Jaskółka Dymówka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 50: Linia 50:
  
 
==Rozmiary ciała==
 
==Rozmiary ciała==
Dorosła jaskółka z zachodniego podgatunku nominatywnego mierzy 13 cm. Rozpiętość skrzydeł od 26 do 29 cm, masa jej ciała to średnio 18,3 g.
+
; długość ciała :ok. 17–19 cm
 +
; rozpiętość skrzydeł :ok. 32–35 cm  
 
<br>
 
<br>
  

Wersja z 00:10, 9 gru 2022

Jaskółka Dymówka
Skowronek-zwyczajny.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ptaki
Rząd Wróblowe
Rodzina Jaskółkowate
Gatunek Jaskółka Dymówka
Długość ciała ok. 13 cm.
Rozpietość skrzydeł ok. 26 do 29 cm.
Masa ciała ok. 18,3 g.

Jaskółka Dymówka, dymówka – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny jaskółkowatych.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Smukły, niewielki, niebiesko-czarny ptak o ceglastoczerwonym czole i podgardlu oraz kremowobiałym spodzie ciała. Silnie wcięty ogon, widełki są najdłuższe u starych samców – do 7,5 cm głębokości. Skrzydła dość długie i wąskie, ostro zakończone. Słaby dymorfizm płciowy – obie płci ubarwione jednakowo, samice mają jedynie nieco krótsze zewnętrzne sterówki. Wierzch czarny z granatowym połyskiem, na piersi czarna obwódka, tej samej barwy obwódka na szyi. Mały, czarny dziób. Nogi drobne, czarne. Na spodniej stronie ogona białe plamy. Przedstawiciele podgatunków H. r. transitiva i H. r. savignii mają rdzawy brzuch i węższą lub wręcz niewidoczną obrożę na piersi. Od podobnej jaskółki oknówki odróżnia się dymówkę po wąskich, długich skrajnych sterówkach i całkowicie ciemnym wierzchu ciała. Młode mają bardziej matowe upierzenie, krótsze zewnętrzne sterówki, mniej wyraźnie zaznaczoną plamę na podgardlu, obrożę na piersi nakrapianą oraz podgardle i czoło bladoróżowe. Jest wielkości wróbla, choć ma dużo smuklejszą sylwetkę. Bardzo łatwa w obserwacji w trakcie chwytania owadów nad łąkami lub jeziorami.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje rozległe obszary na kuli ziemskiej – niemal całą Europę i Azję, część północnej Afryki i prawie całą Amerykę Północną. Zimuje w południowej i południowo-wschodniej Azji, północnej Australii i niektórych wyspach Oceanii, w subsaharyjskiej Afryce, Ameryce Środkowej i większej części Ameryki Południowej. Pojedyncze osobniki notowano także w Antarktyce.
W Polsce bardzo liczny ptak lęgowy, najliczniejszy z trzech występujących tu gatunków jaskółek. Wędrowny na duże dystanse, jego przyloty są od kwietnia do końca maja, powroty na zimowiska od września do października. Najdłużej zwlekające do migracji osobniki widywano jeszcze w listopadzie.
Nie stwierdzono prób zimowania. W Polsce spotyka się jej gniazda w całym kraju przy zabudowaniach. W górach dolatuje do 1000 m n.p.m. W Europie Środkowej to jedyna jaskółka, która ma wydłużone, zewnętrzne sterówki.

Rozmiary ciała[edytuj | edytuj kod]

długość ciała
ok. 17–19 cm
rozpiętość skrzydeł
ok. 32–35 cm


Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Gatunek uległ silnej synantropizacji. Pojawia się na najbardziej zurbanizowanych terenach – zamieszkuje osiedla ludzkie, śródmieścia, w tym miejskie blokowiska. Preferuje okolice zbiorników wodnych. Większa część populacji zasiedla budowle oddalone od terenów bardzo zaludnionych. Widuje się ją też w górach. Na obszarach rolniczych zagęszczenie znacznie może się wahać – wynosi od kilku do kilkunastu par lęgowych przypadających na 1 km2.
W miastach te wartości są zupełnie inne – w niektórych na badanych powierzchniach naliczono nawet ponad 500 par lęgowych. Latem nad większymi zbiornikami widuje się koncentracje oknówek liczące setki osobników, a nawet tysiące. W pobliżu lęgowisk wymagają obecności szlamistych kałuż, skąd biorą materiał do budowy gniazd.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Oknówka ma podobne zwyczaje do innych owadożernych ptaków, w tym innych jaskółek oraz niespokrewnionych z nimi jerzyków, i łapie owady w locie. Na obszarach gniazdowania, muchy i mszyce stanowią znaczną część diety, w Europie pożywienie oknówki, w większej niż u dymówek części, stanowią mszyce i małe muchy. Podobnie jak w przypadku tego gatunku, błonkoskrzydłe, zwłaszcza latające mrówki, stanowią ważny punkt jadłospisu na obszarach zimowisk.

Gatunek ten poluje na średniej wysokości 21 m w sezonie lęgowym, ale niżej w deszczowych warunkach. Tereny łowieckie są zwykle w zasięgu 450 m od gniazda, oknówki preferują otwarte tereny lub wodę, ten ostatni teren szczególnie przy złej pogodzie, ale podążają także za pługiem lub dużymi zwierzętami, aby złapać wypłoszone owady. Na zimowiskach polowania odbywają się na większej wysokości 50 m.

Rząd Wróblowe