Łabędź Niemy

Łabędź Niemy


Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Ptaki
Rząd	Blaszkodziobe
Rodzina	Kaczkowate
Gatunek	Łabędź Niemy
Długość ciała	150–170 cm
Rozpietość skrzydeł	200–240 cm
Masa ciała	samic 6,1–11,3 kg, samiec 7,7–14,1 kg

Łabędź Niemy – gatunek dużego, częściowo wędrownego ptaka wodnego z podrodziny gęsi w rodzinie kaczkowatych.
Zamieszkuje Eurazję od Wielkiej Brytanii i Francji po Pacyfik. Przeloty: luty-maj i wrzesień-grudzień.
Zimuje w Europie, na Bliskim Wschodzie, środkowej i wschodniej Azji, rzadko w północnej Afryce i Pakistanie.
Introdukowany m.in. w Ameryce Północnej, Australii, Nowej Zelandii.
W Polsce nieliczny, lokalnie średnio liczny; polska populacja w większości odbywa krótkodystansowe koczowania. Nie wyróżnia się podgatunków.
Jest jednym z najcięższych ptaków latających.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

długość ciała 150–170 cm,
długość skrzydła 53–63 cm,
rozpiętość skrzydeł 200–240 cm.
masa ciała samic 6,1–11,3 kg, samców 7,7–14,1 kg.

Samce z reguły wyraźnie większe od samic, dorosłe osobniki białe, dziób pomarańczowy z czarnym paznokciem na czubku, u nasady czarna narośl.
Nogi czarne. Skok i palce są dość gęsto pokryte niewielkimi, rogowymi tarczkami. Osobniki młodociane szare z szaroczerwonym dziobem.
Nie mają narośli na dziobie. Dwuletnie ptaki zachowują jeszcze szarą głowę, szyję i lotki. Pisklęta mają szary puch, ale niektóre osobniki, należące do mutacji immutabilis – biały, jak również jasnoróżowe łapy.
U ptaków tej odmiany nie występuje młodociana szata z brązowymi piórami, a dorosłe osobniki zachowują jasną barwę łap i mają nieco bledszy dziób od odmiany „zwykłej”.
Wśród rodzeństwa z jednego lęgu z reguły są zarówno białe pisklęta tej odmiany, jak i ptaki szare, określane jako odmiana zwykła.
Są to najcięższe obecnie w Polsce ptaki zdolne do aktywnego lotu. Aby wzbić się w powietrze potrzebują zbiornika wodnego, na którym wykonują kilkudziesięciometrowy rozbieg.
Wydają głosy takie jak wiele rodzajów chrząknięć, zachrypnięte gwizdy i parsknięcia, zwłaszcza w komunikacji, oraz syczenie na intruza próbującego wejść na ich terytorium.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

W Polsce zamieszkuje cały nizinny obszar kraju, akweny o różnej wielkości i charakterze: jeziora, stawy hodowlane, starorzecza, glinianki, torfianki, zbiorniki wiejskie i miejskie.
W Polsce częściowo wędrowny, wiele ptaków zimuje w kraju, zarówno na niezamarzających wodach śródlądowych, jak i na wybrzeżu Bałtyku, np. na Zatoce Gdańskiej.
Zimą wiele ptaków przebywa w miejscach, gdzie są dokarmiane przez ludzi, m.in. duże stada gromadzą się na plażach Trójmiasta, na Wiśle w Krakowie oraz na Brdzie w Bydgoszczy.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Pary, które dobierają się już jesienią, z reguły dochowują sobie wierności.
Za pomocą obrączkowania wykazano jednak w Polsce zarówno nierzadkie rozpadanie się par, jak i kojarzenie z nowym partnerem po śmierci poprzedniego.
Po zanurzeniu szyi w wodzie prostują się przyciskając piersiami. Oboje na początku wiosny obierają swoje terytorium, którego samiec gwałtownie broni.
Odstrasza intruzów groźną postawą z wyciągniętą głową do tyłu i podniesionymi skrzydłami. W momencie zagrożenia rzuca się naprzód, odbijając się od powierzchni wody obiema łapami. Zazwyczaj przepędzają inne ptaki wodne, uniemożliwiając im lęgi.