Szczyty Górskie w Polsce
Góry SudetySzczyt – w ścisłym znaczeniu to najwyższy punkt wypukłej formy terenu: góry, grzbietu, grani, wzgórza, wydmy itp. Powszechnie jednak stosuje się określenie „szczyt” jako synonim całej góry, zwłaszcza o dużej wysokości względnej i stromych stokach[1]. W fachowej literaturze dla określenia najwyższej części, czyli czubka góry, czy turni, stosuje się określenie wierzchołek[1]. I tak np. przez pojęcie Śnieżnica rozumie się całą górę Śnieżnica mającą 3 wierzchołki: Na Budzaszowie, Wierchy i Nad Stambrukiem[2]. W bardziej rozległych masywach górskich wyróżnia się wierzchołki główne, o większej wybitności i wierzchołki boczne. Te ostatnie są mniejszą atrakcją turystyczną i mogą pozostawać niezdobyte znacznie dłużej niż wierzchołki główne (zobacz np. Gaszerbrum[3]). |
Sudety Zachodnie: | Góry Łużyckie - Grzbiet Jesztedzki - Kotlina Liberecka - Góry Izerskie - Góry Kaczawskie - Kotlina Jeleniogórska - Karkonosze - Rudawy Janowickie - Pogórze Karkonoskie. |
Sudety Środkowe: | Brama Lubawska - Góry Wałbrzyskie - Góry Kamienne - Góry Sowie - Góry Bardzkie - Obniżenie Noworudzkie - Obniżenie Ścinawki - Góry Stołowe - Pogórze Orlickie - Góry Orlickie - Góry Bystrzyckie - Kotlina Kłodzka. |
Sudety Wschodnie: | Góry Złote - Masyw Śnieżnika - Góry Opawskie - Hanušovická vrchovina - Wysoki Jesionik - Niski Jesionik - Rów Mohelnicki - Wyżyna Zabrzeska. |