Żmija Zygzakowata: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:00, 18 lis 2022

Żmija Zygzakowata – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych.

Wygląd: Grzbiet o zabarwieniu brązowym, srebrzystoszarym, żółtawym, oliwkowozielonym, niebieskoszarym, pomarańczowym, czerwonobrązowym lub miedzianoczerwonym. Na grzbiecie ciemniejszy od barwy podstawowej zygzak, tzw. „wstęga kainowa”. Zygzak nie zawsze jest widoczny. Pionowa źrenica. Płaska głowa o trójkątnym zarysie, wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Ciało zwęża się w kierunku głowy. Łuski na głowie tworzą wzór przypominający literę X, Y lub V.

Biotop: Spotykana na obrzeżach lasów, podmokłych łąkach, polanach leśnych. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.

Pokarm: Głównym pokarmem żmij są małe ssaki owadożerne i gryzonie. Poluje także na żaby, jaszczurki, pisklęta ptaków i owady. Młode odżywiają się głównie owadami, ślimakami, dżdżownicami, młodymi płazami i jaszczurkami.

Zachowanie: Tryb życia dzienny. Chętnie przebywa pod kamieniami, krzewami lub wśród korzeni drzew. Najczęściej ucieka przed napastnikiem, atakuje w sytuacji, gdy jest osaczona. Najpierw jednak zazwyczaj głośno syczy, stosunkowo rzadko kąsa.

Rozmnażanie: Jajożyworodna. Pora godowa przypada na kwiecień-maj. Zaloty i sama kopulacja są długotrwałe. Samica składa 5-15 jaj, z których wykluwają się młode, które od początku prowadzą samodzielny tryb życia.

Występowanie: Żmija zygzakowata występuje na terenach od północno-zachodniej Francji po wschodnią Syberię i Sachalin. W Skandynawii przekracza koło podbiegunowe, a na południe sięga do Włoch i Azji Mniejszej. W Polsce występuje na całym obszarze, w kilku odmianach, z których najbardziej charakterystyczne są: jasna (szara lub rudobrązowa z czarnym zygzakiem wzdłuż całego grzbietu) i czarna.

Żmija zygzakowata podlega w Polsce częściowej ochronie gatunkowej^[1]^[2].

Działanie jadu i leczenie ukąszeń: Żmije rzadko kąsają człowieka, starając się raczej uciec. Jeśli zostaną zmuszone do obrony, ich ukąszenie często (30–60% przypadków) jest suche^[3] (tj. bez wstrzyknięcia jadu), jednak ze względu na możliwość martwicy, należy zawsze zasięgnąć pomocy medycznej przy potwierdzonym ukąszeniu żmii^[4]. Jad żmii zygzakowatej jest mieszaniną kilku toksyn o różnorakim działaniu: uszkadzającym układ nerwowy, powodującym martwicę tkanek, zmniejszającym krzepliwość krwi, zmiany rytmu pracy serca. Po ukąszeniu na skórze poszkodowanego zostają dwie charakterystyczne ranki. Ukąszenie jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci i osób starszych. Jednakże nie jest śmiertelnym zagrożeniem dla zdrowego dorosłego człowieka. Leczenie swoiste polega na podaniu antytoksyny końskiej.

Gady w Polsce

Rodzina Żółwie Błotne:

Rodzina Jaszczurkowate:

Rodzina Padalcowate:

Rodzina Połozowate:

Rodzina Żmijowate:

↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika <ref>; brak tekstu w przypisie o nazwie rozp2014
↑ Błąd rozszerzenia cite: Błąd w składni znacznika <ref>; brak tekstu w przypisie o nazwie rozp2016
↑ Szablon:Cytuj stronę
↑ Szablon:Cytuj stronę

@@ Linia 45: / Linia 45: @@
 ; Zachowanie: Tryb życia dzienny. Chętnie przebywa pod kamieniami, krzewami lub wśród korzeni drzew. Najczęściej ucieka przed napastnikiem, atakuje w sytuacji, gdy jest osaczona. Najpierw jednak zazwyczaj głośno syczy, stosunkowo rzadko kąsa.
-; Rozmnażanie: Jajożyworodna. Pora godowa przypada na kwiecień-maj. {{fakt|Samce toczą rytualne walki przypominające zapasy. Walczące osobniki oplatają się wokół siebie – unoszą przednie części do góry i każdy z nich usiłuje przygnieść przeciwnika do ziemi.|data=2018-07}} Zaloty i sama kopulacja są długotrwałe (kilka godzin). Samica składa 5-15 jaj, z których wykluwają się młode, które od początku prowadzą samodzielny tryb życia.
+; Rozmnażanie: Jajożyworodna. Pora godowa przypada na kwiecień-maj. Zaloty i sama kopulacja są długotrwałe. Samica składa 5-15 jaj, z których wykluwają się młode, które od początku prowadzą samodzielny tryb życia.
 ; Występowanie: Żmija zygzakowata występuje na terenach od północno-zachodniej [[Francja|Francji]] po wschodnią [[Syberia|Syberię]] i [[Sachalin]]. W [[Skandynawia|Skandynawii]] przekracza koło podbiegunowe, a na południe sięga do [[Włochy|Włoch]] i [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]]. W [[Polska|Polsce]] występuje na całym obszarze, w kilku odmianach, z których najbardziej charakterystyczne są: jasna (szara lub rudobrązowa z czarnym zygzakiem wzdłuż całego grzbietu) i czarna.