Borsuk Europejski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" | <center>'''Borsuk Europejski'''</cen...")
 
 
(Nie pokazano 11 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 21: Linia 21:
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
| 40–53 cm.<br>Ogona 22–28 cm.
+
| około 90 cm.
 +
|-
 +
|style="width: 45%" | '''Wysokość ciała'''
 +
| do 30 cm.
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
| samice 0,8–1,5 kg.<br>samce 1,2–1,8 kg.
+
| 12-20 kg.
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" |
 
<center>'''Zasięg Występowania'''</center>
 
<center>'''Zasięg Występowania'''</center>
 
|-
 
|-
| colspan="2" | [[Plik:Mapa-kuna-lwsna.png|center|250px]]
+
| colspan="2" | [[Plik:Mapa-boesuk-europejski.png|center|250px]]
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" |   
 
| colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" |   
 
|}
 
|}
Kuna Leśna, tumak – gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych.  
+
'''Borsuk Europejski''', borsuk, jaźwiec – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.  
 
<br>
 
<br>
  
 
==Występowanie==
 
==Występowanie==
Kuna leśna występuje w większej części Europy, w Azji Mniejszej, północnym Iranie, na Kaukazie i zachodniej Syberii. We wschodniej części zasięgu rozprzestrzenia się w południowej części tajgi.<br>
+
Borsuk występuje w lasach Eurazji i w całej Polsce. Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami. <br>
W Europie nie występuje na dużej części Półwyspu Iberyjskiego, Grecji, części Beneluksu i na południu Wysp Brytyjskich.<br>
+
Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody Borsuka można także spotkać w dużych i starych kompleksach sadowniczych, otoczenie to sprawia, że czuje się znakomicie, a na kryjówki wybiera nory kopane samodzielnie, przepusty, a czasem jamy pod budynkami w najbliższym sąsiedztwie człowieka.  
W Polsce występuje na całym obszarze kraju, choć niezbyt licznie, a zasięg jej występowania często pokrywa się z występowaniem kuny domowej.<br>
 
Tumaki występują zarówno w lasach liściastych, iglastych, jak i mieszanych. Preferują gęste, stare lasy ponad młode i jasne. Kuny często wybierają obszary, gdzie korony drzew są zamknięte. Widuje się je jednak również poza lasami.<br>
 
Na Minorce żyją w każdym typie środowiska – jest to prawdopodobnie spowodowane brakiem wrogów naturalnych. Podobnie w Szkocji, kuny są spotykane w między innymi młodych lasach, na łąkach czy trawiastych wrzosowiskach.  
 
 
<br>
 
<br>
  
==Wygląd==
+
==Cechy==
Podobnie jak większość małych łasicowatych charakteryzuje się długim giętkim ciałem i krótkimi nogami. Sierść jednolicie ciemnobrązowa. <br>
+
* silna budowa
Strona brzuszna jaśniejsza; na szyi kremowa lub żółtawa plama – nie rozwidlona – co pozwala ją łatwo odróżnić od jej bliskiej krewniaczki kuny domowej. Opuszki palców i stóp owłosione. Pysk wąski, nos czarny.
+
* sierść sztywna
 +
* grzbiet szary, brzuch i nogi czarne
 +
* na głowie 2 czarne pręgi
 +
* oczy i uszy małe
 +
* ogon krótki
 +
* łapy zakończone pięcioma palcami i długimi pazurami
 +
* długość ciała do około 90 cm, wysokość do 30 cm
 +
* waga 12-20 kg.
 +
 
 +
==Odżywianie==
 +
Borsuk jest oportunistycznym wszystkożercą, łatwo przystosowującym się do zasobów pokarmowych w okolicy siedliska - jego dieta obejmuje wiele roślin i zwierząt. <br>
 +
Dżdżownice stanowią najważniejsze źródło pożywienia borsuka; do ważnych należą także duże owady, małe i młode ssaki oraz przy nadarzającej się okazji ptaki, padlina, zboża i owoce. Ssaki, na które poluje to m.in. zające, szczury, myszy, norniki, ryjówki, krety i jeże oraz przydomowe zwierzęta znajdujące się na terenie łowieckim borsuka, tj. koty, króliki. Do owadów zalicza się chrząszcze, w tym biegaczowate i gnojarzowate, gąsienice, komarnice oraz gniazda os i trzmieli. <br>
 +
Ze zbóż preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę oraz sporadycznie jęczmień. Do owoców, które zjada należą: dojrzałe jabłka, gruszki i śliwki, które same spadną na ziemię, jeżyny, borówki, maliny, truskawki, żołędzie, buczynę i dzikie bulwy roślin z rodzaju Arum. Sporadycznie zjada także ptaki gniazdujące na ziemi, żaby, ropuchy, traszki, węże, jaszczurki, ślimaki, grzyby i zieleninę – koniczynę i trawy – zwłaszcza w zimie i podczas suszy.  
 
<br>
 
<br>
Rozmiary
 
* długość ciała: średnio 40–53 cm
 
* długość ogona: 22–28 cm
 
* masa ciała: 0,8–1,5 kg (samice), 1,2–1,8 kg (samce)
 
  
==Tryb życia==
+
==Nora==
Kuna leśna jest najbardziej aktywna nocą oraz wieczorem, choć czasem również w dzień. Jako kryjówki wybierają najczęściej dziuple w drzewach, przy czym każdy osobnik ma kilka gniazd na swoim terytorium.<br>
+
Do głównej komory prowadzi często kilka krętych korytarzy, a wejścia do nich z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Jest bardzo czysta w odróżnieniu od nory lisiej. Wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody wydala do małych dołków zwanych latrynami, których nie zakopuje. Latryny wykopuje w pobliżu nory.<br>
Opuszczone ptasie gniazda, norki wiewiórek oraz szczeliny skalne często używane w razie niebezpieczeństwa. Kiedy temperatura spada, kuny wolą spać pod powierzchnią ziemi.<br>
+
Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze. Zimowy sen nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem, przez co traci na wadze do 7 kg.  
Tumaki są samotnikami, poza okresem, kiedy wychowują młode. Terytoria samców są większe niż samic. Areały osobnicze samic nie pokrywają się, podczas gdy areały samców i samic – tak. Zależnie od miejsca występowania wielkość terytorium wynosi około 3–20 km kwadratowych u samców oraz 1,5–6,5 km kwadratowych u samic.<br> Wielkości areału osobniczego zmienia się zależnie od pory roku. Terytoria są znaczone wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych. Młode komunikują się z matką za pomocą ćwierkania.<br>
 
Jest to zwierzę wszystkożerne, poluje nocą. Kuny polują głównie na małe ssaki (gryzonie, szczególnie nornice i wiewiórki), ptaki, owady, żaby, węże i ślimaki, Nie gardzą padliną, ani owocami. W Szkocji często do tego jadłospisu dochodzą kraby, szkarłupnie i skorupiaki. Latem i jesienią jedzenie jest gromadzone.<br>
 
Na Wyspach Brytyjskich stwierdzono, że odrodzenie się populacji kun leśnych skutecznie ogranicza liczebność inwazyjnej wiewiórki szarej, a to sprzyja rodzimej wiewiórce rudej.<br>
 
Na wolności kuna żyje średnio 8–10 lat, w niewoli – do 15. Jej naturalnymi wrogami są: wilk szary, pies i lis.  
 
 
<br>
 
<br>
 
 
==Rozród==  
 
==Rozród==  
Krycie odbywa się w lipcu i sierpniu. Ciąża przedłużona trwa nawet 9 miesięcy, ale faktyczny rozwój potomstwa odbywa się w ciągu drugiej połowy ciąży.<br>
+
Okres godowy borsuka trwa od lutego do października. Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy, jeżeli warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy.  
Młode rodzą się ślepe, głuche, bezzębne, nie pokryte futrem w maju, w liczbie od 2 do 7 i ważą około 30 gramów. Otwierają oczy w wieku ok. 7 dni.<br>
+
Po implantacji ciąża trwa 7-8 tygodni i po tym okresie rodzi się 1 do 5 młodych. Narodziny odbywają się w specjalnie przygotowanej norze. Tutaj młode borsuki pozostają przez 8 tygodni. Karmione mlekiem matki, a ssać przestają po 4 miesiącach życia.  
Ssą mleko ok. 3 miesięcy i zaczynają jeść pokarm mięsny około 34–38 dnia. Na jesieni odchodzą od rodziców i usamodzielniają się, choć często zostają jeszcze pewien czas na ich terytorium.<br>
 
Kuny mogą odbyć gody już ich pierwszego lata, w wieku 14 miesięcy, zazwyczaj jednak krycie odkładane jest dwa, a nawet trzy lata. W niewoli większość samców nie może się rozmnażać nawet do 27 miesiąca ich życia, co może być spowodowane stresem.<br>
 
Ciekawym zachowaniem jest tak zwana fałszywa ruja, która występuje późną zimą. Zwiększa się wtedy tolerancja pomiędzy samcami i samicami oraz agresja pomiędzy osobnikami tej samej płci, częstotliwość znakowania terytorium oraz poziom hormonów.<br>
 
Niegdyś sądzono, że jest to okres godów, jednak okazało się, że kuny nie parzą się przed latem. Ponieważ przed tym okresem młode, które osiągnęły samodzielność nie wyganiane z terytoriów, możliwe, że właśnie wtedy to następuje, by nie zagrażały one kolejnemu miotowi.  
 
 
<br><br>
 
<br><br>
 
{{ssaki rząd drapieżne}}
 
{{ssaki rząd drapieżne}}
 
<br>
 
<br>
 
[[Category:Ssaki]]
 
[[Category:Ssaki]]

Aktualna wersja na dzień 14:04, 14 cze 2022

Borsuk Europejski
Borsuk-europejski.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Łasicowate
Gatunek Borsuk Europejski
Długość ciała około 90 cm.
Wysokość ciała do 30 cm.
Masa ciała 12-20 kg.
Zasięg Występowania
Mapa-boesuk-europejski.png

Borsuk Europejski, borsuk, jaźwiec – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Borsuk występuje w lasach Eurazji i w całej Polsce. Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami.
Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody Borsuka można także spotkać w dużych i starych kompleksach sadowniczych, otoczenie to sprawia, że czuje się znakomicie, a na kryjówki wybiera nory kopane samodzielnie, przepusty, a czasem jamy pod budynkami w najbliższym sąsiedztwie człowieka.

Cechy[edytuj | edytuj kod]

  • silna budowa
  • sierść sztywna
  • grzbiet szary, brzuch i nogi czarne
  • na głowie 2 czarne pręgi
  • oczy i uszy małe
  • ogon krótki
  • łapy zakończone pięcioma palcami i długimi pazurami
  • długość ciała do około 90 cm, wysokość do 30 cm
  • waga 12-20 kg.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Borsuk jest oportunistycznym wszystkożercą, łatwo przystosowującym się do zasobów pokarmowych w okolicy siedliska - jego dieta obejmuje wiele roślin i zwierząt.
Dżdżownice stanowią najważniejsze źródło pożywienia borsuka; do ważnych należą także duże owady, małe i młode ssaki oraz przy nadarzającej się okazji ptaki, padlina, zboża i owoce. Ssaki, na które poluje to m.in. zające, szczury, myszy, norniki, ryjówki, krety i jeże oraz przydomowe zwierzęta znajdujące się na terenie łowieckim borsuka, tj. koty, króliki. Do owadów zalicza się chrząszcze, w tym biegaczowate i gnojarzowate, gąsienice, komarnice oraz gniazda os i trzmieli.
Ze zbóż preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę oraz sporadycznie jęczmień. Do owoców, które zjada należą: dojrzałe jabłka, gruszki i śliwki, które same spadną na ziemię, jeżyny, borówki, maliny, truskawki, żołędzie, buczynę i dzikie bulwy roślin z rodzaju Arum. Sporadycznie zjada także ptaki gniazdujące na ziemi, żaby, ropuchy, traszki, węże, jaszczurki, ślimaki, grzyby i zieleninę – koniczynę i trawy – zwłaszcza w zimie i podczas suszy.

Nora[edytuj | edytuj kod]

Do głównej komory prowadzi często kilka krętych korytarzy, a wejścia do nich z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Jest bardzo czysta w odróżnieniu od nory lisiej. Wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody wydala do małych dołków zwanych latrynami, których nie zakopuje. Latryny wykopuje w pobliżu nory.
Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze. Zimowy sen nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem, przez co traci na wadze do 7 kg.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy borsuka trwa od lutego do października. Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy, jeżeli warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy. Po implantacji ciąża trwa 7-8 tygodni i po tym okresie rodzi się 1 do 5 młodych. Narodziny odbywają się w specjalnie przygotowanej norze. Tutaj młode borsuki pozostają przez 8 tygodni. Karmione są mlekiem matki, a ssać przestają po 4 miesiącach życia.

Rząd Drapieżne