Wilk Szary

Wilk Szary
Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Ssaki
Rodzina	Psowate
Gatunek	Wilk Szary
Długość ciała	100–130 cm.
Masa ciała	Samiec 45–60 kg. Samica 30–50 kg.
Zasięg Występowania

Wilk Szary – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, zamieszkującego lasy, równiny, tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki Północnej.
Gatunek o skłonnościach terytorialnych. Zwykle terytorium zajmowane przez watahę to 100–300 km², ale wielkość ta zależy od dostępności pokarmu i terenu.
Może występować współużytkowanie części terenu przez dwie konkurujące watahy. Wilk jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów.
W poszukiwaniu partnerki samiec potrafi w ciągu 2 tygodni przebyć ponad 600 km.
Stada wilków liczą do 20 osobników, zwykle jednak są znacznie mniej liczne, będąc grupą rodzinną składającą się z pary rodzicielskiej, młodych i ewentualnie części wilków z poprzedniego miotu.
Watahy mają ściśle określoną hierarchię wewnętrzną. Wilki mają rozwinięty system komunikowania się przy pomocy mowy ciała, odgłosów oraz przy użyciu substancji chemicznych – feromonów i własnych odchodów.
Żywią się głównie średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi, nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną, a jeśli stado jest duże, wspólnie polują także na większe ssaki lub ich stada. W sprzyjających warunkach chętnie zjadają ryby.

Charakterystyka

Samce wilków (basiory) są większe od samic o ok. 20–25%. Długość ciała dorosłego wilka wynosi przeciętnie 100–130 cm, nie licząc ogona.
Średnia długość ogona 30–50 cm to ok. 1/3 długości ciała zwierzęcia. Na grzbietowej części ogona 8–10 cm od jego nasady znajduje się niebieskoczarny gruczoł nadogonowy, tak zwany fiołkowy, którego znaczenie nie jest jeszcze do końca wyjaśnione.

• Wysokość w kłębie: samiec 70–85 cm, samica 60–75 cm,
• Długość ciała: przeciętnie 100–130 cm; niekiedy do 160 cm,
• Długość ogona: 30–50 cm,
• Masa ciała: samiec 45–60 kg, samica 30–50 kg.

Zasięg występowania

Wilk szary zamieszkuje Azję oraz północne tereny Europy i Ameryki Północnej.
Najwięcej wilków żyje w Kanadzie, w Rosji i na terenie Alaski. W Europie najwięcej wilków występuje w Rumunii i Hiszpanii. Spotykane są też one m.in. na Półwyspie Skandynawskim, Ukrainie, Słowacji i we Włoszech.
W Europie kontynentalnej według danych z lat 2010–2012. Stałą obecność stwierdzono w 28 krajach, areał stałego zasięgu wynosił 798 300 km². Dla okresu 1950–1970 szacuje się areał zasięgu na 375 100 km².
W Polsce najwięcej wilków żyje w województwach: podkarpackim, małopolskim, podlaskim, warmińsko-mazurskim; w niewielkiej, acz rosnącej liczbie występują też na terenie województw: pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, zachodniopomorskiego, lubuskiego, dolnośląskiego, świętokrzyskiego, lubelskiego, mazowieckiego.
Praktycznie nie spotyka się ich w województwach: łódzkim, opolskim, śląskim oraz na przeważającej części wielkopolskiego. Największą ostoją wilków są Karpaty i Pogórze Karpackie (194–214 osobników), następnie puszcze północno-wschodniej Polski oraz Roztocze.

Pożywienie

Żywią się głównie średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi, nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną, a jeśli stado jest duże, wspólnie polują także na większe ssaki lub ich stada.
W sprzyjających warunkach chętnie zjadają ryby[13]. Przy braku pożywienia, lub w okresie wychowywania młodych, zdarza im się atakować zwierzęta hodowlane.

Rozród

Stado wilków (wataha) składa się przeważnie z kilku, przeciętnie 6–8 osobników. Na Alasce i w północno-zachodniej Kanadzie spotykano watahy liczące do 20 osobników. Watahy obserwowane w Polsce liczą od 2 do 10, najczęściej 4–5 osobników.
Watahą dowodzi najstarsza para, która jako jedyna ma prawo się rozmnażać. Resztę watahy tworzą zwykle osobniki z nimi spokrewnione.
Każdy wilk w stadzie ma ściśle określone miejsce, wyznaczające m.in. kolejność jedzenia zdobyczy. Zależności te podkreślane są przez rozbudowany system gestów dominacji i poddaństwa.
Poza hierarchią znajdują się młode, którymi opiekuje się cała wataha. Młode samce po osiągnięciu dojrzałości czasem są przepędzane przez parę alfa, by nie zagrażały ich dominacji.
W społeczności wilków każdy z nich pełni określoną funkcję. W związku z tym możemy wyróżnić specjalistów od węszenia niebezpieczeństwa, szukania tropów, zabijania łupu, chronienia dzieci pary alfa, przedniej straży na polowaniu

Rząd Drapieżne

---

Rodzina Psowate:

Wilk Szary - Lis Rudy.

Rodzina Niedźwiedziowate:

Niedźwiedź Brunatny.

Rodzina Łasicowate:

Wydra Europejska - Kuna Domowa - Kuna Leśna - Borsuk Europejski - Łasica Pospolita - Gronostaj Europejski - Tchórz Zwyczajny.

Rodzina Kotowate:

Ryś Euroazjatycki - Żbik Europejski.