Wołowa Turnia
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| ||
| Położenie | |||
| Wysokość | 2373 m n.p.m. | ||
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Wołowa Turnia – turnia w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich.
Znajduje się w głównej grani Tatr na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Wielką Wołową Szczerbiną na północnym zachodzie, a Żabią Przełęczą Mięguszowiecką, ok. 2315 m na południowym wschodzie.
Nazwa turni pochodzi od Wołowego Grzbietu. Jej bryła przypomina nieco piramidę.
Widok z jej szczytu jest o wiele mniej rozległy niż z pobliskich Rysów.
Wołowa Turnia wznosi się nad Wołową Kotlinką (górne piętro Doliny Mięguszowieckiej) na południu i Czarnostawiańskim Kotłem po północnej, polskiej stronie.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie na Wołowej Turni rogownicy jednokwiatowej.
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Ściana południowa
Jest jedną z głównych taternickich atrakcji Doliny Mięguszowieckiej.
Wyróżnia się w niej 3 dobrze wyodrębnione części. Część prawa ograniczona jest z prawej strony wielką depresją Żabiej Przełęczy Mięguszowieckiej, z lewej południowym żebrem zwanym Żebrem Świerza.
Część środkowa o wysokości do 250 m jest głównym celem wspinaczkowym i znajdują się w niej najtrudniejsze drogi wspinaczkowe.
Budują ją lite płyty bez traw i kruszyzny. Ograniczona jest z lewej strony południowo-zachodnim filarem zwanym Filarem Puškaša.
Kilkadziesiąt metrów poniżej szczytu łączy się on z Żebrem Świerza. Lewa część Filara Puškaša opada do żlebu z Wielkiej Wołowej Szczerby.
Ma skośną postawę, w dolnej części wysokość 80 m i zachodnią ekspozycję. Wreszcie trzecia część ściany ma wystawę południowo-zachodnią.
Na wysokości około 70 m jej prawą część przecina Wołowa Półka. Jej przedłużeniem po lewej stronie ściany jest ciąg opadających na lewo gzymsów i pęknięć, tzw. Wołowa Rampa.
Ściana północna
Ściana północna ma wysokość ok. 300 m i ograniczona jest dwoma kominami schodzącymi z Żabiej Mięguszowieckiej Przełęczy oraz z Wielkiej Wołowej Szczerbiny.
Drugi z kominów nazwano Kominem Stanisławskiego. Podstawę ściany stanowi Zachód Grońskiego, a najniższy punkt ściany znajduje się po prawej stronie żlebu z Żabiej Mięguszowieckiej Przełęczy.
W ścianie tej wyróżnia się kilka wyraźnych pięter:
- Najniższa część to strome ścianki o wysokości od około 50 m po lewej stronie do 5 m po prawej stronie;
- Gładkie, nachylone pod kątem 45° płyty o wysokości do 30 m. Płyty te to według Władysława Cywińskiego największe lustro tektoniczne w całych Tatrach;
- Pas przewieszonych ścian mających wysokość do 20 m;
- Nachylone pod kątem 45°, dobrze urzeźbione i miejscami porośnięte trawkami płyty o wysokości do 50 m;
- Górne urwisko o wysokości do 60 m, po prawej stronie bardziej strome;
- Kopuła szczytowa, od górnego urwiska oddzielona szeroką i poziomą półką.