Mięguszowiecki Szczyt Pośredni
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| ||
| Położenie | |||
| Wysokość | 2405 m n.p.m. | ||
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Mięguszowiecki Szczyt Pośredni – szczyt na granicy polsko-słowackiej, znajdujący się w grani głównej Tatr na południowy wschód od Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego i na północny zachód od Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego.
Szczyt ma trzy wierzchołki, o wysokościach 2389, 2383 i 2388 m.
Najwyższy znajduje się najbliżej Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej, najniższy jest środkowy.
W grani do Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej wyróżniają się dwie turniczki: Igła Milówki i Cienka Igła rozdzielone Szczerbiną między Igłami.
Oprócz nich w grani Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego jest jeszcze wiele innych wierzchołków.
Mięguszowiecki Szczyt Pośredni jest najniższy w grupie Mięguszowieckich Szczytów.
Ściana północno-wschodnia[edytuj | edytuj kod]
Opada do kotła polodowcowego o nazwie Bańdzioch. Ma wysokość około 370 m, jest częściowo lita, częściowo trawiasta i krucha.
Z lewej strony ogranicza ją żleb opadający z Przełęczy pod Chłopkiem, z prawej strony żleb Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej.
Przecięta jest trzema poziomymi formacjami skalnymi.
W kolejności od dołu są to: Dolny Zachód Świerza, Zachód Ratowników, Górny Zachód Świerza.
Wyróżnia się w niej również kilka formacji pionowych:
- Prawy filar opadający z Igły Milówki. Jego dolna ostroga uchodzi tuz przy wylocie żlebu Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej;
- Prawa depresja zwana Rynną Komarnickich;
- Pas ścian między Górnym Zachodem Świerza a Zachodem Ratowników. Znajdują się w nim dwie wypukłe formacje skalne: Depresja Mączki i Prawa Ściekwa;
- Środkowy filar, czyli Filar Orłowskiego;
- Lewa depresja składająca się z trzech części: Lewa Ściekwa, Wieża Świerza i depresji nad Górnym Zachodem Świerza;
- Lewy filar, czyli Filar Świerza.