Mewa Śmieszka

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mewa Śmieszka
Mewa-smieszka1rg.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ptaki
Rząd Siewkowe
Rodzina Mewowate
Gatunek Mewa Śmieszka
Długość ciała 37–44 cm.
Rozpietość skrzydeł 91–110 cm.
Masa ciała 195–325 g.

Mewa Śmieszka, śmieszka – gatunek średniego, wędrownego ptaka wodnego z rodziny mewowatych.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

To najpowszechniejsza z małych mew. We wszystkich szatach widać biały klin na przednim końcu dłoni. Samiec i samica ubarwione jednakowo. W szacie godowej od marca do sierpnia, a nawet listopada, łatwa do rozpoznania – głowa brązowoczarna, szyja, spód ciała i ogon białe, a grzbiet i skrzydła popielate.
Końce lotek czarne, a nogi i dziób czerwone. Wokół oczu mały, wąski, biały pasek, przerwany z przodu.
W szacie spoczynkowej głowa biała, a w okolicy pokrywy usznej szara plama. Dziób z czarnym końcem. Osobniki młode mają wierzch ciała brązowy, a na końcu ogona szeroka, wyraźnie odgraniczona czarna pręga, głowa również biała.
Nogi i dziób pomarańczowobrązowe. Pod koniec pierwszego roku życia ciemna plama z okolic ucha znika z wierzchu głowy. Szatę dorosłych osobników osiągają w drugim roku życia.

Wymiary średnie[edytuj | edytuj kod]

długość ciała
37–44 cm
rozpiętość skrzydeł
91–110 cm
masa ciała
195–325 g

Biotop[edytuj | edytuj kod]

Wody śródlądowe, poza okresem lęgowym również morskie wybrzeża. Na nizinach na stawach pojawiają się pod koniec zimy zaraz po stopieniu lodu.
Oprócz tego spotkać ją można na bagnach, starorzeczach, osadnikach, żwirowiskach, małych, porośniętych wyspach i deltach rzecznych, a czasami także na polach uprawnych w umiarkowanej strefie całej Europy i Azji.

Okres lęgowy[edytuj | edytuj kod]

Toki[edytuj | edytuj kod]

Na lęgowiskach pojawia się od połowy marca. Na początku samce wybierają małe terytoria, które służą potem do łączenia się w pary. W koloniach ożywienie pojawia się w kwietniu. Można wtedy zobaczyć rytualne zachowanie się tych ptaków.
Para staje naprzeciw siebie z na wpół rozwiniętymi skrzydłami i rozpostartym ogonem, kładzie dzioby na piersiach i następnie nagle wyrzuca je w górę, kiwa głową, schyla się i prowadzi udawane ataki. Po tokach para razem buduje gniazdo i go broni, choć miejsce na nie wybiera samica.

Gniazdo[edytuj | edytuj kod]

Na piaszczystym brzegu, w trzcinach lub pływających kępach roślinności wodnej na zarośniętych brzegach jezior. To dołek w ziemi. Składa się z liści i łodyg trzcin, turzyc, manny oraz innych roślin żyjących w pobliżu.
Tworzy kolonie liczące od kilkudziesięciu do kilku tysięcy par. Najstarsze mewy mają swe gniazda w środku kolonii (najbezpieczniejsze miejsce), młodsze, które później przylatują muszą wyprowadzać lęg na brzegach.

Jaja[edytuj | edytuj kod]

Jeden lęg w roku, w pierwszej połowie maja. W zniesieniu 2 do 3 oliwkowozielonych jaj w ciemnobrązowe kropki. W całej kolonii składane są prawie jednocześnie, co powoduje, że i młode wykluwają się o tej samej porze. To zaleta jeśli chodzi o bezpieczeństwo przed drapieżnikami w wysiadywaniu i wychowywaniu młodych.