Suseł Perełkowany: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 21: | Linia 21: | ||
|- | |- | ||
|style="width: 45%" | '''Długość ciała''' | |style="width: 45%" | '''Długość ciała''' | ||
− | | | + | | 178–247 mm. |
|- | |- | ||
|style="width: 45%" | '''Masa ciała''' | |style="width: 45%" | '''Masa ciała''' | ||
− | | | + | | 170 g do 450 g. |
|- | |- | ||
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | | | colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | |
Wersja z 19:36, 1 maj 2022
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ssaki | |
Rodzina | Wiewiórkowate | |
Gatunek | Suseł Perełkowany | |
Długość ciała | 178–247 mm. | |
Masa ciała | 170 g do 450 g. | |
Suseł Perełkowany – średniej wielkości gryzoń z rodziny wiewiórkowatych.
Wielkością i kształtem zbliżony do wiewiórki, ale różni się od niej barwą sierści, mniejszymi uszami i krótszym ogonem.
Jest gatunkiem endemicznym we wschodniej Europie. Występuje w Rosji, na Ukrainie, w Mołdawii, w niewielkim zakresie na Białorusi oraz w południowo-wschodniej Polsce.
Suseł perełkowany jest zaliczany do gatunków zanikających. W Polsce spotykany jest jedynie między Wieprzem a Bugiem i jest objęty ochroną gatunkową, zaś cztery zwarte kolonie są objęte ochroną rezerwatową.
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Suseł perełkowany jest gryzoniem o średniej wielkości 178–247 mm, podobnym do wiewiórki. Różni się od niej ubarwieniem sierści, długością ogona i uszu.
Porośnięty sztywną sierścią ogon ma długość 2,5–5,6 cm. Uszy bardzo krótkie, niemal całkowicie ukryte w sierści głowy.
W zależności od pory roku, masa ciała dorosłego susła może wynosić od 170 g do 450 g, a wyjątkowo nawet do 490 g. Masa ciała zwiększa się w okresie od wiosny do jesieni, kiedy susły przygotowują się do przetrwania zimy.
Podczas snu zimowego organizm susła czerpie energię z nagromadzonych wcześniej zapasów tłuszczu, więc do wiosny masa ciała powoli spada.
Dorosłe samce są większe od samic.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Suseł perełkowany zasadniczo jest roślinożercą. Żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, kłączami, cebulami i bulwami.
Do menu zalicza się mniszek pospolity, krwawnik pospolity, koniczyna łąkowa, koniczyna biała, koniczyna drobnogłówkowa, lucerna nerkowata, babka zwyczajna i lancetowata i różne rośliny pastewne.
Chętnie zjada pszenicę. Składniki pożywienia zmieniają się wraz z porami roku. Na wiosnę susły żywią się podziemnymi pędami roślin, a na powierzchni – nasionami krwawnika i plewami.
Na przełomie wiosny i lata w menu pojawiają się kwiaty, rośliny uprawne i nasiona dzikich traw, a w sierpniu i we wrześniu dominują nasiona.
Rodzina Wiewiórkowate: | Świstak Tatrzański - Wiewiórka Pospolita - Suseł Perełkowany. |
Rodzina Bobrowate: | Bóbr Europejski. |
Rodzina Chomikowate: | Chomik Europejski - Karczownik Ziemnowodny - Nornica Ruda - Nornik Bury. |