Czarnowron: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 66: | Linia 66: | ||
==Okres lęgowy== | ==Okres lęgowy== | ||
− | + | [[Gniazdo (etologia)|Gniazdo]] zbudowane jest z patyków, gałązek, wylepione gliną, a wyściełane włosiem, trawami i innymi roślinami. Umieszczone w koronie drzewa w rozwidleniu konarów. W przeciwieństwie do gawronów czarnowrony nie zawsze gnieżdżą się pojedynczo na drzewach. Partnerzy pozostają sobie wierni do końca życia jednego z nich<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Vasak |imię=Pavel |tytuł=Ptaki leśne|wydawca=Delta |miejsce=Warszawa |rok=1993 |id= |isbn= 83-85817-28-X}}</ref>. | |
<br> | <br> | ||
<br><br> | <br><br> | ||
{{ptaki rząd wróblowe}} | {{ptaki rząd wróblowe}} | ||
[[Category:Ptaki w Polsce]] | [[Category:Ptaki w Polsce]] |
Wersja z 23:45, 3 sty 2023
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ptaki | |
Rząd | Wróblowe | |
Rodzina | Krukowate | |
Gatunek | Czarnowron | |
Długość ciała | 48–53 cm. | |
Rozpietość skrzydeł | ok. 90–100 cm. | |
Masa ciała | 396–602 g. | |
Czarnowron, wrona czarna, wroniec – podgatunek wrony siwej, średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych, częściowo osiadły.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje wilgotne środowisko Europy Zachodniej i Południowej. Stąd rozprzestrzenił się dalej na północny wschód. Granica zasięgu przebiega zasadniczo między Łabą a Odrą. Sięga Szlezwika-Holsztynu, Łaby, Wełtawy, Austrii i wschodnich Włoch.
- W Polsce sporadycznie pojawia się głównie w zachodniej części kraju, gniazduje tylko wyjątkowo Może krzyżować się z wroną siwą, dając płodne potomstwo.
- W Europie Środkowej w pasie o szerokości kilkudziesięciu kilometrów (70–150 km) o rozciągnięciu południkowym czarnowron występuje wraz z wroną siwą. To powoduje powstawanie tu mieszanych par i mieszańców z różnym udziałem w upierzeniu barwy czarnej i szarej. Ewolucja nie preferuje żadnego z tych gatunków, a i mieszańce nie wykazują większego dostosowania adaptacyjnego do panujących warunków, toteż ta niewyraźna linia graniczna między nimi pozostaje od lat bez zmian. W innym przypadku bardziej ekspansywna forma rozprzestrzeniłaby się stopniowo na terytorium drugiej z nich. Czasem jednak spotyka się osobniki jednego gatunku w głębi areału zamieszkiwanego przez drugi. Są to głównie osobniki młode, które jeszcze nie założyły własnych gniazd i prowadzą koczowniczy tryb życia. Znajdują w nowych warunkach inaczej upierzonych partnerów i osiadają tam już na stałe.
Czarnowron uznawany jest przez niektóre ujęcia systematyczne za podgatunek wrony siwej lub za odrębny gatunek (wraz z podgatunkiem orientalis ze środkowej i wschodniej Azji. Badania z roku 2003 wykazały, że ze względu na znaczne różnice w upierzeniu, kojarzenie selektywne oraz zmniejszoną genetyczną żywotność mieszańców, wrona i czarnowron powinny być traktowane jako dwa osobne gatunki. Przyczyną jego powstania była epoka lodowcowa. Jednak nie wszyscy autorzy podzielają ten pogląd i zachodzi potrzeba dalszych badań.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Cały czarny z zielonkawym połyskiem. Dziób również czarny, masywny, silny i nieco zakrzywiony na czubku. Mało płochliwy i bardzo szybko przystosowuje się do terenów zurbanizowanych i obecności człowieka. Upierzenie dobrze przylega do ciała. Bardzo przypomina gawrona, ale różni się od niego nieco sylwetką – płaskim czołem i grubym, mniej zaostrzonym dziobem oraz brakiem niebieskiego połysku. Gdy leci, ma bardziej prostokątne skrzydła, równo szerokie i z szeroką podstawą. W powietrzu silnie i regularnie nimi uderza. W przeciwieństwie do gawrona nie szybuje i nie krąży tak często. Ma bardziej prostokątny ogon niż kruk. Przeważnie spotyka się go pojedynczo lub w mniejszych grupach.
Wymiary średnie[edytuj | edytuj kod]
- dł. ciała
- ok. 45–50 cm
- rozpiętość skrzydeł
- ok. 90–100 cm
- masa ciała
- ok. 600–700 g
- głos
- wydaje drażniące krakanie – chrapliwe „krarr krarr”.
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje zadrzewienia śródpolne i skraje wielkich lasów, zadrzewień śródpolnych, otwarte tereny typu parkowego z mozaiką śródpolnych lasów z pastwiskami, polami, kępami i alejami drzew, ogrodami i łąkami oraz parki, zadrzewienia miejskie. Rzadziej przebywa na samotnych drzewach w krajobrazie rolniczym. Nie unika większych drzewostanów, choć lęgnie się tylko na ich skraju. Nie wykazują wymagań dotyczących wysokości nad poziomem morza.
Preferuje lokowanie terenów lęgowych w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie na ich brzegach często poszukuje pokarmu. Jest ptakiem wszędobylskim, toteż przystosował się do życia w miastach, gdzie spotyka się często go na wysypiskach śmieci. Zimą w towarzystwie wron zalatuje na pola i w pobliże osiedli ludzkich, gdzie znajduje się więcej łatwiejszego do zdobyciu pokarmu. Ostatnio pospolity w dużych miastach.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Wszystkożerny, jednak głównie pokarm zwierzęcy – drobne ssaki, ptaki, owady, dżdżownice, również padlina i odpadki ze śmietników. Dodatkowo nasiona.
Okres lęgowy[edytuj | edytuj kod]
Gniazdo zbudowane jest z patyków, gałązek, wylepione gliną, a wyściełane włosiem, trawami i innymi roślinami. Umieszczone w koronie drzewa w rozwidleniu konarów. W przeciwieństwie do gawronów czarnowrony nie zawsze gnieżdżą się pojedynczo na drzewach. Partnerzy pozostają sobie wierni do końca życia jednego z nich[1].
Rodzina Wilgowate: | Wilga Zwyczajna. |
Rodzina Krukowate: | Sójka Zwyczajna - Sroka Zwyczajna - Kawka Zwyczajna - Gawron - Kruk Zwyczajny - Czarnowron - Wrona Siwa. |
Rodzina Sikory: | Sikora Uboga - Czarnogłówka - Modraszka - Sikora Bogatka. |
Rodzina Skowronki: | Skowronek Zwyczajny. |
Rodzina Jaskółkowate: | Jaskółka Oknówka - Jaskółka Dymówka. |
Rodzina Szpakowate: | Szpak Zwyczajny. |
Rodzina Muchołówkowate: | Muchołówka Szara - Rudzik Zwyczajny - Słowik Szary - muchołówka mała. |
Rodzina Drozdowate: | Drozd Śpiewak - Kos Zwyczajny. |
Rodzina Wróble: | Wróbel Zwyczajny. |
Rodzina Pliszkowate: | Pliszka Siwa - Pliszka Żółta. |
Rodzina Łuszczakowate: | Gil Zwyczajny - Zięba Zwyczajna. |