|
|
| Linia 33: |
Linia 33: |
| | | colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" | | | | colspan="3" style="background-color:#00FFFF;" | |
| | |} | | |} |
| − | Kuna Leśna, tumak – gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych.
| + | '''Borsuk Europejski'''[3], borsuk[4][a], jaźwiec[4] (Meles meles) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. |
| | <br> | | <br> |
| | | | |
| | ==Występowanie== | | ==Występowanie== |
| − | Kuna leśna występuje w większej części Europy, w Azji Mniejszej, północnym Iranie, na Kaukazie i zachodniej Syberii. We wschodniej części zasięgu rozprzestrzenia się w południowej części tajgi.<br>
| + | |
| − | W Europie nie występuje na dużej części Półwyspu Iberyjskiego, Grecji, części Beneluksu i na południu Wysp Brytyjskich.<br>
| |
| − | W Polsce występuje na całym obszarze kraju, choć niezbyt licznie, a zasięg jej występowania często pokrywa się z występowaniem kuny domowej.<br>
| |
| − | Tumaki występują zarówno w lasach liściastych, iglastych, jak i mieszanych. Preferują gęste, stare lasy ponad młode i jasne. Kuny często wybierają obszary, gdzie korony drzew są zamknięte. Widuje się je jednak również poza lasami.<br>
| |
| − | Na Minorce żyją w każdym typie środowiska – jest to prawdopodobnie spowodowane brakiem wrogów naturalnych. Podobnie w Szkocji, kuny są spotykane w między innymi młodych lasach, na łąkach czy trawiastych wrzosowiskach.
| |
| | <br> | | <br> |
| | | | |
| | ==Wygląd== | | ==Wygląd== |
| − | Podobnie jak większość małych łasicowatych charakteryzuje się długim giętkim ciałem i krótkimi nogami. Sierść jednolicie ciemnobrązowa. <br>
| + | |
| − | Strona brzuszna jaśniejsza; na szyi kremowa lub żółtawa plama – nie rozwidlona – co pozwala ją łatwo odróżnić od jej bliskiej krewniaczki kuny domowej. Opuszki palców i stóp owłosione. Pysk wąski, nos czarny.
| |
| | <br> | | <br> |
| − | Rozmiary
| |
| − | * długość ciała: średnio 40–53 cm
| |
| − | * długość ogona: 22–28 cm
| |
| − | * masa ciała: 0,8–1,5 kg (samice), 1,2–1,8 kg (samce)
| |
| | | | |
| | ==Tryb życia== | | ==Tryb życia== |
| − | Kuna leśna jest najbardziej aktywna nocą oraz wieczorem, choć czasem również w dzień. Jako kryjówki wybierają najczęściej dziuple w drzewach, przy czym każdy osobnik ma kilka gniazd na swoim terytorium.<br>
| + | |
| − | Opuszczone ptasie gniazda, norki wiewiórek oraz szczeliny skalne są często używane w razie niebezpieczeństwa. Kiedy temperatura spada, kuny wolą spać pod powierzchnią ziemi.<br>
| |
| − | Tumaki są samotnikami, poza okresem, kiedy wychowują młode. Terytoria samców są większe niż samic. Areały osobnicze samic nie pokrywają się, podczas gdy areały samców i samic – tak. Zależnie od miejsca występowania wielkość terytorium wynosi około 3–20 km kwadratowych u samców oraz 1,5–6,5 km kwadratowych u samic.<br> Wielkości areału osobniczego zmienia się zależnie od pory roku. Terytoria są znaczone wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych. Młode komunikują się z matką za pomocą ćwierkania.<br>
| |
| − | Jest to zwierzę wszystkożerne, poluje nocą. Kuny polują głównie na małe ssaki (gryzonie, szczególnie nornice i wiewiórki), ptaki, owady, żaby, węże i ślimaki, Nie gardzą padliną, ani owocami. W Szkocji często do tego jadłospisu dochodzą kraby, szkarłupnie i skorupiaki. Latem i jesienią jedzenie jest gromadzone.<br>
| |
| − | Na Wyspach Brytyjskich stwierdzono, że odrodzenie się populacji kun leśnych skutecznie ogranicza liczebność inwazyjnej wiewiórki szarej, a to sprzyja rodzimej wiewiórce rudej.<br>
| |
| − | Na wolności kuna żyje średnio 8–10 lat, w niewoli – do 15. Jej naturalnymi wrogami są: wilk szary, pies i lis.
| |
| | <br> | | <br> |
| | | | |
| | ==Rozród== | | ==Rozród== |
| − | Krycie odbywa się w lipcu i sierpniu. Ciąża przedłużona trwa nawet 9 miesięcy, ale faktyczny rozwój potomstwa odbywa się w ciągu drugiej połowy ciąży.<br>
| + | |
| − | Młode rodzą się ślepe, głuche, bezzębne, nie pokryte futrem w maju, w liczbie od 2 do 7 i ważą około 30 gramów. Otwierają oczy w wieku ok. 7 dni.<br>
| |
| − | Ssą mleko ok. 3 miesięcy i zaczynają jeść pokarm mięsny około 34–38 dnia. Na jesieni odchodzą od rodziców i usamodzielniają się, choć często zostają jeszcze pewien czas na ich terytorium.<br>
| |
| − | Kuny mogą odbyć gody już ich pierwszego lata, w wieku 14 miesięcy, zazwyczaj jednak krycie odkładane jest dwa, a nawet trzy lata. W niewoli większość samców nie może się rozmnażać nawet do 27 miesiąca ich życia, co może być spowodowane stresem.<br>
| |
| − | Ciekawym zachowaniem jest tak zwana fałszywa ruja, która występuje późną zimą. Zwiększa się wtedy tolerancja pomiędzy samcami i samicami oraz agresja pomiędzy osobnikami tej samej płci, częstotliwość znakowania terytorium oraz poziom hormonów.<br>
| |
| − | Niegdyś sądzono, że jest to okres godów, jednak okazało się, że kuny nie parzą się przed latem. Ponieważ przed tym okresem młode, które osiągnęły samodzielność nie są wyganiane z terytoriów, możliwe, że właśnie wtedy to następuje, by nie zagrażały one kolejnemu miotowi.
| |
| | <br><br> | | <br><br> |
| | {{ssaki rząd drapieżne}} | | {{ssaki rząd drapieżne}} |
| | <br> | | <br> |
| | [[Category:Ssaki]] | | [[Category:Ssaki]] |
