Góry Łużyckie: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "__NOTOC__ {| class="wikitable" style="width: 25%; float:right; margin-left: 10px;" | colspan="3" style="background-color:#0000cc;" | |- | colspan="4" | Plik:Gory-opaws...") |
|||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
| colspan="3" style="background-color:#0000cc;" | | | colspan="3" style="background-color:#0000cc;" | | ||
|} | |} | ||
| − | Góry Łużyckie[ | + | '''Góry Łużyckie''' – pasmo górskie w [[Góry Sudety|Sudetach]], oddzielone [[Brama Łużycka|Bramą Łużycką]] od leżących na wschód [[Góry Izerskie|Gór Izerskich]], leżące w Czechach i częściowo w Niemczech, między miastami Uściem nad Łabą, Żytawą a Libercem. |
| − | Na północy graniczą z Obniżeniem Żytawsko-Zgorzeleckim | + | Na północy graniczą z Obniżeniem Żytawsko-Zgorzeleckim i [[Pogórze Łużyckie|Pogórzem Łużyckim]], od wschodu z Grzbietem Jesztedzkim, od południa z [[Wyżyna Ralska|Wyżyną Ralską]] i Średniogórzem Czeskim, a od zachodu z [[Góry Połabskie|Górami Połabskimi]]. |
Najwyższym szczytem jest Luż (czes. Luž, górnołuż. Łysa, niem. Lausche) 793 m n.p.m.. Inne ważne szczyty: Pěnkavčí vrch (niem. Finkenkoppe) 792 m n.p.m.; Jodłowa (czes. Jedlová, niem. Tannenberg) 774 m n.p.m.; Klucz (czes. Klíč, niem. Kleis) 760 m n.p.m.; Hwozd (czes. Hvozd, niem. Hochwald); 750 m n.p.m.) i Studenec (niem. Kaltenberg; 736 m n.p.m.). | Najwyższym szczytem jest Luż (czes. Luž, górnołuż. Łysa, niem. Lausche) 793 m n.p.m.. Inne ważne szczyty: Pěnkavčí vrch (niem. Finkenkoppe) 792 m n.p.m.; Jodłowa (czes. Jedlová, niem. Tannenberg) 774 m n.p.m.; Klucz (czes. Klíč, niem. Kleis) 760 m n.p.m.; Hwozd (czes. Hvozd, niem. Hochwald); 750 m n.p.m.) i Studenec (niem. Kaltenberg; 736 m n.p.m.). | ||
Wersja z 11:20, 11 mar 2022
| Kontynent | Europa | ||
| Państwo |  Polska  Czechy
| ||
| Województwo | dolnośląskie | ||
| Najwyższy Szczyt | Smrek 1127 m n.p.m. | ||
| Długość | 55 km | ||
| Powierzchnia | |||
Góry Łużyckie – pasmo górskie w Sudetach, oddzielone Bramą Łużycką od leżących na wschód Gór Izerskich, leżące w Czechach i częściowo w Niemczech, między miastami Uściem nad Łabą, Żytawą a Libercem.
Na północy graniczą z Obniżeniem Żytawsko-Zgorzeleckim i Pogórzem Łużyckim, od wschodu z Grzbietem Jesztedzkim, od południa z Wyżyną Ralską i Średniogórzem Czeskim, a od zachodu z Górami Połabskimi.
Najwyższym szczytem jest Luż (czes. Luž, górnołuż. Łysa, niem. Lausche) 793 m n.p.m.. Inne ważne szczyty: Pěnkavčí vrch (niem. Finkenkoppe) 792 m n.p.m.; Jodłowa (czes. Jedlová, niem. Tannenberg) 774 m n.p.m.; Klucz (czes. Klíč, niem. Kleis) 760 m n.p.m.; Hwozd (czes. Hvozd, niem. Hochwald); 750 m n.p.m.) i Studenec (niem. Kaltenberg; 736 m n.p.m.).
Zbudowane z górnokredowych piaskowców, spod których na północnym wschodzie odsłaniają się skały metamorficzne proterozoiczne i paleozoiczne oraz skały osadowe permskie i jurajskie. W wielu miejscach starsze skały są poprzebijane kominami trzeciorzędowych bazaltów i fonolitów, z których są zbudowane najwyższe szczyty.
Przez grzbiet Gór Łużyckich przebiega dział wodny oddzielający zlewisko Morza Bałtyckiego i Północnego. W centralnej części gór znajduje się kilka niewielkich jezior oraz kilka sztucznych zbiorników wodnych.
Na podłożu bazaltowym rosną bogate lasy bukowo-jodłowe. Na podłożu piaskowcowym rosną ubogie buczyny. W cieplejszych miejscach zachowały się płaty dąbrów podgórskich. W dolinach potoków występują lasy łęgowe jesionowo-olchowe z bogatą roślinnością zielną. Obecnie duże połacie gór porastają wtórnie wprowadzone przez człowieka bory świerkowe z sosną wejmutką i modrzewiem.
Już od XIII wieku w Górach Łużyckich rozwijało się szklarstwo, natomiast od XV wieku rozwijało się górnictwo i hutnictwo, które z przerwami funkcjonowało do 1911 r.