Chomik Europejski: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 28: | Linia 28: | ||
| colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | | | colspan="3" style="background-color:#0066ff;" | | ||
|} | |} | ||
− | + | Chomik europejski[24][25] (Cricetus cricetus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, największy gatunek chomika (Cricetinae), jedyny przedstawiciel rodzaju Cricetus[26]. Gatunek synantropijny, wywodzący się ze środowisk stepowych[27], rozprzestrzenił się szeroko w Eurazji i zajmuje tereny od Chin aż po Holandię i Belgię[28]. Był uznawany za poważnego szkodnika upraw rolnych człowieka[25]. Zakres ochrony C. cricetus w Europie jest bardzo zróżnicowany[27]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) w opublikowanej w czerwcu 2020 roku aktualizacji Czerwonej listy gatunków zagrożonych zalicza C. cricetus do kategorii gatunków krytycznie zagrożonych oznaczanej akronimem „CR” (ang. Critically Endangered)[23]. | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
{| class="wikitable" width="50%" | {| class="wikitable" width="50%" | ||
|+Wymiary bobra europejskiego | |+Wymiary bobra europejskiego |
Wersja z 19:17, 3 maj 2022
| ||
Królestwo | Zwierzęta | |
Gromada | Ssaki | |
Rodzina | Bobrowate | |
Gatunek | Chomik Europejski | |
Długość ciała | 90–110 cm. | |
Masa ciała | 18–29 kg. | |
Chomik europejski[24][25] (Cricetus cricetus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, największy gatunek chomika (Cricetinae), jedyny przedstawiciel rodzaju Cricetus[26]. Gatunek synantropijny, wywodzący się ze środowisk stepowych[27], rozprzestrzenił się szeroko w Eurazji i zajmuje tereny od Chin aż po Holandię i Belgię[28]. Był uznawany za poważnego szkodnika upraw rolnych człowieka[25]. Zakres ochrony C. cricetus w Europie jest bardzo zróżnicowany[27]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) w opublikowanej w czerwcu 2020 roku aktualizacji Czerwonej listy gatunków zagrożonych zalicza C. cricetus do kategorii gatunków krytycznie zagrożonych oznaczanej akronimem „CR” (ang. Critically Endangered)[23].
wymiar | |
---|---|
długość ciała | |
długość ogona | |
szerokość ogona | |
masa ciała |
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Bóbr europejski jest zwierzęciem ziemnowodnym, silnie terytorialnym, wiodącym nocny tryb życia.
Jest rodzinny i zasadniczo monogamiczny. Zwykle na stanowisku żyje jedna rodzina, w skład której wchodzą rodzice i maksimum dwa pokolenia potomstwa – w sumie do 4–10 osobników.
Sporadycznie napotyka się w jednym stanowisku funkcjonowanie większej kolonii rodzinnej.
Terytorium pojedynczej rodziny obejmuje zwykle od 1 do 4 km długości cieku. Zagęszczenie stanowisk zależy od wielu czynników zewnętrznych, w tym lokalnych warunków żywieniowych i hydrologicznych oraz od presji człowieka.
Cykl życiowy[edytuj | edytuj kod]
Samica C. fiber rodzi jeden raz w roku, średnio dwa młode w miocie, maksymalnie do sześciu.
Okres intensywnego rozrodu przypada na lata między 3 a 10 rokiem życia zwierząt. Gody odbywają się w styczniu i lutym.
Do kopulacji dochodzi w wodzie i trwa ona 0,5–3 minuty. W sytuacji, gdyby nie doszło do zapłodnienia samicy, ruja może się powtarzać nawet do 5 razy w czasie okresu godowego co 12–14 dni.
Ciąża trwa 105–107 dni, a młode przychodzą na świat w maju lub czerwcu. Samica rodzi na siedząco i przednimi łapami pomaga młodym wyjść na świat.
Bobry rodzą się pokryte gęstym, miękkim futrem i ważą ok. 500 g. Po porodzie samica troszczy się o to, by je dokładnie wylizać.
Młode szybko rosną – w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia dobowy przyrost masy ciała wynosi 40–50 g. Po roku małe bobry mają już po około 8–13 kg, a po drugim roku życia ich masa ciała sięga 14 kg.
Opiekę nad młodymi sprawują obydwoje rodzice oraz starsze rodzeństwo. Młode bobry dobrze pływają, ale chętnie korzystają z grzbietu lub ogona matki jako środka transportu. W pierwszym miesiącu życia bobry żywią się wyłącznie odżywczym, tłustym mlekiem matki.
Śpią w nocy, a w dzień baraszkują. Po przejściu na pokarm stały zmianie ulega dobowy cykl ich aktywności. Chętniej śpią w ciągu dnia, aktywne są wieczorem.
Bóbr europejski żyje do około 30 lat. Roczny przyrost populacji w Polsce wynosi od kilku do kilkunastu procent.
Rozmieszczenie[edytuj | edytuj kod]
Dawniej bóbr europejski występował w całej strefie umiarkowanej Europy i Azji. Na początku XX wieku liczebność bobrów europejskich była już ograniczona do około 1200 osobników, żyjących w ośmiu izolowanych populacjach.
W pierwszej dekadzie XXI wieku za sprawą przesiedleń, reintrodukcji i działań ochronnych liczebność bobrów znacznie wzrosła.
W roku 2010 była szacowana na około 1 040 000 osobników, jednak liczba ta obejmuje także populacje wsiedlonego na północnym zachodzie i dalekim wschodzie Federacji Rosyjskiej bobra kanadyjskiego, którego zasięgi występowania sąsiadują lub pokrywają się z zasięgami populacji.
Obecnie spotkać go można w północnej części Eurazji w: Austrii, Białorusi, Belgii, Chinach, Chorwacji, Czechach, Estonii, Finlandii, Francji, Holandii, Litwie, Liechtensteinie, Łotwie, Mołdawii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Rosji, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainie, Węgrzech, a także w azjatyckiej części Rosji, jak również w chińskim regionie Sinciang i w zachodniej Mongolii.
W części współczesnych lokalizacji bóbr europejski formalnie uznany jest za gatunek wymarły, jednak podlegał reintrodukcji.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Bóbr europejski jest roślinożercą. Stare przekonania, że bobry polują na ryby, są nieprawdziwe.
Bóbr może żywić się niemal wszystkimi dostępnymi częściami roślin przybrzeżnych i wodnych – łykiem drzew i krzewów, gałązkami, roślinami zielnymi: trzciną, grążelami. Bobry nie zjadają jednak samego drewna, ale korę drzew, liście, młode pędy, cienkie gałązki i łyko.
W skład zimowego żeru polskich populacji wchodzą wierzby: wierzba szara, uszata, pięciopręcikowa i purpurowa, lokalnie wierzba wiciowa i śniada.
W zależności od specyfiki siedliska wybierają jeszcze inne gatunki. Kiedy nie mają innej możliwości, to wybór pada na brzozę omszoną, brzozę niską i brodawkowatą.
Na terenach górskich bobry chętnie wybierają młode jesiony, buki, jawory oraz drzewa twarde, np. dąb i grab.
W siedliskach zlokalizowanych na terenach o wysokich zboczach, a także w terenach górskich zjadają elementy wierzby białej oraz wierzby iwa.
Organizm bobra nie jest w stanie łatwo spożytkować całego przyjmowanego pokarmu, bowiem znaczną część pożywienia roślinnego stanowi celuloza.
Dlatego bóbr stosuje cekotrofię, czyli specyficzną odmianę koprofagii. Wytwarza dwa rodzaje odchodów i zjada jeden z nich, ten w którym znajdują się składniki wstępnie przetworzone przez bakterie.
Rodzina Wiewiórkowate: | Świstak Tatrzański - Wiewiórka Pospolita - Suseł Perełkowany. |
Rodzina Bobrowate: | Bóbr Europejski. |
Rodzina Chomikowate: | Chomik Europejski - Karczownik Ziemnowodny - Nornica Ruda - Nornik Bury. |