Zając Bielak

Zając Bielak
Królestwo	Zwierzęta
Gromada	Ssaki
Rodzina	Zającowate
Gatunek	Zając Bielak
Długość ciała	510–550 mm.
Masa ciała	2,4–3,4 kg.
Zasięg Występowania

Zając Bielak – gatunek ssaka z rodziny zającowatych. Zamieszkuje on głównie północne rejony Europy i Azji. Okresowo zmienia ubarwienie.

Tryb życia

Bielak, podobnie jak inne zające, ratuje się przed drapieżnikami ucieczką. Nie kopie nor w ziemi, jak czynią to jego krewniacy – króliki. Żeruje głównie nocą, dzień spędzając na czuwaniu, ukryty w zaroślach. Jego naturalnymi wrogami są m.in. ryś, piesiec i sowa śnieżna.

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 510–550 mm, długość ogona 59–65 mm, długość ucha 90–100 mm, długość tylnej stopy 159–165 mm; masa ciała 2,4–3,4 kg.
W lecie futro tego zająca na grzbiecie pokrywają brązowoszare cętki. Futro na zadzie jest czerniawe, a na szyi brązowe. Końce uszu są czarne.
Dolna połowa ogona jest biała, a górna brązowawa. Zimą jego sierść jest cała biała. Palce stóp są długie i gęsto owłosione, a dzięki możliwości szerokiego rozpościerania ich mogą pełnić rolę rakiet śnieżnych.
Przystosowane są doskonale do biegania po miękkim śniegu.

Zasięg występowania

Zając bielak zamieszkuje krainę palearktyczną od Skandynawii po Rosyjski Daleki Wschód, z wyjątkiem wschodniej części Półwyspu Czukockiego na południe do krajów bałtyckich, wschodniej Polski, północnej Ukrainy i na wschód do Tienszanu, Ałtaju, północnej Mongolii, północno-zachodniej i północnej Chińskiej Republiki Ludowej i góry Sichote-Aliń.
Izolowane populacje występują w Szkocji, Irlandii, Alpach, Sachalinie, Hokkaido i na Wyspach Kurylskich.
Podgatunek nominatywny został wprowadzony na Wyspy Owcze, wyspy Szkocji i w części Anglii. Populacje wprowadzone na Spitsbergen nie przetrwały.

Pożywienie

Na żer wychodzi zwykle nocą. Pokarm bielaka w lecie stanowi soczysta roślinność zielna, jagody i grzyby. W zimie natomiast odżywia się korzeniami, korą drzew oraz innym pokarmem roślinnym dostępnym zimą.

Rozród

Okres rozrodu trwa od lutego-marca do września-października w zależności od stref klimatycznych. Ciąża trwa od 47 do 53 dni, średnio 50 dni.
Przeciętna wielkość miotu u bielaka zawiera się w granicach 2-8, częściej 3-5. Młode rodzą się z otwartymi oczami, owłosione i od razu ruchliwe.
Ssą matkę przez około 3 tygodnie. Po 10 dniach zaczynają żerować samodzielnie. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 10-12 miesięcy.
Fizjologiczna długość życia bielaka nie jest znana. Najstarszy zając znakowany w Szkocji miał 6 lat. Bielak wyprowadza w sezonie rozrodu od 1 do 3 miotów.
Na terenach o łagodniejszym klimacie parkoty zaczynają się w lutym, a pierwszy miot przychodzi na świat w kwietniu. W wiosennym rozrodzie uczestniczą nie wszystkie samice.
Drugi miot ma miejsce w czerwcu lub na początku lipca. W tym okresie ogół samic uczestniczy w rozrodzie. Jest to miot decydujący o wielkości przyrostu młodych w danym roku.
W trzecim miocie uczestniczy niewielka liczba samic w populacji.

Rząd Zajęczaki

---

Rodzina Zającowate:

Królik Europejski - Zając Bielak - Zając Szarak.