Wiewiórka Pospolita: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | <center>'''Wiewiórka Pospolita'''</...")
 
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
 
<center>'''Wiewiórka Pospolita'''</center>
 
<center>'''Wiewiórka Pospolita'''</center>
 
|-
 
|-
| colspan="2" | [[Plik:Swistak-tatrzanski.gif|center|250px]]
+
| colspan="2" | [[Plik:Wiewioka-pospolita.jpg|center|250px]]
 
|-
 
|-
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
Linia 21: Linia 21:
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
| 45 cm do 65 cm
+
| Tułów 20–24 cm,<br>Ogona 17–20 cm.
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
| samiec 2,7 do 3,4 kg. <br>samica 2,5 do 3,0 kg.
+
| 200–300 g.
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
    
 
    
 
|}
 
|}
'''Świstak Tatrzański''' – endemiczny podgatunek świstaka występujący w Tatrach. W przeszłości był zwierzęciem łownym, w XIX wieku jego liczebność drastycznie spadła.<br>  
+
'''Wiewiórka Pospolita''' – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych.<br>
Jest roślinożercą aktywnym latem, żyje w terytorialnych klanach rodzinnych w górach od regla górnego do piętra turniowego.<br>  
+
Występuje w Europie i Azji na terenach leśnych. Jest pospolita na terenie całej Polski, głównie w parkach oraz lasach liściastych.<br>  
Należy do najrzadziej występujących kręgowców w Polsce i podlega tu ścisłej ochronie gatunkowej. Chroniony jest także prawnie na Słowacji.  
+
Zamieszkuje również lasy iglaste.
 
<br>
 
<br>
  
==Systematyka i ewolucja==
+
==Budowa ciała==
Zaliczany do rodziny wiewiórkowatych gatunek Marmota marmota zaczął zasiedlać tereny Europy już w plejstocenie. Występował na rozległym terenie – od obecnej Belgii i wybrzeży kanału La Manche po Kotlinę Panońską.  
+
Tułów wraz z głową wiewiórki pospolitej osiągają łącznie długość 20–24 cm, ogona 17–20 cm, przy masie ciała 200–300 gramów. <br>
 +
Zwierzę charakteryzuje się ubarwieniem zmiennym. Spotykane są dwie odmiany: jedna z częścią grzbietową wybarwioną na rudo, szarymi bokami i białą częścią brzuszną, a druga o grzbiecie czarnobrunatnym i białej części brzusznej, a bokach cieniowanych.<br>
 +
Możliwe są także wybarwienia pośrednie. Wspomniane wersje kolorystyczne mogą występować równolegle u rodzeństwa z jednego miotu.<br>
 +
Jesienią wiewiórki zmieniają futro na bardziej gęste i wybarwione w szarym odcieniu. Kolejna zmiana futra następuje wiosną.<br>
 +
Ogon pokryty jest włosem rozmieszczonym w dwóch pasmach. Wiewiórka ma długie uszy zakończone kitkami. Zęby mają niskie korony.
 
<br>
 
<br>
  
==Morfologia==
+
==Pożywienie==
Świstak tatrzański należy do największych europejskich gryzoni. Wielkością zbliżony jest do kota domowego.<br>
+
Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią nasiona i pączki drzew, grzyby, owoce, ale także owady, jaja i pisklęta.<br>  
Tułów świstaka jest masywny. Jego długość (wraz z głową) wynosi od 45 cm do 65 cm.<br>
+
Obserwowano je również przy zdrapywaniu kory drzew iglastych i spijaniu żywicy. Przeciętnie zimą spożywają około 35 g pokarmu.<br>  
Na wiosnę masa ciała dorosłego samca wynosi od 2,7 do 3,4 kg, zaś samicy od 2,5 do 3,0 kg.<br>  
+
Jesienią gromadzi zapasy żywności. Na wiewiórki polują kuny i ptaki drapieżne.  
W sezonie od wiosny do jesieni świstaki zaczynają jednak odżywiać się kaloryczniej, przyjmują więcej węglowodanów pochodzących z nasion traw, a tkanka tłuszczowa brunatna znacznie się rozbudowuje, tworząc rezerwę energetyczną na czas kolejnej hibernacji.<br>  
 
Masa ciała świstaka zaczyna się więc w tym okresie wyraźnie zwiększać i do jesieni potrafi wzrosnąć do ponad 6 kg, z czego ponad 2 kg przypada na tkankę tłuszczową. Puszysty ogon ma długość zbliżoną do długości tułowia – od 13 do 17 cm.  
 
 
<br>
 
<br>
  
 
==Tryb życia==
 
==Tryb życia==
Świstak tatrzański to zwierzę dzienne, o terytorialnym i socjalnym sposobie życia. Jest monogamiczny, a poszczególne rodziny łączą się w kolonie, których jądro stanowi zwykle dominująca para zwierząt.<br>  
+
Wiewiórka pospolita zamieszkuje dziuple, które utyka porostami i mchami, lub gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie lub sama buduje gniazda z gałęzi.<br>  
Roczny cykl życiowy świstaka składa się z dwóch okresów: aktywności letniej i snu zimowego.<br>  
+
Gniazda te buduje w koronach drzew, zwykle w rozwidleniu gałęzi. Buduje je z trawy i drobnych gałązek i wyściela mchami.<br>  
Aktywność letnia świstaka rozpoczyna się na przełomie kwietnia i maja i trwa do drugiej połowy września lub pierwszej połowy października.<br>  
+
Jest aktywna w dzień, najbardziej rano i po południu. Wiedzie samotne życie, rzadko łączy się w pary.<br>  
Najwcześniejsze pojawienie się świstaka na powierzchni odnotowano 22 kwietnia, a najpóźniejsze – 10 maja.  
+
Nie zapada w sen zimowy, ale może ograniczać opuszczanie gniazda. Nie jest to gatunek terytorialny.  
 
<br>
 
<br>
  
==Pożywienie==
+
==Rozród==
Świstak tatrzański jest roślinożercą. Główny składnik jego pożywienia stanowi roślinność zielna, krzewy i krzewinki, korzonki i bulwy.<br>  
+
Ciąża trwa 38–39 dni. Samica rodzi w jednym miocie od 3 do 7 młodych. <br>
Skład pożywienia zmienia się wraz z okresami wegetacji roślinności tatrzańskiej. Do ulubionych wiosennych potraw należą trawy, a latem świstak najchętniej je goryczkę kropkowaną, kosmatkę brunatną, podbiałek alpejski, kuklika górskiego, marchwicę pospolitą oraz wiechlinę granitową.<br>
+
W ciągu roku wydaje zwykle 1–3 miotów – przeważnie w okresie między wczesną wiosną a latem. Młode rodzą się ślepe i nagie. <br>
Świstak tatrzański jest narażony na ataki ze strony drapieżników: orła przedniego, wilka szarego, rysia euroazjatyckiego, lisa.  
+
Po narodzinach ważą 8–12 g, otwierają oczy po blisko 30 dniach życia. Usamodzielniają się w wieku 10 tygodni.<br>
Sama obecność człowieka też powoduje presję i powoduje zmiany zachowań. W odniesieniu do człowieka świstak zachowuje bezpieczny dystans ucieczki rzędu kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. W stosunku do drapieżników dystans ten jest wyraźnie wydłużony i wynosi kilkaset metrów.  
+
Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Mogą żyć 6–7 lat, w niewoli dłużej; prawdopodobnie ze względu na drapieżnictwo żyją na wolności maksymalnie 2–4 lata.  
 
<br><br>
 
<br><br>
 
<br>
 
<br>

Aktualna wersja na dzień 22:31, 30 kwi 2022

Wiewiórka Pospolita
Wiewioka-pospolita.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Wiewiórkowate
Gatunek Wiewiórka Pospolita
Długość ciała Tułów 20–24 cm,
Ogona 17–20 cm.
Masa ciała 200–300 g.

Wiewiórka Pospolita – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych.
Występuje w Europie i Azji na terenach leśnych. Jest pospolita na terenie całej Polski, głównie w parkach oraz lasach liściastych.
Zamieszkuje również lasy iglaste.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Tułów wraz z głową wiewiórki pospolitej osiągają łącznie długość 20–24 cm, ogona 17–20 cm, przy masie ciała 200–300 gramów.
Zwierzę charakteryzuje się ubarwieniem zmiennym. Spotykane są dwie odmiany: jedna z częścią grzbietową wybarwioną na rudo, szarymi bokami i białą częścią brzuszną, a druga o grzbiecie czarnobrunatnym i białej części brzusznej, a bokach cieniowanych.
Możliwe są także wybarwienia pośrednie. Wspomniane wersje kolorystyczne mogą występować równolegle u rodzeństwa z jednego miotu.
Jesienią wiewiórki zmieniają futro na bardziej gęste i wybarwione w szarym odcieniu. Kolejna zmiana futra następuje wiosną.
Ogon pokryty jest włosem rozmieszczonym w dwóch pasmach. Wiewiórka ma długie uszy zakończone kitkami. Zęby mają niskie korony.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią nasiona i pączki drzew, grzyby, owoce, ale także owady, jaja i pisklęta.
Obserwowano je również przy zdrapywaniu kory drzew iglastych i spijaniu żywicy. Przeciętnie zimą spożywają około 35 g pokarmu.
Jesienią gromadzi zapasy żywności. Na wiewiórki polują kuny i ptaki drapieżne.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Wiewiórka pospolita zamieszkuje dziuple, które utyka porostami i mchami, lub gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie lub sama buduje gniazda z gałęzi.
Gniazda te buduje w koronach drzew, zwykle w rozwidleniu gałęzi. Buduje je z trawy i drobnych gałązek i wyściela mchami.
Jest aktywna w dzień, najbardziej rano i po południu. Wiedzie samotne życie, rzadko łączy się w pary.
Nie zapada w sen zimowy, ale może ograniczać opuszczanie gniazda. Nie jest to gatunek terytorialny.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Ciąża trwa 38–39 dni. Samica rodzi w jednym miocie od 3 do 7 młodych.
W ciągu roku wydaje zwykle 1–3 miotów – przeważnie w okresie między wczesną wiosną a latem. Młode rodzą się ślepe i nagie.
Po narodzinach ważą 8–12 g, otwierają oczy po blisko 30 dniach życia. Usamodzielniają się w wieku 10 tygodni.
Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Mogą żyć 6–7 lat, w niewoli dłużej; prawdopodobnie ze względu na drapieżnictwo żyją na wolności maksymalnie 2–4 lata.


Rząd Gryzonie