Borsuk Europejski

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Borsuk Europejski
Borsuk-europejski.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Łasicowate
Gatunek Borsuk Europejski
Długość ciała około 90 cm.
Wysokość ciała do 30 cm.
Masa ciała 12-20 kg.
Zasięg Występowania
Mapa-boesuk-europejski.png

Borsuk Europejski, borsuk, jaźwiec – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Borsuk występuje w lasach Eurazji i w całej Polsce. Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami.
Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody Borsuka można także spotkać w dużych i starych kompleksach sadowniczych, otoczenie to sprawia, że czuje się znakomicie, a na kryjówki wybiera nory kopane samodzielnie, przepusty, a czasem jamy pod budynkami w najbliższym sąsiedztwie człowieka.

Cechy[edytuj | edytuj kod]

  • silna budowa
  • sierść sztywna
  • grzbiet szary, brzuch i nogi czarne
  • na głowie 2 czarne pręgi
  • oczy i uszy małe
  • ogon krótki
  • łapy zakończone pięcioma palcami i długimi pazurami
  • długość ciała do około 90 cm, wysokość do 30 cm
  • waga 12-20 kg.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Borsuk jest oportunistycznym wszystkożercą, łatwo przystosowującym się do zasobów pokarmowych w okolicy siedliska - jego dieta obejmuje wiele roślin i zwierząt.
Dżdżownice stanowią najważniejsze źródło pożywienia borsuka; do ważnych należą także duże owady, małe i młode ssaki oraz przy nadarzającej się okazji ptaki, padlina, zboża i owoce. Ssaki, na które poluje to m.in. zające, szczury, myszy, norniki, ryjówki, krety i jeże oraz przydomowe zwierzęta znajdujące się na terenie łowieckim borsuka, tj. koty, króliki. Do owadów zalicza się chrząszcze, w tym biegaczowate i gnojarzowate, gąsienice, komarnice oraz gniazda os i trzmieli.
Ze zbóż preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę oraz sporadycznie jęczmień. Do owoców, które zjada należą: dojrzałe jabłka, gruszki i śliwki, które same spadną na ziemię, jeżyny, borówki, maliny, truskawki, żołędzie, buczynę i dzikie bulwy roślin z rodzaju Arum. Sporadycznie zjada także ptaki gniazdujące na ziemi, żaby, ropuchy, traszki, węże, jaszczurki, ślimaki, grzyby i zieleninę – koniczynę i trawy – zwłaszcza w zimie i podczas suszy.

Nora[edytuj | edytuj kod]

Do głównej komory prowadzi często kilka krętych korytarzy, a wejścia do nich z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Jest bardzo czysta w odróżnieniu od nory lisiej. Wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody wydala do małych dołków zwanych latrynami, których nie zakopuje. Latryny wykopuje w pobliżu nory.
Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze. Zimowy sen nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem, przez co traci na wadze do 7 kg.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy borsuka trwa od lutego do października. Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy, jeżeli warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy. Po implantacji ciąża trwa 7-8 tygodni i po tym okresie rodzi się 1 do 5 młodych. Narodziny odbywają się w specjalnie przygotowanej norze. Tutaj młode borsuki pozostają przez 8 tygodni. Karmione są mlekiem matki, a ssać przestają po 4 miesiącach życia.

Rząd Drapieżne