Koźlarz Babka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 43: Linia 43:
 
Występuje na całej półkuli północnej. Na Półwyspie Skandynawskim sięga po 66o szerokości geograficznej. Na półkuli południowej podano jego występowanie tylko w Australii i Nowej Zelandii[7]. W Europie Środkowej jest pospolity[8]. Również w Polsce występuje pospolicie od lata do jesieni.
 
Występuje na całej półkuli północnej. Na Półwyspie Skandynawskim sięga po 66o szerokości geograficznej. Na półkuli południowej podano jego występowanie tylko w Australii i Nowej Zelandii[7]. W Europie Środkowej jest pospolity[8]. Również w Polsce występuje pospolicie od lata do jesieni.
 
Rośnie na ziemi, w lasach liściastych oraz mieszanych, często także poza lasem. Rośnie wyłącznie pod brzozami, tworzy bowiem z nimi mikoryzę[6].  
 
Rośnie na ziemi, w lasach liściastych oraz mieszanych, często także poza lasem. Rośnie wyłącznie pod brzozami, tworzy bowiem z nimi mikoryzę[6].  
 +
<br><br>
 +
==Gatunki Podobne==
 +
Dość często bywa mylony z podobnie wyglądającym goryczakiem żółciowym (Tylopilus felleus), który ma gorzki smak i jest niejadalny. Podobny jest też koźlarz grabowy (Leccinum pseudoscabrum), ale rośnie on tylko pod grabami i jego miąższ po uszkodzeniu barwi się na kolor od brudnoróżowego do czarniawego[5]. Również pod brzozami, ale na bardziej wilgotnych miejscach rośnie podobny koźlarz różnobarwny (Leccinum variicolor). Na wrzosowiskach występuje podobny, ale mający bardzo jasne, niemal białe ubarwienie koźlarz białawy (Leccinum holopus)[8].
 
<br><br>
 
<br><br>
 
{{grzyby jadalne w polsce}}
 
{{grzyby jadalne w polsce}}
 
<br>
 
<br>
 
[[Category:Grzyby w Polsce]]
 
[[Category:Grzyby w Polsce]]

Wersja z 03:30, 23 kwi 2022

Koźlarz Babka
Kozlarz-babka.jpg
Królestwo Grzyby
Rząd Borowikowce
Rodzina Borowikowate
Średnica Kapelusza 6 do 25 cm.
Trzon Wysokość 5 do 20 cm.

Koźlarz babka (Leccinum scabrum (Bull.) Gray) – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae)[1].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz
Średnica dochodzi do 20 cm, u młodych egzemplarzy półkolisty do poduszkowatego, u starszych – gładki. Przy wilgotnej pogodzie powierzchnia kapelusza jest śliska, lekko śluzowata. Barwa od jasnobrązowej do ciemnobrązowej[4].

Trzon
Grubość do 3,5 cm, wysokość do 17 cm. Pełny, cylindryczny, smukły, zwężający się w kierunku kapelusza. Biały, pokryty licznymi ciemnobrązowymi do czarnych kosmkami[4].

Miąższ
Biały do białokremowego, u podstawy może być białozielonkawy. Włóknisty, u młodych egzemplarzy jędrny, do miękkiego, wodnisty u starych. Uszkodzony nie zmienia barwy. Smak i zapach przyjemny, słaby[5].

Rurki
Do 25 mm długości, głęboko wcięte przy trzonie. Barwa od białawej u młodych, do szarobrązowej u starszych egzemplarzy. Pory niemal okrągłe i drobne. Rurki uszkodzone nie zmieniają barwy.

Siedlisko
Występuje na całej półkuli północnej. Na Półwyspie Skandynawskim sięga po 66o szerokości geograficznej. Na półkuli południowej podano jego występowanie tylko w Australii i Nowej Zelandii[7]. W Europie Środkowej jest pospolity[8]. Również w Polsce występuje pospolicie od lata do jesieni. Rośnie na ziemi, w lasach liściastych oraz mieszanych, często także poza lasem. Rośnie wyłącznie pod brzozami, tworzy bowiem z nimi mikoryzę[6].

Gatunki Podobne[edytuj | edytuj kod]

Dość często bywa mylony z podobnie wyglądającym goryczakiem żółciowym (Tylopilus felleus), który ma gorzki smak i jest niejadalny. Podobny jest też koźlarz grabowy (Leccinum pseudoscabrum), ale rośnie on tylko pod grabami i jego miąższ po uszkodzeniu barwi się na kolor od brudnoróżowego do czarniawego[5]. Również pod brzozami, ale na bardziej wilgotnych miejscach rośnie podobny koźlarz różnobarwny (Leccinum variicolor). Na wrzosowiskach występuje podobny, ale mający bardzo jasne, niemal białe ubarwienie koźlarz białawy (Leccinum holopus)[8].

Rodziny grzybów jadalnych w Polsce