Suseł Perełkowany: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 21: Linia 21:
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
| Tułów 20–24 cm,<br>Ogona 17–20 cm.
+
| 178–247 mm.
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
| 200–300 g.
+
| 170 g do 450 g.
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
    
 
    
 
|}
 
|}
Suseł perełkowany (Spermophilus suslicus) – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych[5]. Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem[6]. Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce[4]. Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem[7] i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową[6].  
+
'''Suseł Perełkowany''' – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych.<br>
 +
Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem.<br>
 +
Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce.<br>
 +
Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową.  
 
<br>
 
<br>
  
 
==Budowa ciała==
 
==Budowa ciała==
Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości (178–247 mm), podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu. Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy. Gęsta[1], żółtawo-szaro-brązowa sierść części grzbietowej jest nakrapiana wyraźnymi białymi plamkami – „perełkami” – o średnicy około 4 mm[6]. Sierść na klatce piersiowej jest szaro-ruda lub szaro-żółta, zaś na bokach żółtawo-szara[6][14]. Sierść starszych susłów staje się jaśniejsza od sierści młodych osobników po linieniu[6]. Oczy duże, ciemne, o żółtawej źrenicy[1]. Przednie, chwytne łapy są wyposażone w 4 palce i mają płaskie, długie i mocne pazury, pomocne w kopaniu nor. Łapy tylne mają po 5 palców. W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy. Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada. Dorosłe samce są większe od samic[6]. Wzór zębowy susła perełkowanego: 1023 1013 {\displaystyle {\tfrac {1023}{1013}}} {\displaystyle {\tfrac {1023}{1013}}}[18].  
+
Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości 178–247 mm, podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu.<br> Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy.<br>
 +
W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy.<br>
 +
Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada.<br>
 +
Dorosłe samce są większe od samic.  
 
<br>
 
<br>
  
 
==Pożywienie==
 
==Pożywienie==
 
+
Suseł perełkowany zasadniczo jest roślinożercą. Żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, cebulami i bulwami.<br>
<br>
+
Do menu zalicza się mniszek pospolity, krwawnik pospolity, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna drobnogłówkowa, lucerna nerkowata, babka zwyczajna i lancetowata i różne rośliny pastewne.<br>  
 
+
Chętnie zjada pszenicę. Składniki pożywienia zmieniają się wraz z porami roku. Na wiosnę susły żywią się podziemnymi pędami roślin, a na powierzchni – nasionami krwawnika i plewami.<br>  
==Tryb życia==
+
Na przełomie wiosny i lata w menu pojawiają się kwiaty, rośliny uprawne i nasiona dzikich traw, a w sierpniu i we wrześniu dominują nasiona.
 
 
<br>
 
 
 
==Rozród==
 
 
 
 
<br><br>
 
<br><br>
<br>
 
 
{{ssaki rząd gryzonie}}
 
{{ssaki rząd gryzonie}}
 
<br>
 
<br>
 
[[Category:Ssaki]]
 
[[Category:Ssaki]]

Aktualna wersja na dzień 19:41, 1 maj 2022

Suseł Perełkowany
Susel-perełkowany.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Wiewiórkowate
Gatunek Suseł Perełkowany
Długość ciała 178–247 mm.
Masa ciała 170 g do 450 g.

Suseł Perełkowany – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych.
Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem.
Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce.
Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości 178–247 mm, podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu.
Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy.
W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy.
Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada.
Dorosłe samce są większe od samic.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Suseł perełkowany zasadniczo jest roślinożercą. Żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, cebulami i bulwami.
Do menu zalicza się mniszek pospolity, krwawnik pospolity, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna drobnogłówkowa, lucerna nerkowata, babka zwyczajna i lancetowata i różne rośliny pastewne.
Chętnie zjada pszenicę. Składniki pożywienia zmieniają się wraz z porami roku. Na wiosnę susły żywią się podziemnymi pędami roślin, a na powierzchni – nasionami krwawnika i plewami.
Na przełomie wiosny i lata w menu pojawiają się kwiaty, rośliny uprawne i nasiona dzikich traw, a w sierpniu i we wrześniu dominują nasiona.

Rząd Gryzonie