Beskid Mały

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kontynent Europa
Państwo Flaga-polski22px.png   Polska
Województwo śląskie
małopolskie
Najwyższy Szczyt Czupel 930 m n.p.m.
Długość 35 km
Powierzchnia


Beskid Mały - pasmo górskie w Polsce, stanowiące część Beskidów Zachodnich. Ma długość ok. 35 km i szerokość 10-15 km.
Jest przedłużeniem na wschód Beskidu Śląskiego, od którego oddziela go szeroka Brama Wilkowicka.
Jest to niewielkie powierzchniowo (stąd jego nazwa), ale zwarte pasmo górskie. Najwyższym szczytem jest Czupel (930 m).

Hydrografia[edytuj | edytuj kod]

Beskid Mały znajduje się w dorzeczu Wisły, a dokładniej jej trzech dopływów – rzek Biała, Soła i Skawa. Wyróżnia się między nimi dwa działy wodne:

  • między Białą i Sołą – od Bramy Wilkowickiej przez grzbiet Magurki Wilkowickiej, Czupla, Sokołówki, przełęcz Przegibek, Gaiki i Kopiec Lipnicki do Krzemionek
  • między Sołą i Skawą – od przełęczy Przydawki na północ przez Pietrasową, Wielki Gibasów Groń, Łamaną Skałę, Potrójną (883 m), Przełęcz Kocierską, Wielką Bukową, Porębski Groń i Złotą Górę do Andrychowa.

Soła dokonała przełomu przez Beskid Mały dzieląc go na część zachodnią i wschodnią. Przełom ten powstał podczas jednego z okresów międzylodowcowych w plejstocenie, w wyniku erozji wstecznej prawobrzeżnego dopływu Wisły, który wypływał niegdyś w okolicy Porąbki.
Dawniej Soła płynęła przez Bramę Wilkowicką, świadczą o tym znajdujące się na jej obszarze pokłady żwiru.

Geologia i rzeźba terenu[edytuj | edytuj kod]

Beskid Mały geologicznie jest jednorodny z Beskidem Śląskim. Zbudowany jest z trzech jednostek tektonicznych: płaszczowiny podśląskiej, śląskiej i magurskiej. Płaszczowina podśląska występuje na północy Beskidu (ciągnie się od Kóz w rejony Andrychowa) i w Kotlinie Żywieckiej.
Beskid Mały zbudowany jest w 95% z piaskowców płaszczowiny śląskiej. Ewenementem geologicznym są Skałki Andrychowskie – są to tzw. porwaki, będące najstarszymi skałami w tym rejonie. Na grzbietach występują liczne wychodnie skalne zbudowane z bardziej odpornych na wietrzenie piaskowców i zlepieńców istebniańskich.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Klimat właściwy strefie górskiej, w dużej mierze zależący od wysokości danego miejsca n.p.m.
Tereny położone na wysokości do 700 m n.p.m. mają klimat umiarkowany ciepły o średniej rocznej temperaturze od +4 °C do +6 °C, te położone wyżej – klimat umiarkowany zimny o średniej rocznej temperaturze od +6 °C do +8 °C.

Jaskinie[edytuj | edytuj kod]

Budowa podłoża (pofałdowany flisz karpacki) powoduje, że występują osuwiska i jaskinie. Są to jaskinie dylatacyjne, mające postać pustych przestworów i szczelin powstałych w wyniku osunięć stoków.
Występują zwykle w rejonie zawalisk i złomisk. Często posiadają ciasne zaciski. Do tej pory w Beskidzie Małym opisano około 50 jaskiń. Przyroda
W wyniku działalności człowieka przyroda została silnie przekształcona.
Obszary leśne to obszary typu dolnoreglowego. Wyjątkiem są szczytowe partie Łamanej Skały, gdzie występuje naturalny, porośnięty świerkiem regiel górny.
Przyczyną jest bardzo tutaj skaliste i ubogie w glebę podłoże. Dawniej przeważały lasy bukowe, zniszczone zostały jednak na skutek wypalań i wyrębów.
Obecnie jest to las wtórny, w którym przeważają zespoły świerkowo-bukowo-jodłowe. Pozostałości pierwotnej buczyny ostały się jeszcze w niektórych miejscach, głównie w obrębie rezerwatów przyrody.
Świat zwierząt Beskidu Małego jest stosunkowo skromny, związane jest to z niewielką powierzchnią przy dużym stopniu penetracji jego terenów przez ludzi.
Obszary dostępne dla zwierząt powiększają się jednak z powodu zarastania lasem dawnych gospodarstw rolnych, ochrony przyrody i zmniejszonego zanieczyszczenia środowiska.


Pasma Beskidów w Polsce