Węgorz
|
| ||
 | ||
| Rodzina | Węgorzowate | |
| Okres Ochronny | Od 15 czerwca do 15 lipca | |
| Wymiar Ochronny | 50 cm | |
| Rekord Polski | ||
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek występujący w Europie Zachodniej i Środkowej, w Oceanie Atlantyckim oraz we wszystkich morzach europejskich.
Żyje przy dnie; najchętniej wybiera miejsca ciepłe i muliste. Zimę spędza zagrzebany w mule.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Charakteryzuje się wężowatym, wydłużonym ciałem, pokrytym grubą warstwą śluzu.
Jego łuski są drobne, głęboko osadzone. W krwi węgorza zawiera się ichtiotoksyna – biotoksyna niebezpieczna dla ssaków, w tym ludzi, w działaniu podobna do jadu węża.
Samica osiąga nawet do 200 cm długości i wagę do 9 kg.
Samce są mniejsze od samic i osiągają długość do 60 cm (tzw. sznurówki) i wagę do 0,35 kg.
Żerowanie[edytuj | edytuj kod]
Prowadzi nocny tryb życia. Głównym źródłem pożywienia są dla niego bezkręgowce (w tym larwy owadów oraz skorupiaki takie jak raki) i drobne ryby.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
W okresie od lata do późnej jesieni podejmuje wędrówkę rozrodczą w kierunku Morza Sargassowego, gdzie wiosną odbywa tarło.