Żbik Europejski

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Żbik Europejski
Zbik-europejski.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Kotowate
Gatunek Żbik Europejski
Długość ciała 47,3–65,5 cm.
ogona 25,7–32,6 cm.
Wysokość ciała
Masa ciała 2,35–7,26 kg.
Zasięg Występowania
Mapa-zbik-europejski.jpg

Żbik Europejski, żbik, żbik szkocki – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów w obrębie rodziny kotowatych, po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku, na podstawie wyglądu kota domowego.
Obecną nazwę nadał żbikowi w 1775 roku niemiecki przyrodnik Schreber, który w Niemczech obserwował zwierzę w naturze.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Żbik europejski występuje w Europie i południowo-zachodniej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samic 47,3–57,5 cm, samców 54,7–65,5 cm, długość ogona samic 25,7–32 cm, samców 27,6–32,6 cm; masa ciała samic 2,35–4,68 kg, samców 3,77–7,26 kg.
Sierść gęsta i długa jest barwy żółtawoszarej w ciemne pręgi. Powyżej opuszek, na tylnych kończynach czarne plamy.

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje gęste lasy obszarów górskich. Najlepiej czują się na skraju kompleksów leśnych. Znajdują schronienie wśród drzew, a polują na terenach otwartych: łąkach, śródleśnych polanach, na polach.
Rozwścieczony żbik kładzie uszy płasko po głowie, otwiera szeroko czerwoną paszczę, przeraźliwie parska, jeży sierść i wygina grzbiet w łuk, co sprawia, że olbrzymieje.
Żbiki żywią się małymi ssakami, gryzoniami, ptakami, rybami, żabami, małymi sarnami, jelonkami i jagniętami, a czasem nawet polują na owady.
Ciąża trwa 65–69 dni. Samica rodzi od jednego do czterech młodych. Samice dojrzewają w wieku 10 miesięcy, a samce rok później.











Rząd Drapieżne