Muflon Śródziemnomorski: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 48: | Linia 48: | ||
<br> | <br> | ||
− | == | + | ==Morfologia== |
− | + | ; Długość ciała: | |
+ | 70–90 cm | ||
+ | ; Długość ogona: | ||
+ | zwanego chwostem: ok. 6–10 cm | ||
+ | ; Wysokość w kłębie: | ||
+ | 60–75 cm{{r|ssaki}} | ||
+ | ; Rogi (pokryte pierścieniowatymi zgrubieniami): | ||
+ | u samców długie, kręcone, o długości 50–80 cm, u samic nie występują, lub osiągają długość maksymalnie rzędu 10 cm{{r|ssaki}} | ||
+ | ; Masa ciała: | ||
+ | owca 25–35 kg, tryk 35–40 kg{{r|ssaki}} | ||
+ | ; Ubarwienie: | ||
+ | Ubarwienie tryków (zwane inaczej [[Wełna|wełną]] lub runem) jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka. | ||
+ | ; Rogi: | ||
+ | Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Samice nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na [[kość czołowa|kości czołowej]] [[Możdżeń|możdżenie]]. Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15–20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień. Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4–5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ''ślimy''. | ||
<br> | <br> | ||
Wersja z 20:35, 14 cze 2022
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ssaki | |
Rodzina | Wołowate | |
Gatunek | Muflon Śródziemnomorski | |
Długość ciała | ||
Wysokość ciała | do 172 cm. | |
Masa ciała | do 700 kg. | |
| ||
Muflon Śródziemnomorski – podgatunek owcy domowej, ssaka łożyskowego z rodziny wołowatych. Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, później został introdukowany w wielu miejscach Europy. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występujące w Europie muflony stanowią jedną z form gatunku Ovis aries, pierwotnie zasiedlającego obszary od Azji Mniejszej po wschodnie obszary Iranu.
Prawdopodobnie zostały one około 8000 lat temu celowo lub przypadkowo introdukowane na niektórych wyspach Morza Śródziemnego, w tym na Korsyce i Sardynii.
Na bazie reliktowych populacji z obu wymienionych wysp dokonano w późniejszych czasach introdukcji muflonów na terenach kontynentalnej części Europy.
Muflon europejski, występujący na Korsyce i Sardynii, żyje w otwartych górskich terenach, na kamienistych, suchych zboczach.
Tutaj był zawsze najbardziej zagrożony przez niekontrolowane polowania i kłusownictwo. Wydaje się, że tylko ścisłe przepisy dotyczące polowań i ponowne wprowadzenie ochrony powoli stabilizują jego zasoby.
Na Korsyce, gdzie od 1953 r. zakazano polowania na muflony, w 1967 r. było tylko 180 muflonów, ale do 2010 r. populacja wzrosła do 800 osobników.
Na Sardynii około 1955 r. populacja liczyła około 700 zwierząt, w 1967 r. tylko około 300 okazów. Programy ochrony zwiększyły populację do ponad 1000 osobników do 1980 roku. W 2015 r. na Sardynii naliczono około 6000 muflonów.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Długość ciała
70–90 cm
- Długość ogona
zwanego chwostem: ok. 6–10 cm
- Wysokość w kłębie
60–75 cm[1]
- Rogi (pokryte pierścieniowatymi zgrubieniami)
u samców długie, kręcone, o długości 50–80 cm, u samic nie występują, lub osiągają długość maksymalnie rzędu 10 cm[1]
- Masa ciała
owca 25–35 kg, tryk 35–40 kg[1]
- Ubarwienie
Ubarwienie tryków (zwane inaczej wełną lub runem) jest jasne, szata zimowa jest bardziej brązowa. Samce posiadają często tzw. siodło, charakterystyczną białą plamę na bokach ciała. Podbrzusze, lustro na zadzie i wewnętrzne strony nóg są białe. Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.
- Rogi
Charakterystyczne, duże, skręcone ślimakowato. Samice nie mają rogów, ewentualnie małe i skierowane do tyłu. U samców proces ich wzrostu jest stopniowy. Już po urodzeniu uwypuklają się na kości czołowej możdżenie. Po miesiącu zaczyna przyrastać rogowa pochwa. Na początku zimy rogi osiągają 15–20 cm, a ich wzrost zatrzymuje się. Na tym etapie zaznacza się wyraźnie pierścień roczny. W następnym roku rozwija się 11-13 zgrubień. Rogi przyrastają o kolejne 20 cm. Z nadejściem zimy wzrost znowu ustaje. Taki cykl powtarza się przez 4–5 lat, dopóki rogi nie skręcą się ślimakowato. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Wołowate: | Żubr Europejski - Muflon Śródziemnomorski - Kozica Tatrzańska. |
Rodzina Świniowate: | Dzik Euroazjatycki. |
Rodzina Jeleniowate: | Łoś Euroazjatycki - Sarna Europejska - Jeleń Szlachetny - Daniel Zwyczajny. |