Zaskroniec Zwyczajny

Zaskroniec Zwyczajny


Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Zauropsydy
Rząd	Łuskonośne
Rodzina	Padalcowate
Gatunek	Zaskroniec Zwyczajny
Długość ciała	do 50 cm
Masa ciała

Zacięg występowania

Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) – gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Zaskrońce występują w całej Europie (oprócz Szkocji, Irlandii, północnej części Skandynawii i Krety).

Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość do 1,5 m[7], a samiec do 1 m[7]; odnotowywano osobniki dłuższe[8][9]. Żywią się płazami, rybami[7] albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.

Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika.

Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtawym plamom „za skroniami”. Plamy te są bardzo wyraźne – pozwalają łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek, otaczają je czarne obwódki. Ubarwienie ciała zmienne, zazwyczaj szarozielone lub brązowawe. Białokremowy brzuch pokrywają nieregularne czarne plamy o podobnym do kwadratów kształcie[7].

Samica składa jaja od czerwca do lipca w liczbie 9–40, o długości 23–30 mm[8]. Po 2 miesiącach wykluwają się młode, o długości ciała około 15 cm. Od razu są samodzielne[7]. ała. Rozmnaża się wedle różnych autorów żyworodnie lub jajożyworodnie. Ciąża trwa 11-13 tygodni, następnie na świat przychodzi od 6 do 26 młodych.