Góry Sowie


250px

Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Najwyższy Szczyt	Wielka Sowa 1015 m n.p.m.
Długość	26 km
Powierzchnia	ok. 200 km²

250px

Góry Sowie – pasmo górskie w Polsce w Sudetach Środkowych w południowo-zachodniej części Polski na terenie województwa dolnośląskiego.
W Górach Sowich oprócz grzbietu głównego wyróżnia się pasmo Garbu Dzikowca i Wzgórz Wyrębińskich, które znajdują się na południe od głównego grzbietu.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Góry Sowie zajmują powierzchnię ok. 200 km², rozciągają się na długości 26 km (35 km licząc po linii grzbietowej) ulokowane są między górami:
Wałbrzyskimi i Pogórzem Wałbrzyskim od zachodu a Bardzkimi od wschodu.
Na wschodzie granicą jest Przełęcz Srebrna, a na zachodzie dolina rzeki Bystrzycy.
Od północy ograniczone są Kotliną Dzierżoniowską, a od południa Obniżeniem Noworudzkim i Wzgórzami Włodzickimi.
W okolicach Głuszycy graniczą z Górami Kamiennymi.

Są to góry bardzo zróżnicowane pod względem wysokości, najwyższy szczyt to Wielka Sowa (1015 m n.p.m.). Pozostałe szczyty Gór Sowich mają wysokość od 600–980 m n.p.m.
W szczytowych partiach znajdują się ciekawe gniazda skalne. Góry, z wyjątkami polan, w okolicach szczytowych i przełęczy porasta całkowicie bór świerkowy, z rzadko występującymi naturalnymi buczynami i cisami.
Punkty widokowe mieszczą się na wieżach widokowych, na skałkach lub na szczytowych polanach, czasami na zboczach - przede wszystkim w miejscach po wycięciu lasu.
Góry te stanowią najstarszą część Sudetów i są zbudowane głównie z prekambryjskich gnejsów.

Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]

Góry Sowie należą do dwóch jednostek geologicznych o skomplikowanej tektonice i zróżnicowanej litologii: bloku sowiogórskiego i niecki śródsudeckiej.
Skały bloku sowiogórskiego tworzą główny masyw Gór Sowich. Są to gnejsy i migmatyty z niewielkimi wystąpieniami skał ultrazasadowych: serpentynitów, zasadowych: amfibolitów i lamprofirów oraz kwaśnych: granulitów, pegmatytów aplitów oraz żył kwarcowych.
Właśnie te poboczne skały stanowią o atrakcyjności tych gór.
W obrębie gór, w okolicach Kamionek, Glinna i Walimia starszym, metamorficznym podłożu występują lokalnie młodsze skały karbońskie – zlepieńce, piaskowców i łupków ilastych, tworzące tzw. „kulm sowiogórski”.
Południowo-zachodnia część gór należy do niecki śródsudeckiej, tzw. synklinorium śródsudeckiego, powstałej w okresie orogenezy waryscyjskiej, która wypełniona jest utworami karbońskimi i permskimi, z wystającymi w kilku miejscach skałami starszego podłoża. Z tych skał osadowych zbudowane są Wzgórza Wyrębińskie.

Krajobraz[edytuj | edytuj kod]

Znaczne zróżnicowanie krajobrazu związane jest z niezwykle różnorodną rzeźbą terenu. Występują tu długie doliny wdzierające się w główny masyw wzdłuż górskich potoków.
Krajobraz jest typowo górski, ze zboczy roztaczają się panoramy na okoliczne miejscowości i oddalone pasma górskie.