Hińczowa Turnia
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| ||
| Położenie | powiat Poprad | ||
| Wysokość | 2372 m n.p.m. | ||
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Hińczowa Turnia – szczyt w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich. Znajduje się w głównej grani Tatr na granicy polsko-słowackiej.
Jest to pierwsza od zachodu turnia w Wołowym Grzbiecie.
Od sąsiedniego na zachód Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego, oddzielona jest Czarnostawiańską Przełęczą.
W dawniejszej literaturze tatrologicznej do masywu Hińczowej Turni zaliczano odcinek Wołowego Grzbietu aż do Wołowej Przehyby.
Szczegółowe nazwy poszczególnym turniom i przełączkom nadał w 1981 roku Arno Puškáš w 7 tomie swojego przewodnika.
W obecnym ujęciu Hińczowa Turnia znajduje się między Czarnostawiańską Przełęczą na zachodzie a Hińczową Szczerbiną na wschodzie.
Północna ściany Hińczowej Turni opadająca do Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła ma wysokość 230 m.
W jej dolną część wcina się olbrzymi komin, który górą rozgałęzia się na dwie płytkie depresje.
Prawa (patrząc od dołu) zmierza w kierunku szczerbinki pod zachodnim wierzchołkiem Hińczowej Turni, lewa ku Hińczowej Przehybie.
Ściana południowa opada do Doliny Hińczowej. Ku Czarnostawiańskiej Przełęczy Hińczowa Turnia opada niemal pionowym uskokiem o wysokości około 40 m.
Podobnym, również pionowym, ale niższym uskokiem opada do Hińczowej Szczerbiny, natomiast jej grzbiet jest niemal płaski i poziomy, co nadaje jej prostokątny kształt.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa Hińczowej Turni pochodzi od Hińczowych Stawów. W dawniejszej literaturze błędnie opisywano topografię Hińczowej Turni.
Według Wielkiej Encyklopedii tatrzańskiej Hińczowa Turnia jest zwornikiem dla bocznej, południowej grani Wołowca Mięguszowieckiego.
To lokowałoby ją równocześnie nad Doliną Hińczową i Doliną Żabią Mięguszowiecką. Również opis Arno Puškáša jest niejasny, bo dwuznaczny.
Błędnie zaznaczona jako zwornik jest także Hińczowa Turnia na polskiej mapie[4], ale dobrze na słowackiej.
Władysław Cywiński uważa, że prawdopodobnie zarówno Witold Henryk Paryski, jak Arno Puškáš miejsce to opisywali w widoku z daleka, nie badając na miejscu.
W rzeczywistości zwornik dla grani Wołowca Mięguszowieckiego znajduje się na wschód za Hińczową Szczerbiną.
Jest to Hińczowy Zwornik, opisany i nazwany przez W. Cywińskiego.
Hińczowa Turnia nie leży więc nad Żabią Doliną Mięguszowiecką.
Na północnej ścianie Hińczowej Turni znajdowała się ostro wcięta na głębokość około 4 m szczerbinka z zamontowanym dużym gwoździem.
W 1966 roku nastąpił obryw, w wyniku którego nad szczerbinką ze zwalonych głazów powstał most skalny.
Składa się on ze skalnego bloku o wymiarach 2 × 2 m i grubości 1 m. Pod blokiem tym znajduje się okno skalne. Jest widoczne z Doliny Hińczowej i z grani Wołowego Grzbietu.