Francji.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Krzew do 2 m wysokości. Liście, kwiaty i owoce pokryte są licznymi gruczołkami o specyficznym zapachu.
Liście
Duże, dłoniaste, 3-5 klapowe, w nasadzie ucięte lub sercowate, nierówno podwójnie piłkowane, nagie, pod spodem żywiczne gruczołki wydzielające silny, charakterystyczny zapach, za młodu na nerwach owłosione.
Kwiaty
Obupłciowe, niepozorne, małe, zebrane w grona wielokwiatowe, na szypułkach dłuższych od podsadek. Dno kwiatowe głęboko miseczkowate, płatki czerwone, krótsze od działek, wzniesione, tak długie jak pręciki, których jest 5. Słupek jednokomorowy, dolny.
Owoce
Jagody, małe, czarne, słodkawe, z nieregularnymi gruczołkami.


Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

  • Rozwój: Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Kwitnie od kwietnia do maja, kwiaty równoczesne, zapylane przez błonkówki i muchówki.
  • Siedlisko: nadrzeczne olszyny, wilgotne lasy.
  • W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All.
  • Liczba chromosomów 2n= 16.