Góry Wałrzyskie
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska Słowacja
| ||
| Położenie | |||
| Wysokość | 2405 m n.p.m. | ||
| Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Góry Wałbrzyskie (332.42, niem. Waldenburger Bergland, też Waldenburger Gebirge) – pasmo górskie w Sudetach Środkowych, w całości w Polsce; najwyższy szczyt – Borowa, 853 m n.p.m.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Przebiegają na długości 35 km z północnego zachodu na południowy wschód, od doliny Bobru do doliny Bystrzycy.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Od południa, poprzez dolinę Leska i Kotlinę Wałbrzyską graniczą z Górami Kamiennymi i Kotliną Kamiennogórską, a od zachodu z Górami Lisimi będącymi grzbietem Rudaw Janowickich.
Na północnym zachodzie docierają aż do Gór Kaczawskich.
Na północy przechodzą płynnie w Pogórze Wałbrzyskie, a na wschodzie w dolinie Bystrzycy łączą się z Górami Sowimi.
Rzeźba terenu[edytuj | edytuj kod]
Góry Wałbrzyskie składają się z kilku części. Są to:
- Masyw Trójgarbu i Krąglaka,
- Masyw Chełmca,
- Kotlina Wałbrzyska,
- Góry Czarne,
- Rybnicki Grzbiet.
Szczyty[edytuj | edytuj kod]
Najwyższym szczytem jest Borowa – 853 m n.p.m.
Wybitnymi szczytami są także Chełmiec i Trójgarb, które przez co najmniej kilkadziesiąt dni w roku są widoczne i łatwo rozpoznawalne z odległego o 60 kilometrów w linii prostej Wrocławia.
Inne szczyty to Kozioł – 774 m n.p.m., Wołowiec – 776 m n.p.m., Mały Wołowiec – 720 m n.p.m.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Góry Wałbrzyskie leżą na obszarze zewnętrznej, północnej części niecki śródsudeckiej, w której warstwy skalne zapadają ku środkowi.
Zbudowane są ze skał osadowych, głównie piaskowców, zlepieńców i łupków oraz wulkanicznych – porfirów, melafirów i ich tufów.
Skały te powstały w karbonie i permie.
W górnym karbonie powstały złoża węgla kamiennego, a w mezozoiku – żyłowe złoża barytu.
Powierzchnie wysoczyzn pokrywają plejstoceńskie lessy, natomiast zbocza gór plejstoceńskie i holoceńskie rumosze skalne i gliny zboczowe.