|
|
| Linia 28: |
Linia 28: |
| | | colspan="3" style="background-color:#0000cc;" | | | | colspan="3" style="background-color:#0000cc;" | |
| | |} | | |} |
| − | '''Hińczowa Turnia''' – szczyt w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich. Znajduje się w głównej grani [[Tatry|Tatr]] na granicy polsko-słowackiej.<br> | + | '''Cubryna''' – szczyt o wysokości 2376 m w głównej grani [[Tatry|Tatr]]. <br> |
| − | Jest to pierwsza od zachodu turnia w Wołowym Grzbiecie.<br>
| + | Wznosi się w niej pomiędzy Hińczową Przełęczą (2323 m) oddzielającą go od [[Mięguszowiecki Szczyt|Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego]] i Przełączką pod Zadnim Mnichem (ok. 2135 m) oddzielającą go od Zadniego Mnicha.<br> |
| − | Od sąsiedniego na zachód Mięguszowieckiego [[Szczyt Czarny|Szczytu Czarnego]], oddzielona jest Czarnostawiańską Przełęczą.<br>
| + | Jest jednym z najwyższych szczytów w Polsce. |
| − | W dawniejszej literaturze tatrologicznej do masywu Hińczowej Turni zaliczano odcinek Wołowego Grzbietu aż do Wołowej Przehyby.<br> Szczegółowe nazwy poszczególnym turniom i przełączkom nadał w 1981 roku Arno Puškáš w 7 tomie swojego przewodnika.<br>
| |
| − | W obecnym ujęciu Hińczowa Turnia znajduje się między Czarnostawiańską Przełęczą na zachodzie a Hińczową Szczerbiną na wschodzie. <br>
| |
| − | Północna ściany Hińczowej Turni opadająca do Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła ma wysokość 230 m.<br>
| |
| − | W jej dolną część wcina się olbrzymi komin, który górą rozgałęzia się na dwie płytkie depresje.<br>
| |
| − | Prawa (patrząc od dołu) zmierza w kierunku szczerbinki pod zachodnim wierzchołkiem Hińczowej Turni, lewa ku Hińczowej Przehybie.<br>
| |
| − | Ściana południowa opada do Doliny Hińczowej. Ku Czarnostawiańskiej Przełęczy Hińczowa Turnia opada niemal pionowym uskokiem o wysokości około 40 m.<br>
| |
| − | Podobnym, również pionowym, ale niższym uskokiem opada do Hińczowej Szczerbiny, natomiast jej grzbiet jest niemal płaski i poziomy, co nadaje jej prostokątny kształt.
| |
| | <br> | | <br> |
| − | ==Nazwa==
| + | |
| − | Nazwa Hińczowej Turni pochodzi od Hińczowych Stawów. W dawniejszej literaturze błędnie opisywano topografię Hińczowej Turni.<br>
| + | |
| − | Według Wielkiej Encyklopedii tatrzańskiej Hińczowa Turnia jest zwornikiem dla bocznej, południowej grani Wołowca Mięguszowieckiego.<br>
| + | |
| − | To lokowałoby ją równocześnie nad Doliną Hińczową i Doliną Żabią Mięguszowiecką. Również opis Arno Puškáša jest niejasny, bo dwuznaczny.<br>
| |
| − | Błędnie zaznaczona jako zwornik jest także Hińczowa Turnia na polskiej mapie[4], ale dobrze na słowackiej.<br>
| |
| − | Władysław Cywiński uważa, że prawdopodobnie zarówno Witold Henryk Paryski, jak Arno Puškáš miejsce to opisywali w widoku z daleka, nie badając na miejscu.<br>
| |
| − | W rzeczywistości zwornik dla grani Wołowca Mięguszowieckiego znajduje się na wschód za Hińczową Szczerbiną.<br>
| |
| − | Jest to Hińczowy Zwornik, opisany i nazwany przez W. Cywińskiego. <br>
| |
| − | Hińczowa Turnia nie leży więc nad Żabią Doliną Mięguszowiecką.<br>
| |
| − | Na północnej ścianie Hińczowej Turni znajdowała się ostro wcięta na głębokość około 4 m szczerbinka z zamontowanym dużym gwoździem. <br>
| |
| − | W 1966 roku nastąpił obryw, w wyniku którego nad szczerbinką ze zwalonych głazów powstał most skalny. <br>
| |
| − | Składa się on ze skalnego bloku o wymiarach 2 × 2 m i grubości 1 m. Pod blokiem tym znajduje się okno skalne. Jest widoczne z Doliny Hińczowej i z grani Wołowego Grzbietu.
| |
| | <br><br> | | <br><br> |
| | {{najwyższe szczyty w polsce}} | | {{najwyższe szczyty w polsce}} |
Polska
Słowacja
