Suseł Perełkowany: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 21: Linia 21:
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Długość ciała'''
| Tułów 20–24 cm,<br>Ogona 17–20 cm.
+
| 178–247 mm.
 
|-  
 
|-  
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
 
|style="width: 45%" | '''Masa ciała'''
| 200–300 g.
+
| 170 g do 450 g.
 
|-  
 
|-  
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" |
 
    
 
    
 
|}
 
|}
'''Wiewiórka Pospolita''' – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych.<br>
+
'''Suseł Perełkowany''' – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych.<br>  
Występuje w Europie i Azji na terenach leśnych. Jest pospolita na terenie całej Polski, głównie w parkach oraz lasach liściastych.<br>  
+
Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem.<br>
Zamieszkuje również lasy iglaste.
+
Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce.<br>  
 +
Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową.  
 
<br>
 
<br>
  
 
==Budowa ciała==
 
==Budowa ciała==
Tułów wraz z głową wiewiórki pospolitej osiągają łącznie długość 20–24 cm, ogona 17–20 cm, przy masie ciała 200–300 gramów. <br>
+
Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości 178–247 mm, podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu.<br> Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy.<br>
Zwierzę charakteryzuje się ubarwieniem zmiennym. Spotykane są dwie odmiany: jedna z częścią grzbietową wybarwioną na rudo, szarymi bokami i białą częścią brzuszną, a druga o grzbiecie czarnobrunatnym i białej części brzusznej, a bokach cieniowanych.<br>  
+
W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy.<br>  
Możliwe są także wybarwienia pośrednie. Wspomniane wersje kolorystyczne mogą występować równolegle u rodzeństwa z jednego miotu.<br>  
+
Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada.<br>  
Jesienią wiewiórki zmieniają futro na bardziej gęste i wybarwione w szarym odcieniu. Kolejna zmiana futra następuje wiosną.<br>  
+
Dorosłe samce są większe od samic.  
Ogon pokryty jest włosem rozmieszczonym w dwóch pasmach. Wiewiórka ma długie uszy zakończone kitkami. Zęby mają niskie korony.
 
 
<br>
 
<br>
  
 
==Pożywienie==
 
==Pożywienie==
Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią nasiona i pączki drzew, grzyby, owoce, ale także owady, jaja i pisklęta.<br>  
+
Suseł perełkowany zasadniczo jest roślinożercą. Żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, cebulami i bulwami.<br>  
Obserwowano je również przy zdrapywaniu kory drzew iglastych i spijaniu żywicy. Przeciętnie zimą spożywają około 35 g pokarmu.<br>
+
Do menu zalicza się mniszek pospolity, krwawnik pospolity, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna drobnogłówkowa, lucerna nerkowata, babka zwyczajna i lancetowata i różne rośliny pastewne.<br>  
Jesienią gromadzi zapasy żywności. Na wiewiórki polują kuny i ptaki drapieżne.
+
Chętnie zjada pszenicę. Składniki pożywienia zmieniają się wraz z porami roku. Na wiosnę susły żywią się podziemnymi pędami roślin, a na powierzchni – nasionami krwawnika i plewami.<br>  
<br>
+
Na przełomie wiosny i lata w menu pojawiają się kwiaty, rośliny uprawne i nasiona dzikich traw, a w sierpniu i we wrześniu dominują nasiona.
 
 
==Tryb życia==
 
Wiewiórka pospolita zamieszkuje dziuple, które utyka porostami i mchami, lub gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie lub sama buduje gniazda z gałęzi.<br>
 
Gniazda te buduje w koronach drzew, zwykle w rozwidleniu gałęzi. Buduje je z trawy i drobnych gałązek i wyściela mchami.<br>  
 
Jest aktywna w dzień, najbardziej rano i po południu. Wiedzie samotne życie, rzadko łączy się w pary.<br>
 
Nie zapada w sen zimowy, ale może ograniczać opuszczanie gniazda. Nie jest to gatunek terytorialny.
 
<br>
 
 
 
==Rozród==
 
Ciąża trwa 38–39 dni. Samica rodzi w jednym miocie od 3 do 7 młodych. <br>
 
W ciągu roku wydaje zwykle 1–3 miotów – przeważnie w okresie między wczesną wiosną a latem. Młode rodzą się ślepe i nagie. <br>
 
Po narodzinach ważą 8–12 g, otwierają oczy po blisko 30 dniach życia. Usamodzielniają się w wieku 10 tygodni.<br>
 
Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Mogą żyć 6–7 lat, w niewoli dłużej; prawdopodobnie ze względu na drapieżnictwo żyją na wolności maksymalnie 2–4 lata.  
 
 
<br><br>
 
<br><br>
<br>
 
 
{{ssaki rząd gryzonie}}
 
{{ssaki rząd gryzonie}}
 
<br>
 
<br>
 
[[Category:Ssaki]]
 
[[Category:Ssaki]]

Aktualna wersja na dzień 19:41, 1 maj 2022

Suseł Perełkowany
Susel-perełkowany.gif
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ssaki
Rodzina Wiewiórkowate
Gatunek Suseł Perełkowany
Długość ciała 178–247 mm.
Masa ciała 170 g do 450 g.

Suseł Perełkowany – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych.
Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem.
Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce.
Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową.

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości 178–247 mm, podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu.
Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy.
W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy.
Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada.
Dorosłe samce są większe od samic.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Suseł perełkowany zasadniczo jest roślinożercą. Żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, cebulami i bulwami.
Do menu zalicza się mniszek pospolity, krwawnik pospolity, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna drobnogłówkowa, lucerna nerkowata, babka zwyczajna i lancetowata i różne rośliny pastewne.
Chętnie zjada pszenicę. Składniki pożywienia zmieniają się wraz z porami roku. Na wiosnę susły żywią się podziemnymi pędami roślin, a na powierzchni – nasionami krwawnika i plewami.
Na przełomie wiosny i lata w menu pojawiają się kwiaty, rośliny uprawne i nasiona dzikich traw, a w sierpniu i we wrześniu dominują nasiona.

Rząd Gryzonie