Zając Szarak

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Zając Szarak
Zając-szarak.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Zającowate
Gatunek Zając Szarak
Długość ciała 510–550 mm.
Masa ciała 2,4–3,4 kg.
Zasięg Występowania
Mapa-zajac-szarak.png

Zając szarak[36][37] (Lepus europaeus) – gatunków ssak z rodziny zającowatych (Leporidae).

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Zające szaraki są wyłącznie roślinożerne. Piją wodę ze zbiorników sporadycznie, najczęściej wystarcza im rosa z roślin, którymi się żywią. Wiosną i latem spożywają niewielkie nadziemne części roślin, jesienią mogą zjadać korzonki lub inny wydobywany spod ziemi pokarm roślinny. W zimie obgryzają gałązki drzew i krzewów, wczesną wiosną zjadają młode pędy. Zające szaraki nie kopią nor. Śpią w wyciśniętych podczas leżenia nieckach, które nazywa się kotlinkami. Odżywiają się zarówno w dzień, jak i w nocy. Wzrok mają raczej słaby. Ruch rozpoznają doskonale, nawet ze sporej odległości, ale nieruchome przedmioty rozróżniają słabo. W normalnych warunkach nigdy nie wydają głosu. Ich charakterystyczny głos, tak zwane kniazienie, można usłyszeć tylko wtedy, gdy są ścigane na przykład przez psa, lub są ranne i zagrożone. Nie boją się wody – w razie potrzeby potrafią pływać.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 550–680 mm, długość ogona 75–140 mm, długość ucha 100–140 mm, długość tylnej stopy 124–185 mm; masa ciała 3,5–5 kg[42]. Ogon zająca szaraka jest od góry czarny, na spodzie biały. Uszy są dłuższe od głowy. Łapy są wąskie i twarde, przystosowane do biegania po twardym terenie. Tylne nogi są znacznie dłuższe od przednich. Futro ma szarobrązowy kolor – upodabniający go do podłoża – ubarwienie ochronne. W zimie futro staje się jaśniejsze i gęstsze niż w lecie.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]


Pożywienie[edytuj | edytuj kod]


Rozród[edytuj | edytuj kod]



Rząd Zajęczaki