Słonka Zwyczajna

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Słonka Zwyczajna
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ptaki
Rząd Siewkowe
Rodzina Bekasowate
Gatunek Słonka Zwyczajna
Długość ciała 29–32 cm samiec,
22–26 cm samica.
Rozpietość skrzydeł 44–59 cm.
Masa ciała 70–255 g.

Słonka Zwyczajna, słonka – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje strefę lasów Eurazji – Europę, Azję aż po Sachalin i Japonię na wschodzie, ponadto północne Indie, Kaukaz, a także Azory, Maderę, Wyspy Kanaryjskie.
To ptak wędrowny w prawie całym zasięgu – przeloty odbywa od końca lutego do początku maja oraz od września do listopada.
Zimuje od basenu Morza Śródziemnego po Azję południową, południowo-wschodnią i wschodnią. Populacje z wysp na Oceanie Atlantyckim i niektórych obszarów w południowo-zachodniej Europie są osiadłe.
Słonkę można spotkać na całym niżowym obszarze Polski, również w niższych partiach gór. To nieliczny, miejscami średnio liczny ptak lęgowy.
Niektóre ptaki zostają na zimę. Część z nich przylatuje na wiosnę tylko na parę dni, po czym odlatuje dalej na północ.
Przeloty odbywają się przeważnie wieczorami i nocami. Migrują zwykle samotnie lub w niewielkich grupach.

Wymiary średnie[edytuj | edytuj kod]