Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Sieweczka Rzeczna
|
|
|
Królestwo
|
Zwierzęta
|
Gromada
|
Ptaki
|
Rząd
|
Siewkowe
|
Rodzina
|
Sieweczkowate
|
Gatunek
|
Sieweczka Rzeczna
|
Długość ciała
|
14–17 cm.
|
Rozpietość skrzydeł
|
42–48 cm.
|
Masa ciała
|
26–53 g.
|
|
Sieweczka Rzeczna, siewka rzeczna, dżdżownik rzeczny, – gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych, związany z brzegami wód.
- Cechy gatunku
- Sieweczka rzeczna jest wielkości skowronka. Spód ciała oraz przód i boki głowy białe. Grzbiet, skrzydła i wierzch głowy szarobrązowe. Kantarek i przód głowy oraz pokrywy uszne czarne. Na czole biała plama z czarnym obrzeżeniem. Wyżej znajduje się drugi węższy biały pas. Czarny obszar na głowie mniejszy niż u bardzo podobnej sieweczki obrożnej. Na szyi biały kołnierzyk i niżej czarna obroża, rozszerzająca się z przodu na pierś. Dziób ciemny z żółtą plamką u nasady żuchwy, nogi żółtoszare. Oko otoczone jaskrawożółtymi okularami. Samica ma czarny pas czołowy i okulary węższe. U młodych kolor czarny na głowie zastępuje brąz, a obroża nie jest zamknięta. Brakuje zatem pasów na głowie, a pas na piersiach jest brązowy. W locie od sieweczki obrożnej różni się brakiem białej barwy na wierzchu skrzydeł, a poza tym jest od niej mniejsza i smuklejsza.
- Porusza się z taką szybkością, że nie widać jej nóg i wydaje się, jakby ślizgała się po brzegu. Potrafi się przy tym gwałtownie zatrzymać, lekko zachwiać i znowu ruszyć. Sieweczkę rzeczną, obrożną i morską odróżnia się od siebie po układzie plam białych i czarnych na głowie.
- Wymiary średnie
- długość ciała 14–17 cm
rozpiętość skrzydeł 42–48 cm
masa ciała 26–53 g
- Biotop
- Piaszczyste i żwirowe brzegi rzek, jezior i stawów, zasadniczo słodkich. Spotkać ją można na mulistym dnie spuszczonych stawów, w starych wykopach z wodą na dnie, żwirowych zboczach, kamienistych wyspach na rzekach i na morskich wybrzeżach. W Europie Środkowej przez zabudowę i regulację rzek jej siedliska ograniczyły się do sztucznych i zastępczych biotopów jak kopalnie piasku i żwiru, kamieniołomy, budowy, zamulone jeziora, odstojniki, płaskie dachy i pustkowia.
- Głos
- Najczęściej wydają gwiżdżące „ti-ju”.
- Toki
- Rozpoczynają się po przylocie na lęgowiska w kwietniu i maju. Samce w zygzakowatych lotach godowych (podobnych do latania nietoperza) wolno poruszają skrzydłami i ostro, ochryple krzyczą „grie grie grie” jak nawałniki. Następnie zaloty przenoszą się na ziemię, gdzie przy nastroszonych piórach partnerzy kłaniają się sobie, przeskakują z jednej nogi na drugą, podnosząc je wysoko.
- Gniazdo
- Na ziemi pionierskiej, płaskiej i nieporośniętej w wygrzebanym przez siebie dołku. Samiec wygrzebuje parę gniazd w ziemi, a samica wybiera to odpowiednie. Po czym wykłada je dokładnie kamieniami, muszelkami i źdźbłami trawy.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w lutym–czerwcu 4 piaskowe jaja usiane ciemnymi plamkami, które dzięki temu wśród kamyków i żwiru są słabo widoczne.
- Okres lęgowy
- Jaja wysiadywane są przez okres 22–28 dni przez obydwoje rodziców, którzy zmieniają się co parę minut lub godzin. Towarzyszy temu rytuał polegający u ptaka schodzącego z gniazda na podniesieniu się z jaj, rozpostarciu skrzydeł i rozłożeniu ogona. Pod niego na gniazdo wślizguje się partner. Pisklęta są zagniazdownikami wodzonymi przez rodziców do 3 tygodni. W puchu mają białe czoła i biały pas na karku. Od początku potrafią samodzielnie zdobywać pokarm. Rodzice chronią je jednak przed deszczem, chłodem i upałem, ukrywając je pod własnymi skrzydłami. Próbują też odwieść napastników od piskląt symulując, że mają złamane skrzydło. Gdy napastnik oddali się na bezpieczną odległość od młodych – nagle odlatują. Młode latają od 3. tygodnia życia i opuszczają wtedy miejsce urodzenia.
- Pożywienie
- Owady, pająki, skorupiaki, chrząszcze, ochotki, robaki i inne drobne bezkręgowce. W czasie żerowania energicznie drepczą po piasku i mule, wypłaszając swoje ofiary. Zbierają je z ziemi, a gdy uciekają – gonią je. Potrafią być też cierpliwe w żerowaniu – tupią w ziemię tak długo, aż ofiara wyjdzie spod kamienia i ptaki będą mogły ją złapać.