Orlik Grubodzioby: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#C0C0C0;" | <center>'''Orlik Grubodzioby'''</cen...")
 
Linia 38: Linia 38:
 
<br>
 
<br>
 
==Środowisko==
 
==Środowisko==
 
+
Zamieszkuje pas od północno-wschodniej i środkowej Europy do wschodniej Azji. Dość często zalatuje też do Europy Zachodniej, aż po Wielką Brytanię.<br>
 +
To gatunek wędrujący sezonowo. Zimuje w południowej i południowo-wschodniej Azji, południowej i południowo-wschodniej Europie, na Bliskim Wschodzie i wyspowo w Afryce. Jego niska liczebność sprawia, że jest najmniej poznanym europejskim ptakiem drapieżnym.<br>
 +
W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy, głównie na wschodzie. Występuje tu zachodnia granica jego zasięgu.<br>
 +
Regularnie lęgnie się tylko w niedostępnych lasach bagiennych na Bagnach Biebrzańskich na Podlasiu, żerując na tamtejszych otwartych torfowiskach, w pozostałych regionach pojedyncze lęgi są mniej powtarzalne. W 2019 roku stwierdzono w Polsce 13 par, z czego 10 w dolinie Biebrzy, dwie w Puszczy Białowieskiej, a jedną na Lubelszczyźnie.<br>
 +
Najczęściej spotyka się go w czasie przelotów – wiosną w kwietniu i jesienią od września do listopada.
 
<br>
 
<br>
  

Wersja z 20:28, 17 lip 2022

Orlik Grubodzioby
Orlik-krzykliwy.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ptaki
Rząd Szponiaste
Rodzina Jastrzębiowate
Gatunek Orlik Grubodzioby
Długość ciała 55–67 cm.
Rozpietość skrzydeł 146–168 cm.
Masa ciała samce: 1000–1400 g,
samice: 1300–2200 g.

Orlik Grubodzioby – gatunek dużego, wędrownego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Narażony na wyginięcie.

Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje pas od północno-wschodniej i środkowej Europy do wschodniej Azji. Dość często zalatuje też do Europy Zachodniej, aż po Wielką Brytanię.
To gatunek wędrujący sezonowo. Zimuje w południowej i południowo-wschodniej Azji, południowej i południowo-wschodniej Europie, na Bliskim Wschodzie i wyspowo w Afryce. Jego niska liczebność sprawia, że jest najmniej poznanym europejskim ptakiem drapieżnym.
W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy, głównie na wschodzie. Występuje tu zachodnia granica jego zasięgu.
Regularnie lęgnie się tylko w niedostępnych lasach bagiennych na Bagnach Biebrzańskich na Podlasiu, żerując na tamtejszych otwartych torfowiskach, w pozostałych regionach pojedyncze lęgi są mniej powtarzalne. W 2019 roku stwierdzono w Polsce 13 par, z czego 10 w dolinie Biebrzy, dwie w Puszczy Białowieskiej, a jedną na Lubelszczyźnie.
Najczęściej spotyka się go w czasie przelotów – wiosną w kwietniu i jesienią od września do listopada.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]


Wymiary średnie[edytuj | edytuj kod]

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]


Toki[edytuj | edytuj kod]


Wysiadywanie i dorastanie[edytuj | edytuj kod]