Muflon Śródziemnomorski

Muflon Śródziemnomorski
Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Ssaki
Rodzina	Wołowate
Gatunek	Muflon Śródziemnomorski
Długość ciała	70–90 cm.
Wysokość ciała	60–75 cm.
Masa ciała	owca 25–35 kg. tryk 35–40 kg.
Zasięg Występowania

Muflon Śródziemnomorski – podgatunek owcy domowej, ssaka łożyskowego z rodziny wołowatych. Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, później został introdukowany w wielu miejscach Europy. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.

Występowanie

Występujące w Europie muflony stanowią jedną z form gatunku Ovis aries, pierwotnie zasiedlającego obszary od Azji Mniejszej po wschodnie obszary Iranu.
Prawdopodobnie zostały one około 8000 lat temu celowo lub przypadkowo introdukowane na niektórych wyspach Morza Śródziemnego, w tym na Korsyce i Sardynii.
Na bazie reliktowych populacji z obu wymienionych wysp dokonano w późniejszych czasach introdukcji muflonów na terenach kontynentalnej części Europy.
Muflon europejski, występujący na Korsyce i Sardynii, żyje w otwartych górskich terenach, na kamienistych, suchych zboczach.
Tutaj był zawsze najbardziej zagrożony przez niekontrolowane polowania i kłusownictwo. Wydaje się, że tylko ścisłe przepisy dotyczące polowań i ponowne wprowadzenie ochrony powoli stabilizują jego zasoby.
Na Korsyce, gdzie od 1953 r. zakazano polowania na muflony, w 1967 r. było tylko 180 muflonów, ale do 2010 r. populacja wzrosła do 800 osobników.
Na Sardynii około 1955 r. populacja liczyła około 700 zwierząt, w 1967 r. tylko około 300 okazów. Programy ochrony zwiększyły populację do ponad 1000 osobników do 1980 roku. W 2015 r. na Sardynii naliczono około 6000 muflonów.

Morfologia

Długość ciała

70–90 cm

Długość ogona

zwanego chwostem: ok. 6–10 cm

Wysokość w kłębie

60–75 cm

Rogi

u samców długie, kręcone, o długości 50–80 cm, u samic nie występują, lub osiągają długość maksymalnie rzędu 10 cm

Masa ciała

owca 25–35 kg, tryk 35–40 kg

Ubarwienie

Ubarwienie tryków zwane inaczej wełną lub runem jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.

Rogi

Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Samice nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na kości czołowej możdżenie.
Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15–20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień.
Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4–5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy.

Odżywianie

Żywi się roślinami zielnymi, liśćmi krzewów i owocami. Zimą zadowala się suchymi liśćmi, korą drzew, gałązkami i porostami.

Rozród

Okres godowy u nich przypada na okres od października do grudnia, lub nawet od sierpnia do stycznia. Ciąża, po której rodzi się zazwyczaj jedno jagnię, trwa 22 tygodnie. Samica karmi młode mlekiem przez okres 4–5 miesięcy.

Rząd Parzystokopytne

---

Rodzina Wołowate:

Żubr Europejski - Muflon Śródziemnomorski - Kozica Tatrzańska.

Rodzina Świniowate:

Dzik Euroazjatycki.

Rodzina Jeleniowate:

Łoś Euroazjatycki - Sarna Europejska - Jeleń Szlachetny - Daniel Zwyczajny.