Zięba Zwyczajna
|
|
|
Królestwo
|
Zwierzęta
|
Gromada
|
Ptaki
|
Rząd
|
Wróblowe
|
Rodzina
|
Łuszczakowate
|
Gatunek
|
Zięba Zwyczajna
|
Długość ciała
|
ok. 17 cm.
|
Rozpietość skrzydeł
|
ok. 27 cm.
|
Masa ciała
|
ok. 25 g.
|
|
Zięba Zwyczajna, zięba – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych. Ogółem zasiedla Europę z wyjątkiem północnej Skandynawii i północnej Rosji, zachodnią i środkową Azję oraz północną Afrykę. Introdukowana na Nową Zelandię oraz na południe RPA. Nie jest zagrożona wyginięciem.
W Polsce to bardzo liczny ptak lęgowy, objęty ochroną ścisłą. W całej Europie Środkowej obowiązuje zakaz łapania zięb do niewoli. W XIX wieku zwyczaj ten był bardzo popularny w Niemczech, w celach konkursów śpiewu.
Opisana w 1758 roku przez Karola Linneusza. Obie części nazwy naukowej, Fringilla coelebs, pochodzą z łaciny – pierwszy człon, fringilla, oznacza małego ptaka albo ptasie popiskiwanie, druga część, coelebs, oznacza kawalera.
W Polsce to bardzo liczny ptak lęgowy, jednakże coraz więcej osobników zimuje. Nazwa naukowa odnosi się do tego, że samice odlatują, a większość samców zostaje, aby bronić terytoriów. To gatunek o dużej plastyczności pod względem wymagań środowiskowych. Spotykana we wszystkich biotopach, gdzie są drzewa, często w bliskości człowieka. W okresie lęgowym zamieszkuje różne typy lasów i borów z ubogą warstwą krzewów i ziół, grupy drzew liściastych lub iglastych rosnących na polach, w ogrodach, alejach, zadrzewienia i parkach w miastach. Od jesieni do wiosny często widuje się zięby na otwartych terenach, gdzie żywi się nasionami roślin. Niekiedy odwiedza wtedy karmniki i gospodarstwa rolne, gdzie obok hodowanych zwierząt znajduje łatwy pokarm.
W Europie występuje prawie wszędzie, z wyjątkiem Islandii, najbardziej wysuniętych na północ części Skandynawii oraz północnej Rosji. W większości krajów występuje cały rok, granica z terenami wyłącznie lęgowymi biegnie przez wybrzeża południowej Skandynawii, gdzie jeszcze przebywa cały rok oraz na granicy Rosji z innymi państwami. W Azji większość zachodniej części Rosji i innych regionów tego kontynentu oraz północny Kazachstan.
W Afryce zamieszkują jedynie północno-zachodnią część i na Wyspach Kanaryjskich. Na zimowiska z północnych części areału wędruje zwykle na południe, choć niedaleko – najdalej nad Morze Śródziemne. W umiarkowanej strefie klimatycznej część ptaków zimuje na terenach lęgowych. Zwykle na miejscu przez cały rok zostają stare samce, a w pobliżu siedlisk ludzkich regularnie zimują też niektóre samice. Introdukowana na Nową Zelandię oraz na południe RPA.
Odlot na zimę ma miejsce we wrześniu lub październiku, a przylot od marca do kwietnia. Na południu Polski mogą pojawić się już w lutym.
- długość ciała: 14–16 cm, samce nieco większe od samic
- rozpiętość skrzydeł: 24–29 cm
- masa ciała: 18–26 g, zwłaszcza jesienią samce nieco cięższe
- Dodatkowe wymiary
- długość czaszki: 26–30 mm,
- długość dzioba: 46–47% całej czaszki, 12–14 mm,
- Tropy
- długość kroku: 35 mm
- długość pojedynczego śladu: 25–30 mm
- długość skoku: 50–55 mm, rzadko skacze
- długość I palca (bez pazurka): 12 mm
- długość III palca (bez pazurka): 10 mm