Żabia Turnia Mięguszowiecka
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| ||
| Położenie | gmina Bukowina Tatrzańska | ||
| Wysokość | 2335 m n.p.m. | ||
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Żabia Turnia Mięguszowiecka – szczyt tatrzański, położony w głównej grani, na granicy polsko-słowackiej, pomiędzy Żabim Koniem – rozdziela je Żabia Przełęcz Wyżnia – a Wołową Turnią – rozdziela je Żabia Przełęcz Mięguszowiecka.
Żabia Turnia Mięguszowiecka należy do Wołowego Grzbietu i jest najbardziej na południowy wschód wysuniętą jego kulminacją.
Góruje nad Rybiego Potoku i Żabią Mięguszowiecką, od której wzięła nazwę.
W kierunku południowym odchodzi od niej boczna grań, oddzielająca Wołową Kotlinkę od Kotlinki pod Żabim Koniem, obydwie znajdują się w Dolinie Żabiej.
W grani widoczna jest Tylkowa Turniczka, oddzielona od szczytu Żabiej Mięguszowieckiej Turni wąską Tylkową Przełączką.
Od strony północnej szczyt opada wysoką ścianą, ograniczoną dwoma kominami schodzącymi z sąsiadujących z Żabią Turnią przełęczy.
Od strony południowej natomiast turnia jest stosunkowo łatwo dostępna. Widok ze szczytu jest dość mało rozległy.
Północna ściana Żabiej Turni Mięguszowieckiej opada na wielki i piarżysty taras.
Ma on deniwelację około 350 m, a jego boczne ograniczenie tworzą kominy opadające z Żabiej Przełęczy Wyżniej i Żabiej Przełęczy Mięguszowieckiej.
W ścianie tej wyróżnia się trzy odrębne piętra. Dolne i górne jest urwiste i miejscami przewieszone, środkowe średnio strome, ale zbudowane z gładkich płyt, których duża część to lustra tektoniczne.
Latem dają one możliwość wycofania się w na jedną lub drugą stronę, zimą natomiast stanowią poważny problem.
Najbardziej stroma część ściany znajduje się bezpośrednio nad tymi płytami.