Daniel Zwyczajny

Daniel Zwyczajny
Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Ssaki
Rodzina	Jeleniowate
Gatunek	Daniel Zwyczajny
Długość ciała	130–150 cm.
Wysokość ciała	ok. 105 cm.
Masa ciała	Samce 65 do 80 kg. Samice 30–50 kg.
Zasięg Występowania

Daniel Zwyczajny – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Pochodzi z Azji Mniejszej. Sprowadzony przez Fenicjan, a później Rzymian na obszary śródziemnomorskie, rozpowszechniony w wielu krajach, również w Polsce.

Występowanie

Naturalnym obszarem jego występowania jest obszar śródziemnomorski, południe Europy, Azja Mniejsza i północna Afryka.
W Polsce nie jest gatunkiem rodzimym. Został introdukowany po raz pierwszy w XIII wieku na Nizinie Śląskiej. Od XVII wieku był wielokrotnie wprowadzany w wielu regionach kraju.
Obecnie występuje głównie w zachodnich regionach Polski w Lubuskiem, Dolnośląskiem, Śląskiem, środkowej i zachodniej Wielkopolsce; poza tym w Polsce północnej: w Krajnie, na Kujawach, w ziemi chełmińskiej, a także w Kotlinie Sandomierskiej.
Na świecie został z powodzeniem wprowadzony do blisko 40 krajów w różnych regionach, w tym w obydwu Amerykach, Australii i Oceanii.

Morfologia

Daniel jest mniejszy od jelenia szlachetnego. Długość ciała wynosi 130–150 cm, wysokość w kłębie ok. 105 cm. Samce są wyraźnie większe od samic i przeciętnie ważą od 65 do 80 kg, samice 30–50 kg.
Najczęściej występującym wariantem szaty jest rudobrązowe ubarwienie grzbietu z charakterystycznymi białymi plamami. Wzdłuż kręgosłupa biegnie ciemna smuga.
Spód ciała jest biały, na zadzie występuje biała plama z ciemnym obrzeżeniem, tzw. lustro. Ogon jest od góry czarny, od spodu biały. W zimie ubarwienie grzbietu ciała zmienia się na szare, bez plam.
Inne warianty szaty, to formy melanistyczna (ciemnoszara) i leucystyczna, która dość często jest mylona z albinizmem. Jak u innych przedstawicieli jeleniowatych, samiec posiada poroże, które co roku zrzuca, a na jego miejsce wyrasta nowe, w młodym wieku większe, u starszych osobników często słabsze.
Są one bardziej szerokie, łopatowate, a jednocześnie mniejsze niż u jelenia szlachetnego. Samica nie posiada poroża.
Największe poroża 6–10-letnich danieli osiągają 5–7 kg. Daniele mają dobry węch, słuch i bardzo dobry wzrok.

Opis

Zajmuje różne siedliska od suchych i gorących po zimne i wilgotne. Wykazuje duże zdolności adaptacyjne.
Preferuje rzadkie lasy i ich obrzeża, czasami wychodzi na żerowanie na podleśne pola uprawne i łąki.
W górach występuje na wysokościach do ok. 1000 m n.p.m. Żeruje głównie w nocy.

Tryb życia

Żyje w stadach, starsze samce żyją samotnie lub w niewielkich grupach. Pod koniec lata łączą się z grupami samic.
Żywi się roślinami zielnymi, młodymi gałązkami drzew i krzewów, a także mchami i porostami. Jest przy tym mniej wybredny niż jeleń.
Komunikują się językiem ciała, dźwiękami i zapachami.

Rozród

Gody (bekowisko) odbywają się w miesiącach październik – listopad. Samica rodzi w czerwcu lub lipcu jedno młode, czasami dwa, rzadko trzy, po ciąży trwającej około 230 dni.
Młode po urodzeniu przebywają wraz z matką i ssą mleko matki aż do jej następnej rui. Dojrzałość płciową osiągają po 2 latach, żyją do 25 lat.

Rząd Parzystokopytne

---

Rodzina Wołowate:

Żubr Europejski - Muflon Śródziemnomorski - Kozica Tatrzańska.

Rodzina Świniowate:

Dzik Euroazjatycki.

Rodzina Jeleniowate:

Łoś Euroazjatycki - Sarna Europejska - Jeleń Szlachetny - Daniel Zwyczajny.