Łoś Euroazjatycki: Różnice pomiędzy wersjami
(→Opis) |
(→Opis) |
||
Linia 73: | Linia 73: | ||
Byki mają wyrastające z możdżeni poroże w kształcie szerokich łopat lub badyli w układzie poziomym. W porożu wyróżnia się odcinki nazywane różą, tykami i pasynkami, które są mylnie kojarzone z wiekiem zwierzęcia.<br> | Byki mają wyrastające z możdżeni poroże w kształcie szerokich łopat lub badyli w układzie poziomym. W porożu wyróżnia się odcinki nazywane różą, tykami i pasynkami, które są mylnie kojarzone z wiekiem zwierzęcia.<br> | ||
Na każdej łopacie może znajdować się do 20 pasynków. Wykształcanie łopat pojawia się u samców ok. 5 roku życia, ale niektóre osobniki nigdy ich nie wykształcają. | Na każdej łopacie może znajdować się do 20 pasynków. Wykształcanie łopat pojawia się u samców ok. 5 roku życia, ale niektóre osobniki nigdy ich nie wykształcają. | ||
− | <br> | + | <br><br> |
==Tryb życia== | ==Tryb życia== |
Wersja z 21:04, 21 cze 2022
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ssaki | |
Rodzina | Świniowate | |
Gatunek | Dzik Euroazjatycki | |
Długość ciała | bez ogona 1,1–1,5 m. | |
Wysokość ciała | ||
Masa ciała | samców 100 -200 kg. samic 40 -140 kg. | |
Łoś Euroazjatycki – największy współcześnie żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych, wyróżniający się charakterystycznym porożem i wyjątkowo długimi kończynami.
Żyje w podmokłych lasach północnej Eurazji i Ameryki Północnej. Występujący w Polsce podgatunek – łoś europejski jest największą żyjącą w Polsce zwierzyną łowną. Rzadki i objęty całorocznym okresem ochronnym.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Obecny zasięg występowania łosia obejmuje północną strefę lasu borealnego (tajga) i tundrę półkuli północnej. W Ameryce Północnej jest spotykany na Alasce, w Kanadzie i w północnych Stanach Zjednoczonych.
W Eurazji występuje od Półwyspu Skandynawskiego po wschodnie wybrzeża Azji.
Najliczniej występuje w Skandynawii, na Syberii, Alasce i w Kanadzie. Został z powodzeniem introdukowany w Nowej Fundlandii w 1904, gdzie stał się dominującym ssakiem kopytnym – oraz na wyspie Anticosti.
Łoś zasiedla leśne i zakrzewione tereny podmokłe, bagna, mokradła, torfowiska, trzęsawiska, tereny zalewowe, nad jeziorami i rzekami.
Przed nadejściem zimy przenosi się na wyżej położone tereny, do lasów iglastych. Po II wojnie światowej w Polsce łoś zachował się jedynie na Podlasiu.
Obecnie polska populacja została odbudowana. Na początku XXI wieku dość licznie występował między innymi w Biebrzańskim (ok. 600 osobników), Kampinoskim (ok. 300 osobników) i Poleskim Parku Narodowym (ok. 150 osobników), a także w Puszczy Bydgoskiej, na terenie Wielkopolski oraz w Małopolsce w Puszczy Dulowskiej, jednak od tego czasu jego pogłowie, dzięki akcjom ochronnym, bardzo wzrosło, przy czym dokładna liczebność jest nieznana (oceniana obecnie na 21 tys.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 2,4-3,1 m |
Wysokość w kłębie | 1,5-2,34 m |
Ogon (kwiat) | 5–12 cm |
Dojrzałość płciowa | samica od 2 lat, samiec od 3 lat |
Okres godowy | wrzesień-listopad |
Ciąża | 242-264 dni |
Liczba młodych w miocie |
1-3 |
Długość życia | 20-25 lat |
Łoś jest największym przedstawicielem rodziny jeleniowatych, a także należy do największych ssaków lądowych Europy. Łeb duży i wydłużony zakończony szerokim pyskiem. Wydłużona, szeroka, mięsista i ruchliwa górna warga pełni funkcje chwytne.
Uzębienie selenodontyczne z 32 zębami. Oczy małe, uszy długie do 26 cm, spiczasto zakończone. Skośne nozdrza są skierowane do dołu. Krótka i masywna szyja umożliwia obracanie głowy w szerokim zakresie.
Pod łbem na szyi zwisa narośl tłuszczowa z długim czarnym włosem, tzw. broda. Na grzbiecie w okolicy kłębu widoczny jest garb, a zad zwierzęcia jest nisko położony. Silne i bardzo długie nogi zakończone są potężnymi, szeroko rozsuwalnymi racicami ułatwiającymi chodzenie po śniegu, bagnach i mokradłach bez zapadania się.
Samiec osiąga 540–740 kg masy ciała, a wysokość od 1,5 m do ponad 2 m. Największy zanotowany osobnik, znaleziony w 1897 roku mierzył 2,34 m, ważył 825 kg, jego poroże miało rozpiętość 199 cm. Samica jest niższa i lżejsza, osiąga masę około 400 kg.
Okrywa włosowa łosia jest jednolicie ciemnobrązowa, na nogach i brzuchu jaśniejsza – białawoszara. Suknia zimowa jest bardziej gęsta.
Byki mają wyrastające z możdżeni poroże w kształcie szerokich łopat lub badyli w układzie poziomym. W porożu wyróżnia się odcinki nazywane różą, tykami i pasynkami, które są mylnie kojarzone z wiekiem zwierzęcia.
Na każdej łopacie może znajdować się do 20 pasynków. Wykształcanie łopat pojawia się u samców ok. 5 roku życia, ale niektóre osobniki nigdy ich nie wykształcają.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Wołowate: | Żubr Europejski - Muflon Śródziemnomorski - Kozica Tatrzańska. |
Rodzina Świniowate: | Dzik Euroazjatycki. |
Rodzina Jeleniowate: | Łoś Euroazjatycki - Sarna Europejska - Jeleń Szlachetny - Daniel Zwyczajny. |