Wodnik Zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 45: | Linia 45: | ||
<br> | <br> | ||
− | == | + | ==Tryb życia i zachowanie== |
+ | Wodnik prowadzi bardzo skryty tryb życia – częściej można go usłyszeć, niż zobaczyć. Wynika to też z tego, że aktywny jest wieczorami. Odzywa się melodyjnym „guik” lub „pit”, a na wiosnę i jesienią jego głos jest piskliwy, powtarzane przez kilka ptaków naraz „kruif” podobne do kwiku świni. Samce śpiewają nocami i o zmierzchu, a samice z kończącym długim trelem. Odgłosem ostrzegawczym jest nagłe i powtarzane „cik”.<br> | ||
+ | Zręcznie przeciska się między gęstwinami roślin, unikając terenów odkrytych. Chodząc i żerując ma zadarty krótki ogon do góry. Mniej znanym faktem jest to, że doskonale pływa, a w razie niebezpieczeństwa nawet nurkuje. Lata natomiast niechętnie. W locie widać jego krótkie zaokrąglone skrzydła i zwisające nogi. | ||
+ | <br> | ||
− | |||
==Pożywienie== | ==Pożywienie== | ||
Wersja z 22:55, 9 lip 2022
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ptaki | |
Rząd | Żurawiowe | |
Rodzina | Chruściele | |
Gatunek | Wodnik Zwyczajny | |
Długość ciała | 95–125 cm | |
Rozpietość skrzydeł | 180–200 cm | |
Masa ciała | samce 5,1–6,1 kg, samice 4,5–5,9 kg | |
Wodnik Zwyczajny, wodnik – gatunek średniego ptaka wodnego z rodziny chruścieli, zamieszkujący Europę, Azję i północną Afrykę.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Cechy gatunku
- Jest mniejszy od kokoszki, a większy od zielonki. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, oprócz tego, że podgardle samicy jest jaśniejsze, a pierś brunatnawa. Wierzch ciała oliwkowobrązowy z czarnymi plamami, spód, boki głowy i szyja bez karku szare, boki w poprzeczne biało-czarne pasy. Dziób długi, cienki, czerwony i lekko zagięty w dół. Młodociane i ptaki w upierzeniu spoczynkowym mają kolory bardziej stonowane z brązowawym odcieniem. Pisklęta czarne z czerwoną plamką na potylicy.
- Wymiary średnie
- Długość ciała ok. 20–30 cm
- Rozpiętość skrzydeł ok. 40–45 cm
- Masa ciała ok. 70–190 g
Tryb życia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Wodnik prowadzi bardzo skryty tryb życia – częściej można go usłyszeć, niż zobaczyć. Wynika to też z tego, że aktywny jest wieczorami. Odzywa się melodyjnym „guik” lub „pit”, a na wiosnę i jesienią jego głos jest piskliwy, powtarzane przez kilka ptaków naraz „kruif” podobne do kwiku świni. Samce śpiewają nocami i o zmierzchu, a samice z kończącym długim trelem. Odgłosem ostrzegawczym jest nagłe i powtarzane „cik”.
Zręcznie przeciska się między gęstwinami roślin, unikając terenów odkrytych. Chodząc i żerując ma zadarty krótki ogon do góry. Mniej znanym faktem jest to, że doskonale pływa, a w razie niebezpieczeństwa nawet nurkuje. Lata natomiast niechętnie. W locie widać jego krótkie zaokrąglone skrzydła i zwisające nogi.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Żurawie: | Żuraw Zwyczajny. |
Rodzina Chruściele: | Wodnik Zwyczajny - Kokoszka Zwyczajna - Łyska Zwyczajna. |